Στο Μπουένος Αιρες βρέθηκε, στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου ο Λαρισαίος ιατρός και υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρίστος Χρυσοστόμου Λιάπης, για την απονομή των βραβείων του Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού με θέμα «Ο Ελληνισμός και ο Μέγας Αλέξανδρος». Η τελετή βράβευσης έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο Χόρχε Λουίς Μπόρχες της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Αργεντίνης και η απονομή των βραβείων έγινε από τον Έλληνα πρέσβη στο Μπουένος Αιρες και των Πρόεδρο της ένωσης Συγγραφέων Λογοτεχνών της Αργεντινής Antonio Las Eras. Συγχαρητήριο μήνυμα απέστειλε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Δημήτριος Σιούφας.
Ο βραβευμένος νεαρός συγγραφέας σε δήλωσή του αναφέρει τα εξής: «Το ενδιαφέρον μου για τη ζωή και την προσωπικότητα του Αλέξανδρου έχει ήδη παρουσιαστεί στις σελίδες της «Ε» αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Διαγωνισμού, το περασμένο καλοκαίρι. Η δυνατότητα να μπορέσω να μιλήσω για τον Αλέξανδρο, στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου λογοτεχνικού διαγωνισμού απετέλεσε μία ξεχωριστή ευκαιρία αλλά και πρόκληση για εμένα. Το γεγονός μάλιστα πως ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από την Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση «Νόστος» και την Ένωση Λογοτεχνών της Αργεντινής, υπό την Αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών, πολλαπλασίασε την επιθυμία μου να συμμετάσχω. Γιατί ο απόδημος ελληνισμός μας, με την ξεχωριστή, δυναμική και χαρισματική του παρουσία, στις τέχνες, τα γράμματα, τον πολιτισμό, την οικονομία και τις επιστήμες αποδεικνύει καθημερινά πως η οικουμενικότητα είναι συνυφασμένη με το ιστορικό κύτταρο του Έλληνα. Οι Έλληνες της διασποράς, πραγματώνουν, με ειρηνικό τρόπο, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης το όραμα του Αλέξανδρου για έναν παγκόσμιο πολιτισμό της σύνθεσης των ιδεών, του σεβασμού στη διαφορετικότητα και της συλλογικής προόδου».
Για τα έργα των συνδιαγωνιζομένων του και για τη λογοτεχνική παράδοση της Αργεντινής, ο Χρίστος Λιάπης δήλωσε: «Προβλέπεται, όλα τα βραβευθέντα έργα να μεταφραστούν και να κυκλοφορήσουν σε δίγλωσση ανθολογία στα Ελληνικά και τα Ισπανικά. Αναμένω την έκδοση με ενδιαφέρον, καθώς η προσέγγιση της θρυλικής ζωής του Μακεδόνα ηγέτη, από ανθρώπους που προέρχονται από πολλές ξένες χώρες, μακριά από τη Βαλκανική, αποδεικνύει την παγκόσμια ακτινοβολία του έργου και των κατακτήσεών του και είναι, επιπλέον, απαλλαγμένη από τις εθνικές φορτίσεις, τις υποκειμενικότητες και τις παραποιήσεις που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την ιστορική του κληρονομιά.
Αν αυτό συνδυαστεί με την πλούσια λογοτεχνική παράδοση της Λατινικής Αμερικής και του ισπανόφωνου κόσμου εν γένει, τότε είναι σίγουρο πως τα αναγνώσματα θα είναι εντυπωσιακά. Από τις ελληνόγλωσσες διακρίσεις, θα ήθελα να σταθώ στο 1ο βραβείο ποιήματος που κέρδισε ο γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας κ. Πέτρος Κασσιμάτης, καθώς και σε αυτή της κ. Γιώτας Στρατή από τη Νέα Υόρκη, η οποία είναι γνωστή για το συγγραφικό και ποιητικό της έργο ως Αστοριανή. Και φυσικά, ένας παγκόσμιος λογοτεχνικός διαγωνισμός, στα Ελληνικά και τα Ισπανικά, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την επισήμανση των αριθμητικών και των γεωγραφικών περιορισμών στους οποίους υπόκειται εκ των πραγμάτων η γλώσσα μας, σε σύγκριση με την ισπανική η οποία μιλιέται από περίπου 389 εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Αυτή είναι σίγουρα μία μεγάλη κουβέντα που κάλυψε τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, αντιπαραβάλλοντας το έργο και τη διεθνή αναγνώρηση του ισπανόφωνου νομπελίστα Πάμπλο Νερούντα με τους δικούς μας Σεφέρη και Ελύτη. Όμως στο πεδίο της λογοτεχνικής δημιουργίας σημασία δεν έχουν τόσο οι αριθμοί, ούτε οι εκτεταμένες γλωσσικές και γεωγραφικές επικράτειες, όσο η «ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών», για να θυμηθούμε τα λόγια του δικού μας Καβάφη, για την «κοινή ελληνική λαλιά» που ο Αλέξανδρος την έφερε ως τη Βακτριανή και τους Ινδούς.
Η τελετή βράβευσης, λαμβάνουσα χώρα σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο που φέρει το όνομα του κορυφαίου Αργεντινού συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αποκτά ένα ξεχωριστό μήνυμα και στο επίπεδο των συμβολισμών. Ο μεγάλος αυτός λογοτέχνης, τυφλός στα τελευταία χρόνια της ζωής του, όπως ο Κάλχας, ο Τειρεσίας και ο Λαοκόοντας της ελληνικής μυθολογίας, την οποία τόσο αγάπησε και μελέτησε, ήτανε προικισμένος με σπάνια χαρίσματα και λογοτεχνικές αρετές. Δανείστηκε και αξιοποίησε εμπνευσμένα στο έργο του τα μυθολογικά μοτίβα της αρχαιοελληνικής παράδοσης και κληρονομιάς, όπως ο Λαβύρινθος και ο Μινώταυρος. Η ξεχωριστή, λογοτεχνική του ματιά που βλέπει πέρα και πάνω από τον ιστορικό, συχνά δε και τον προϊστορικό χρόνο, αναλύοντας, αποδομώντας και ανασυνθέτοντας διαλεκτικά τα μυθολογικά αρχέτυπα, φέρνει στο νου μας την πανάρχαια συνδιαλλαγή του ανθρώπινου με το θείο, μέσα από τη διαμεσολάβηση του λόγου και της τέχνης. Τότε που οι θεοί της χώρας μας επεφύλασσαν στους εκλεκτούς τους το αντιτίμιο της τυφλότητος περί τα εγκόσμια, για να τους ανταμείψουν με το χάρισμα της μαντικής τέχνης, δηλαδή της ξεχωριστής ενορατικής ματιάς και της πνευματικής θέασης των πραγμάτων, της ματιάς που βλέπει πέρα από το μικρό και το εφήμερο κοιτώντας προς το αιώνιο, το διαχρονικό και το ξεχωριστό.
