Ο μεγάλος γλύπτης Γιώργος Καλακαλλάς, πνευματικό τέκνο της πολιτιστικής παράδοσης του Τυρνάβου είναι διεθνώς γνωστός .
Τα έργα του επιβλητικά και ρωμαλέα κοσμούν πολλούς δημόσιους χώρους σε όλη την Ελλάδα μαρτυρούν την ευαισθησία και το ταλέντο του προικισμένου δημιουργού τους.
Ο Γιώργος Καλακαλλάς είναι ένας εικαστικός που έχει αφήσει ανεξίτηλα το στίγμα του στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της εποχής.
Ένας καλλιτέχνης που παρά την τόσο επιτυχημένη πορεία του δεν ξεχνά ποτέ την πατρίδα του, είναι αυτός που φιλοτέχνησε το άγαλμα του Ιπποκράτη – ένα άγαλμα εμβληματικό για την πόλη της Λάρισας- ενώ πρόσφατα έκανε ακόμη μία προσφορά δωρίζοντας τις προτομές των τριών μεγάλων τραγικών της Αρχαιότητας στο δήμο Τυρνάβου.
Με την ευκαιρία αυτή η «Ε» είχε μαζί του μία ενδιαφέρουσα συνομιλία περί τέχνης και περί γλυπτικής αλλά και για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα.
* Κύριε Καλακαλλά τι αντιπροσωπεύει για σας η γλυπτική;
- Η γλυπτική είναι ο προσωπικός τρόπος έκφρασης για όσα μεγάλα και αληθινά υπάρχουν τριγύρω μας και πρέπει να μας αφορούν, να μας απασχολούν και να βρισκόμαστε σ’ έναν συνεχή διάλογο μαζί τους.
Η γλυπτική για μένα είναι η οφειλόμενη εξωτερίκευση των ψυχικών αναζητήσεων προς ένα κόσμο στον οποίο ανήκω ως συμμέτοχος αλλά και ως συναγωνιστής.
Είναι η πιστοποίηση της ζωής μέσα στην ίδια τη ζωή, η πιστοποίηση της ελπίδας μέσα στο όραμα, η πιστοποίηση της αιωνιότητας κόντρα στο θάνατο του εφήμερου.
* Θα μπορούσε κανείς να εντάξει το έργο σας σε μία συγκεκριμένη τεχνοτροπία, ή κάποιο ρεύμα τέχνης;
- Δεν έχω υιοθετήσει καμιά τεχνοτροπία ή κάποιο ρεύμα τέχνης γιατί η ίδια η τέχνη είναι ρεύμα εσωτερικό μέσω του οποίου ξεχύνεται ο ψυχικός ποταμός που πορεύεται στις θάλασσες του απείρου.
* Πώς δημιουργείτε τα γλυπτά σας κατά καιρούς, είναι απόρροια της ανάγκης σας για καλλιτεχνική έκφραση ή μετά από παραγγελία για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό;
- Το γλυπτό ως δημιούργημα είναι απόρροια επικοινωνίας με τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού, αλλά και τον εξωτερικό του, που οριοθετείται με τη δυνατότητα να απλωθεί στο σύμπαν.
Ο δημιουργός καλλιεργεί το πνεύμα ώστε να συλλαμβάνει , να αφομοιώνει, και να υπηρετεί την αρμονία και την ισορροπία της ολότητας και του σύμπαντος.
Ο δημιουργός από την ασφάλεια της μήτρας ξεχύνεται στο άγνωστο προκειμένου να συνδεθεί με δεσμούς ψυχής με το μέλλον του ανθρώπου. Αυτή είναι η δημιουργία και σε αυτήν πρέπει να κατατείνει κάθε έργο τέχνης ως ειλικρινής υπηρέτης της πανανθρώπινης αλήθειας.
* Υπάρχει τρόπος που μπορεί το κοινό να παρακολουθεί την πορεία της τέχνης;
- Το ερώτημα αυτό δεν αφορά τον δημιουργό αλλά την πολιτεία, τις δικές της διαθέσεις, τους δικούς της σκοπούς και τους εν γένει προσανατολισμούς της. Η πολιτεία βρίσκει τους τρόπους σύνθεσης του λαού με την τέχνη όπως η πολιτεία για δικούς της λόγους ανασφάλειας πολλάκις επιχειρεί τον υποβιβασμό της τέχνης με την επικράτηση της αναξιοκρατίας.
* Πιστεύετε ότι παράγεται σήμερα στην Ελλάδα αυθεντική γλυπτική τέχνη;
- Πάντα παραγόταν και πάντα θα παράγεται αυθεντική γλυπτική τέχνη , το ζητούμενο είναι αν και κατά πόσο καθίσταται ο λαός κοινωνός αυτής.
Ουσιαστικό το ερώτημά σας, και απ’ ότι αντιλαμβάνομαι συνδέει την αυθεντικότητα με την αναγνωρισιμότητα με τις υπάρχουσες συνθήκες των δημιουργών.
Το αυθεντικό είναι πέρα απ’ όλα αυτά και μπορεί να το συναντήσει κανείς και έξω από τα φώτα της δημοσιότητας για να μην πω ότι εκεί βρίσκεται.
* Τι σημαίνει για σας να βλέπετε τα γλυπτά σας να κοσμούν πολλούς σημαντικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα;
- Τα έργα είναι τα πνευματικά τέκνα κάθε δημιουργού, με την έννοια αυτή νιώθω τη συγκίνηση και την υπερηφάνεια του γονιού που βλέπει τα παιδιά του να ατενίζουν τους ορίζοντες του αύριο αγωνιζόμενα στο σήμερα με σχέσεις αγάπης και προθέσεις προσφοράς στους ανθρώπους. Τα δημιουργήματα τότε δρουν για το δημιουργό ως Απόστολοι της αλήθειας του και της αγάπης του.
* Πρόσφατα δωρίσατε στο δήμο Τυρνάβου τις προτομές των τριών μεγάλων τραγικών της αρχαιότητας που κοσμούν ήδη το Δημοτικό Θέατρο της πόλης. Ποιος είναι ο συμβολισμός αυτής της χειρονομίας σας;
- Το κίνητρο όπως το χαρακτηρίζετε αποτελεί για μένα ανάγκη. Ο Τύρναβος είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου όπως και οι τραγικοί αποτελούν πνευματική πατρίδα όλων μας.
Με αυτή την έννοια δεν έκανα τίποτα άλλο παρά να αποθέσω στη γη που με γέννησε, τον απόλυτο σεβασμό μου για αυτούς που φτέρωσαν το πνεύμα μου.
Οι τραγικοί τοποθετημένοι στο Δημοτικό Θέατρο του Τυρνάβου εκφράζουν την πανανθρώπινη ιστορία των αγώνων των λαών, την ιστορία του δικού μας λαού στον οποίο ανήκω, όπως όλοι μας ανήκουμε.
Το θέατρο δε αποτελεί παγκόσμια φάτνη που εναποτέθηκε το φως και ξεχύθηκε απ’ αυτήν ως πνεύμα, ιδέα και δύναμη του αδυνάτου στον ατέρμονο πόλεμο με το ανέφικτο.
* Σας λυπεί το γεγονός ότι το μουσείο του Ιπποκράτη στη Λάρισα για το οποίο φιλοτεχνήσατε το άγαλμα του μεγάλου γιατρού της Αρχαιότητας στην ουσία παραμένει κλειστό;
- Θα με λυπούσε αν επρόκειτο για παραμελημένο ταφικό μνημείο κάποιου οικείου ή συγγενούς μου. Το κλείσιμο επί σειρά ετών του μουσείου του Ιπποκράτη με εξοργίζει διότι ο Ιπποκράτης δεν ανήκει σε αυτούς που εναπόθεσαν πάνω του τα προδοτικά πέπλα της λήθης αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα στην οποία και είναι υπόλογοι. Δεν μπορώ να ανεχθώ την οικειοποίηση συμβόλων εθνικής και παγκόσμιας εμβέλειας από εφήμερες εξουσίες που αντί να νιώσουν την υποχρέωση να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη σε αξίες και επιτεύγματα που τις ξεπερνούν, θεωρούν ότι μπορούν να συγκρουστούν με την ιστορία και να τη διαγράψουν.
Όταν το άψυχο άγαλμα του Ιπποκράτη αποκτά ψυχή με την παγκόσμια γονυκλισία σεβασμού και αιώνιας απόδοσης τιμής, δεν υφίσταται ουδείς εξουσιαστής και ουδεμία δύναμη να ανατρέψει την κατάσταση αυτή στην παγκόσμια συνείδηση.
Όσοι έκλεισαν επί χρόνια το μουσείο παρεμποδίζοντας οποιονδήποτε να έρθει σε επαφή με την Ιστορία του ανθρώπου δεν έκλεισαν τον Ιπποκράτη έξω από την παγκόσμια συνείδηση αλλά τον εαυτό τους έξω από τις πύλες του φωτός επιλέγοντας το διαχρονικό σκοτάδι της δικής τους απουσίας.
* Σήμερα η πατρίδα μας περνά μία γενικότερη κρίση. Πώς βλέπετε την Ελλάδα και τον κόσμο σήμερα με την οικονομική και κατά συνέπεια πολιτισμική κρίση που βιώνουμε όλοι;
- Όλα όσα έχουν επιβληθεί με τη σημερινή κατάσταση σε ανθρώπους που ακυρώνεται καθημερινά η ζωή τους χωρίς να φταίνε αποτελούν κορυφαία έκφραση επικράτησης του ΑΔΙΚΟΥ.
Το δε άδικο εγκαθιδρύεται σε πολιτείες που η δικαιοσύνη το αποδέχεται.
Με την έννοια αυτή όσοι διευκόλυναν τους υπεύθυνους της σημερινής οικονομικής κατάστασης να μη λογοδοτήσουν ποτέ για πράξεις που στρέφονται κατά του κοινωνικού συνόλου είναι και οι κυρίως υπεύθυνοι που θα έπρεπε να λογοδοτήσουν ενώπιον όλων μας.
Η πολιτεία μπορεί να παίρνει όποιο μέτρο θέλει εφόσον η δικαιοσύνη δεν πράττει κατά το σύνταγμα και τις συμβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εάν η δικαιοσύνη δεν πράξει όπως οφείλει θα βρισκόμαστε σε τέτοιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις εφόσον αφήνονται ανεξέλεγκτα οι εκάστοτε υπαίτιοι. Η δικαιοσύνη είναι αυτή που ανεβάζει και κατεβάζει τον πήχη της διαφθοράς.
