Περίσσεψε χθες η συγκίνηση στο λόγο του Φρουρίου. Εκεί όπου, έστω και με καθυστέρηση 32 χρόνων, η πολιτεία, η Πολεμική Αεροπορία και η Λάρισα τίμησε ένα άξιο τέκνο της, που «έπεσε» στο καθήκον. Στον αδιάκοπο, ακήρυχτο πόλεμο, που κρατά δεκαετίες τώρα στο Αιγαίο, για την προάσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σ΄ αυτό τον «πόλεμο», οι θυσίες είναι πάμπολλες. Μία από αυτές γράφηκε με τη ζωή του υποσμηναγού Δημήτρη Μπιμπίκου. Υγρός ο τάφος και για τοn 28χρονο αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο χάρος τον «έβαλε σημάδι» στις 21 Νοεμβρίου του 1978, όταν επιστρέφοντας στο αεροδρόμιο του Αράξου, από νυχτερινή άσκηση (βολή), χάθηκε στα νερά του Ιονίου πελάγους. Βλέπετε ο «πόλεμος» μπορεί να γίνεται στο Αιγαίο, αλλά οι ελληνικοί ουρανοί είναι πεδία εκπαίδευσης και ασκήσεων, 24 ώρες την ημέρα, ενώ στεριά και θάλασσα, μετατρέπονται πολλές φορές σε τάφους ηρώων. Όπως και για τον Μπιμπίκο…
Ανείπωτος ο πόνος της μάνας, Θεοδώρας Μπιμπίκου, η οποία ζεί έκτοτε με την ανάμνηση του μονάκριβού τους γιού. Κατάφερε μετά από τις δικές της οικονομικές θυσίες, να χρηματοδοτήσει την κατασκευή μιας επιτύμβιας στήλη στη μνήμη του ήρωα γιού της, αλλά και σε όλους του Αεροπόρους που φυλάττουν τις σύγχρονες Θερμοπύλες.
Η εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της επιτύμβιας στήλης στη μνήμη Μπιμπίκου, άρχισε με επιμνημόσυνη δέηση από ιερείς της Μητροπόλεως. Ακολούθως, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ πτέραρχος Ι. Γιάγκος και ο πρόεδρος του παραρτήματος Λάρισας της Ένωσης Αποστράτων Αεροπορίας κ. Χρ. Βάγιας, περιέγραψαν τον χαρακτήρα και στρατιωτικό προφίλ του υποσμηναγού, πλέκοντας το εγκώμιο ενός μελετηρού, ικανού και αφοσιωμένου στο καθήκον αξιωματικού, όπως άλλωστε θέλει η Πολεμική μας Αεροπορία.
Ο κ. Βάγιας αναφέρθηκε στο όνειρο ενός νέου, που ήθελε να γίνει αεροπόρος και το κατάφερε, για να μπει στη συνέχεια στο πάνθεον των ηρώων, με τη θυσία του, η οποία όμως είχε ιερό σκοπό: σημειώνει την αποφασιστικότητα του Έλληνα και την ετοιμότητά του στην εκπλήρωση του υπέρτατου καθήκοντος, που είναι η διατήρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και η διαφύλαξη των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μήνυμα, το οποίο δεν στέλνεται μόνο στον κάθε επιβουλέα αλλά έχει και εσωτερικούς αποδέκτες.
Ένας σκοπός όμως που επιτυγχάνεται με βαρύ φόρο αίματος, είτε στις αναχαιτίσεις και τις εμπλοκές πάνω από το Αιγαίο, είτε στη διάρκεια της σκληρής εκπαίδευσης σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Μια τέτοια στιγμή στον μακρύ κατάλογο των πεσόντων, ήταν η 21 Νοεμβρίου του 1978 για τον επισμηναγό Μπιμπίκο. Μετέχοντας σε σμήνος τριών F-104 από άσκηση νυχτερινής βολής, ανοικτά της Κυλλήνης χάθηκε στα νερά του Ιονίου, τα οποία τον κρατούν ακόμη στην αγκαλιά τους…
Συγκίνησαν του πάντες οι ποιητικές αναφορές στη θυσία του νεαρού υποσμηναγού, τόσο της μητέρας του Θεοδώρας, όσο και της κ. Μιράντας Παπασταύρου, προέδρου του πανελλήνιου συλλόγου οικογενειών πεσόντων αεροπόρων. Άλλωστε ένα ποίημα, της Αναστασίας Παπαγεωργίου, αντί άλλου λόγου, είναι αναγραμμένο στην επιτύμβια στήλη. Όπως ανέκαθεν οι Έλληνες τιμούσαν τους ήρωές τους.
Στο μνημείο στεφάνια κατέθεσαν, οι κ. Μπιμπίκου και Παπασταύρου, ο κ. Χρ. Βάγιας, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Φιλ. Σαχινίδης και ο δήμαρχος Λαρισαίων κ. Κων. Τζανακούλης. Με την τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη του υποσμηναγού και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, ολοκληρώθηκε η τελετή, στην οποία τιμές απέδωσε άγημα της Αεροπορίας υπό τη μουσική υπόκρουση της μπάντας της 1ης Στρατιάς.
Παρόντες ακόμη, ο αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας αντιπτέραρχος Αντων. Ατματζάκης, ο διοικητής της 1ης Στρατιάς αντιστράτηγος Σπ. Παπαδάκης, ο διευθυντής της Περιφέρειας κ. Κ. Μέγας, ο επικεφαλής της «Λαρισαίων Πόλις» κ. Ι. Σάπκας, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, αξιωματικοί της Αεροπορίας κ. ά.
* Στη 1 το μεσημέρι στη Λέσχη της 110 Π.Μ. παρατέθηκε δεξίωση.
