Αν αναλογιστούμε την τάση την ανθρώπινη, για τα ταξίδια, θα μας πάει ο νους μας πολύ μακριά και στα παμπάλαια χρόνια του πλανήτη μας και του ανθρώπινου γένους. Αυτή τη φιλοδοξία της απελευθέρωσης από τους δεσμούς της γης και τη γνωριμία ακόμα και με τους αιθέρες τη συναντούμε στον πανάρχαιο αιγιακό μύθο με τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο, που στόχευσαν να φτάσουν ακόμα και τον ήλιο, πετώντας με τα κέρινα φτερά τους, αλλά και να ταξιδέψουν όσο μακρύτερα και ψηλότερα μπορούσαν για να γνωρίσουν και να κατακτήσουν άγνωστους τόπους και ουράνιους πλανήτες. Έτσι, ο άνθρωπος – όπως αποδεικνύεται ιστορικά – αγαπάει τα ταξίδια, όσο και τη ζωή του και την κάθε ταξιδιωτική φαντασία και επιθυμία του την πλάθει μέσα στα όνειρά του και την κάνει ανάγκη, την κάνει όνειρα μακρόπνοα κι εφήμερα, την κάθε κίνηση προς το άγνωστο και στο καινούριο πάντα.
Αν έτσι είναι τα πράγματα, ελάτε να σας ταξιδέψουμε για άλλη μια φορά , σε μέρη γνώριμα εξ ακοής και υπαρκτά, του μύθου και της ιστορίας, που τόσα μας ενώνουνε αιώνες, αλλά και μας χωρίζουνε τους δυο λαούς (την Ελλάδα και την Τουρκία) που οι δεσμοί και οι σχέσεις μας, (καλής μας γειτονίας) σιγά – σιγά βρίσκουν επιτέλους τον φιλειρηνικό δρόμο της ισοτιμίας, της αλληλοεκτίμησης και της αλληλεγγύης.
Όπως καλά καταλαβαίνετε λοιπόν, φίλοι μας αναγνώστες, ταξιδευτές θα γίνετε στη γείτονά μας χώρα, την Τουρκία, σε ένα εφταήμερο οδοιπορικό που κάναμε πρόσφατα, και συγκεκριμένα στα Μικρασιατικά, Ιωνικά, Αιγαιοπελαγίτικα παράλια, στην Προύσα και στην Κωνσταντινούπολη, με αφετηρία μας το Βόλο και τη Λάρισα, και τα Θεσσαλοχώρια.
Εφτά ημέρες διαλεχτές του μήνα Αλωνάρη περάσαμε ταξιδεύοντας ανατολικά από τη χώρα μας.
Πρώτη βραδιά βρεθήκαμε και λημεριάσαμε θαυμάσια στην πόλη του Δαρδάνου, στα Δαρδανέλια τα στενά (Τσανά καλέ) που λένε. Τα μάτια μας σαΐτευαν και οι καρδιές χτυπούσανε αναθεματικά μέσα από τους συλλογισμούς που κάναμε στα όσα αντικρίζαμε τριγύρω μας, μπροστά μας, κι εκείνον το Ελλήσποντο, τις τόσες ομορφιές του, που κάνει μία σύζευξη κι ενώνει δυο πελάγη, του Μαρμαρά από τη μια, του Αιγαίου απ’ την άλλη.
Την άλλη μέρα πήραμε το δρόμο για τη Σμύρνη, την πόλη την μητρόπολη τη θρυλική «Αμαζόνα» με τόσες αρχαιόκτιστες, αρχαίες πολιτείες, στο διάβα μας να μάθουμε και να επισκεφτούμε, όπως: την Τροία την απόρθητη, το Ίλιον του Ομήρου, που δέκα χρόνια οι Αχαιοί την πολιορκούσαν, για να την πάρουν τελικά και να την κατακτήσουν. Στα χώματα πατήσαμε, της Τροίας το υφάδι, του Σλήμαν αποκάλυψη, Ελένης το μαγνάδι, του Πρίαμου τ’ ανάκτορα, τ’ Απόλλωνα τα κάστρα, του Ποσειδώνα τις θωριές, του Πάρη την πριγκηπική ερωτική παστάδα. Και ύστερα το Αϊβαλί την πόλη των Ρωμιών (τις Κυδωνιές) κι αυτά τα διάσπαρτα νησιά, τα ωραία Μοσχονήσια π’ απλώνονται στο πέλαγος, τη Λέσβο χαιρετίζουν. Πιο πέρα ταξιδεύοντας την Πέργαμο να βρούμε, τη νέα πόλη, την παλιά με την Ακρόπολή της, δεσποτικά να στέκεται στο λόφο, στην κορφή της, κι αυτό το Ασκληπιείο της - σημάδι ρωμιοσύνης. Τέλος καταλήξαμε στη Σμύρνη τη ρωμιά, τη θρυλική μητρόπολη την πύλη της Ασίας στην πατρίδα, του Δάσκαλου, του σοφιστή Δημήτρη του Γληνού.
Την τρίτη ημέρα γνωρίσαμε την Έφεσο μια πόλη, πανάρχαια, θεόπνευστη. Λίγα χιλιόμετρα από κει, στην άπλα του Αιγαίου βρίσκεται το Κουσάντασι, μια πόλη σμαραγδένια, μια πόλη που είναι θέρετρο, απέναντι απ’ τη Σάμο, η Νόβα Σκάλα - η άλλοτε –πανέμορφη, τουριστική, φιλόξενη, δροσάτη, εκεί μεσημεριάσαμε,. Κ’ ύστερα, το απόγευμα, επιστροφή στη Σμύρνη. Η Σμύρνη η σημερινή ξαπλώθηκε στον κόλπο ( τον κόλπο τον Ερμαϊκό της Ερυθραίας σχήμα) τον κάλυψε ολόγυρα, κι ενώθηκε τριγύρω, με Κορδελιό και Μπαϊρακλί, Μπουρνόβα και Μπουλβάρι και όλα τα περίχωρα Βουρλά, Τσεσμέ και βάλε - πατρίδα και καταγωγή του Γιώργου του Σεφέρη.
Την τέταρτη ημέρα μας, της ταξιδολατρίας, φτάσαμε, στην πόλη, αρχοντούπολη, την Προύσα τη μαγεύτρα, πνιγμένη μες στο πράσινο και στις πολλές πηγές της. Την πέμπτη ημέρα πήραμε το δρόμο για την Πόλη, την πόλη την Εφτάλοφο, την Istanbul τη Ρώμα, αυτή τη Βασιλεύουσα πρωτεύουσα της Ρώμης, Βυζάντιο που λέγανε και τώρα για τους «γκραίκους» Κωνσταντινούπολη ρωμιά – γνωστή σε όλο τον ντουνιά, μοναδική και μία. Εδώ περάσαμε κι εμείς μερόνυχτά μας δύο και είδαμε με θαυμασμό το κάθε μεγαλείο, το κάθε αξιοθέατο παλιό, καινούριο, νέο, τα φυσικά, τα τεχνητά, του Βόσπορου τα κάλλη κι αυτά τα πριγκηπόνησα του Μαρμαρά τ’ αφάλι. Εδώ η Αγία του Θεού μοναδική σοφία, εδώ και το προπύργιο με την Ορθοδοξία. Κεράτιος και Γαλατάς, ο πύργος, τα γεφύρια, κι αυτά τα προσκυνήματα της Πόλης τα στολίδια. Σχολές του γένους μας τρανές και της Θεολογίας, Παλάτια, χλιδοστόλιστα σκορπούνε μια μαγεία, Ντολμά Μπαξέ και Τοπ Καπί στεγάζουν τον πολιτισμό, του Ισλάμ την ιστορία, της άλλοτε Οθωμανικής, της αυτοκρατορίας.
Τέλος, η πολυπλάνητη - εκδρομική ομάδα - την έβδομη ημέρα μας τραβήξαμε το δρόμο, το δρόμο το θρακιώτικο, της Ραιδεστού το δρόμο, που οδηγεί στον ποταμό τον Έβρο (το Merits) και από εκεί στα σπίτια μας, στον οίκο της οικίας.
Δημήτρης Τσικούρας
Ταξιδιωτικός Πράκτορας – Λογοτέχνης
