Ήταν Απρίλης 2002, μέρα της ονομαστικής του γιορτής. Τη μέρα αυτή αποφάσισε να εκκλησιασθεί στο Μοναστήρι του Αϊ-Γιώργη στο Μυρόφυλλο Τρικάλων. Ξεκίνησε από τα Τρίκαλα με προορισμό το Μυρόφυλλο και ανηφόρισε στα ορεινά περνώντας τα χωριά Κούτσιανα και Βαθύρεμα. Πάνω που χάραζε η αυγή και ο ήλιος χρύσωνε με τις ακτίδες του τις γύρω βουνοκορφές, έφθασε στην κορυφή της Λέουσας, ένα γνώριμο πέρασμα του Άρη Βελουχιώτη στα χρόνια της εθνικής αντίστασης. Με αυτό τον τρόπο ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός κ. Γιώργος Καραγεώργος, αρχίζει και παρουσιάζει μια σημαντική έρευνα δέκα και πλέον ετών η οποία περιλαμβάνει 500 σελίδες, 250 φωτογραφίες, άγνωστα ντοκουμέντα, δεκάδες αυθεντικές αφηγήσεις και άγνωστες επιστολές, με τίτλο «Άρης Βελουχιώτης, Ανηφορικοί Δρόμοι». Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Δημιουργία» και διατίθεται σε Λάρισα, Καρδίτσα και Βόλο από τα βιβλιοπωλεία «Παιδεία».
Είχα μπροστά μου, τονίζει ο κ. Καραγεώργος, ζωντανό το τελευταίο δρομολόγιο των επτά ημερών του Άρη Βελουχιώτη από τη Μεσοχώρα στις 9 Ιουνίου 1945, έως και τη Μεσούντα στις 15 Ιουνίου 1945.
Ειλικρινά εκστασιάστηκε, λες και έβλεπε μπροστά του ολοζώντανη τη μορφή του πρωτοκαπετάνιου με το αετίσιο βλέμμα, για τον οποίο τόσα πολλά είχα ακούσει από μικρό παιδί στο χωριό του τη Μεσοχώρα από αφηγήσεις του παππού του και του πατέρα του.
Όλα στροβίλιζαν στο μυαλό του ξεκινώντας τώρα να συνεχίσει το δρόμο του για το Μυρόφυλλο.
Πρώτος σταθμός του το Κοθώνι, κοντοστάθηκε για ένα καφεδάκι, κουβεντιάζοντας με τους ντόπιους, άκουσε πολλά για τη μεγάλη προδοσία που έγινε σε βάρος του στις 13 Ιουνίου του 1945, άκουσε επίσης πολλά και για τη μεγάλη συνέλευση που έκανε την ίδια μέρα στο Κοθώνι.
Φεύγοντας απ' το Κοθώνι στάθηκε στο χοιρόλακο όπου στήθηκε η ενέδρα τη νύχτα της 13ης προς 14 Ιουνίου 1945 και αναγκάσθηκε να κατέβει στον Αχελώο.
Προχωρώντας πιο πέρα στο Μυλογόζι αγναντεύει απέναντι στο Φάγγο το σημείο όπου αυτοκτόνησε μπλοκαρισμένος από τον περιβόητο αντιδραστικό Κώστα Βόιδαρου.
Φθάνει στο Μυρόφυλλο όπου και εκπληρώνει το τάμα του στον Αϊ-Γιώργη. Δεν έμεινε όμως εδώ, μπήκε στον πειρασμό και πέρασε απέναντι στη Μεσούντα για να πάει μέχρι τον τόπο μαρτυρίου του πρωτοκαπετάνιου στη θέση «Μούλκες» του Φάγγου, απ' όπου έστειλε ένα μεγάλο μήνυμα σ' εκείνους που τον εξαπάτησαν μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας.
Εδώ λοιπόν στο Φάγγο πήρε την απόφαση να ερευνήσει τις 105 μέρες του Άρη μετά τη Βάρκιζα, το ξεκίνημα από τη Σπερχειάδα, την πορεία του στην Καλή Βρύση, στο Γράμμο, στο Βίντοβα της Αλβανίας και την επιστροφή για τη Ρούμελη, με κατάληξη στο Φάγγο της Μεσούντας, όπου και έγινε, θρύλος.
Ξεκίνησε λοιπόν την έρευνά του ακολουθώντας το δρομολόγιο που έκανε ο ίδιος ο Άρης από 2 Φεβρουαρίου 1945 έως 15 Ιουνίου 1945.
Δεκάδες τα χωριά που περπάτησε, Άγραφα, Τζουμέρκα, Γρεβενά, Κόζιακας, Χασιοτοχώρια, Γράμμος, Κόνιτσα, Γραμμοχώρια, Καλή Βρύση Καστοριάς, Βίντοβα Αλβανίας, μίλησε με εκατοντάδες απλούς ανθρώπους όλων των αποχρώσεων, φίλους και αντιπάλους.
Συνάντησε επιζώντες συναγωνιστές του και συνδέσμους της εποχής με τους οποίους συνομίλησε, επισκέφθηκε χώρους που φιλοξενήθηκε, σπίτια αστών όπου και άκουσε πράγματα πέρα απ' όσα έλεγε η προπαγάνδα της εποχής 1942-1945.
Με την ευγενική του συμπεριφορά και τις πειστικές συζητήσεις του, αναφέρει ο εκπαιδευτικός, πάντα ο Άρης Βελουχιώτης κέρδιζε τους συνομιλητές του με την επιβλητική προσωπικότητά του.
Οι πράξεις του ως ηγέτη στέκονταν πολύ ψηλότερα από εκείνες, για τις οποίες κανείς μπορεί να τον ψέξει, και τα τυχόν σφάλματα που διέπραξε στα χρόνια της κατοχής υπεραντισταθμίζονται από τη συνεισφορά του ως πρωτοκαπετάνιου του μαχόμενου Ε.Λ.Α.Σ.
Όταν βρίσκεσαι στην πλαγιά ενός βουνού, επισημαίνει ο κ. Καραγεώργος, δεν μπορείς να βλέπεις την κορυφή του. Μόνο η απόσταση επιτρέπει τη θέα του μεγαλείου του.
Συμβαίνει περίπου το ίδιο με τους μεγάλους άνδρες της ιστορίας. Οι άνθρωποι της γενιάς τούς καταλαβαίνουν λιγότερο.
Μόνο ο θάνατος και ο χρόνος παρέχουν την απόσταση, η οποία επιτρέπει στην ιστορία να αναλάβει το έργο της. Αλλά υπάρχουν και ψηλές κορυφές και δύσβατα φαράγγια, όπου η ιστορία δεν μπορεί να φτάσει. Χωλαίνει και είναι τότε ο θρύλος, που διηγείται τη δόξα τους.
Στην περιοχή του θρύλου ανήκει ο Άρης Βελουχιώτης, τονίζει ο εκπαιδευτικός συγγραφέας.
Πέρασαν 65 χρόνια από την τραγωδία της Μεσούντας και πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι ο Άρης ζει.
Έτσι γίνεται πάντα στους θρύλους. Και θρύλος έγινε και θρύλος έμεινε για πάντα ο πρωτοκαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. Έτσι αποφάσισα και έγραψα αυτό το βιβλίο για τις τελευταίες μέρες του θρυλικού πρωτοκαπετάνιου του Ε.Λ.Α.Σ.
Αυτός ο αγνός ιδεολόγος και πατριώτης είναι άξιος θαυμασμού, καταλήγει ο κ. Καραγεώργος.
