Αυτό που κάποτε ήξερε σαν δεδομένο ανατρέπεται. Ο πατέρας δεν πέθανε από καρδιά, η μάνα δεν έχει μια τυχαία συμπεριφορά, η μεγάλη αγάπη που ήρθε δεν είναι κάτι τυχαίο, όλα όσα ζει έχουν ερμηνεία. Ο λόγος για την ηρωίδα της Μαρίνας Πετροπούλου, την Ερατώ, στο βιβλίο της «Άδειες Κυριακές» που κυκλοφορεί από τις «εκδόσεις Λιβάνη» και έχει κλέψει τις καρδιές πολλών αναγνωστών, κατατάσσοντάς το στα δέκα πρώτα ευπώλητα.
Δυναμικοί χαρακτήρες, άνθρωποι που ρούφηξαν τη ζωή μέχρι την τελευταία της σταγόνα γιατί όπως λέει και η συγγραφέας σ’ αυτή της τη συνέντευξη, «όταν αγαπάς γίνεσαι καλύτερος και όταν αγαπιέσαι ασφαλίζεσαι». Η ίδια πάντως επιζητά την πρώτη κατηγορία.
Η Ερατώ ζούσε μέσα απ' τις ζωές των άλλων, αλλά δεν το ήξερε.
Αποκομμένη από την πραγματικότητα, έβλεπε, άκουγε και νόμιζε πως εννοούσε όλα εκείνα τα ανήκουστα που παραμόνευαν τα νιάτα της.
Θάνατος, μυστικά, σκοτεινές αποκαλύψεις και αλλόκοτες συμπεριφορές την έσυραν ως την άκρη της απόγνωσης αλλά και του έρωτα, ενός έρωτα μοναδικού και ικανού να μαγέψει με το παραμύθι του.
Πόσο μπορεί όμως να ζει κανείς νικημένος και απών, όταν και οι μεγάλοι έρωτες προδίδουν; Γι' αυτό η Ερατώ αποφάσισε να αναμετρηθεί με τις ήττες, τους έρωτες και το παρελθόν για να βρει τον εαυτό της.
Η Ερατώ, ένα παιδί σαν όλα, μεγαλώνει με την αντίληψη ζωής που άλλοι έχουν αποφασίσει γι’ αυτήν. Όταν ενηλικιώνεται και η αληθινή μορφή της ζωής της αποκαλύπτεται, βουλιάζει, καταρρέει και κινδυνεύει να χάσει κι αυτόν τον εαυτό της. Τότε, εκεί, από τον πάτο του πηγαδιού, η Ερατώ αποφασίζει να αντιδράσει και να παλέψει για μια καινούργια ελπίδα.
Το μυθιστόρημα σαν λογοτεχνικό είδος στοχεύει το συναίσθημα και όχι το μήνυμα ή τη διδαχή. Η ιδέα που με έκανε να γράψω τις «Άδειες Κυριακές» είναι οι όλο αυξανόμενες «ψυχικές διαταραχές» του άμεσου ή έμμεσου περιβάλλοντος που επιδρούν αρνητικά στην καθημερινότητα και όχι μόνο.
Η επισήμανση, το ενδιαφέρον και η προσοχή μας σε ανάλογα προβλήματα, μπορεί να συντελέσει στην αποφυγή πολλών απρόβλεπτων καταστάσεων.
* Ό,τι έχουμε δημιουργικό και πολύτιμο χωράει στις Κυριακές μας;
- Μια άδεια Κυριακή σηματοδοτεί τη μοναξιά και όχι τη μοναχικότητα. Μια μέρα απαλλαγμένη από υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, χωράει όλα εκείνα που καθένας αγαπάει να κάνει, να σκέφτεται και να εκδηλώνει.
* Οι ήρωές σας μέσα από το βιβλίο σας πέρασαν πάρα πολλά. Είναι δυνατόν να ζήσει κάποιος τόσα μέσα σε μια ζωή;
- Συχνά φίλοι και γνωστοί μου διηγούνται αληθινές ιστορίες που μπροστά τους υποκλίνεται και η πιο γόνιμη συγγραφική φαντασία. Τα σενάρια που γράφει η ζωή πολλές φορές ξεπερνάνε σε πλοκή το δυνατόν και το αδύνατον που επικαλείσθε.
* Πώς είναι δυνατόν ό,τι και όποιον αγαπάει η κεντρική ηρωίδα σας η Ερατώ να καταλήγει σε φιάσκο και απάτη; Μπορεί όλα γύρω μας να είναι κίβδηλα;
- Η Ερατώ είναι μια νέα γυναίκα που σε κάποια περίοδο της ζωής της βίωσε αναποδιές, ψέματα και απογοητεύσεις. Στα τριάντα της χρόνια, κατάφερε όχι μόνο να ξεπεράσει τα δύσκολα αλλά και να τα μεταμορφώσει σε ελπίδες για το αύριο. Γιατί αυτό σημαίνει πως όλα γύρω μας είναι κίβδηλα;
* Η Ελβίρα φρόντιζε μόνο την επίπλαστη ομορφιά της; Πιστεύετε ότι οι γυναίκες μπορούν να ζήσουν μόνο με και γι’ αυτήν;
- Η Ελβίρα φρόντιζε την ομορφιά της αλλά δεν στεκόταν σ’ αυτό. Πρόβλημά της κατά βάθος ήταν ο τρόπος που την αντιμετώπιζαν οι άλλοι και όχι αυτή τον εαυτό της. Αν το περιβάλλον έβλεπε πίσω από την ομορφιά τον άνθρωπο, θα καταλάβαινε τις αγωνίες, τα ψυχικά προβλήματα και την ανάγκη της να αγαπηθεί σαν γυναίκα όμορφη ή μη. Η τραγικότητα του χαρακτήρα και το τέλος της, αποδεικνύουν πως η ψυχή και η καρδιά έχουν να κάνουν με το μέσα και όχι με το έξω του ανθρώπου.
* Τελικά ποιος είναι ο από μηχανής Θεός της ζωής των ηρώων σας που πάντα δίνει λύσεις;
- Λύσεις δίνει η ίδια η ζωή κι ας μην είναι πάντα δίκαιες. Γι’ αυτό, η πάντα σε ετοιμότητα ανθρώπινη νόηση, πρέπει να προλαβαίνει τα τετελεσμένα αυτών των λύσεων. Στα βιβλία βέβαια, λύσεις δίνει ο συγγραφέας σεβόμενος πάντα τους χαρακτήρες και τον ψυχισμό των ηρώων του.
* Πιστεύετε αυτό που γράφετε πως όποιος χάνει μάνα είναι πάντα παιδί και όποιος δεν την γνώρισε είναι ξεραμένη γη; Τόσο σημαντικές μανάδες ήταν η Ελβίρα και η Σοφία;
- Κάθε μάνα είναι σημαντική και ακόμα πιο σημαντικός είναι ο συμβολισμός του ρόλου της. Όσα λάθη κι αν έκαναν η Σοφία και η Ελβίρα, δεν ακυρώνουν την έστω και παραμορφωμένη σχέση μάνας και παιδιού.
* Είναι αλήθεια ότι ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά; Πώς θα φάνταζε το βιβλίο σας αν η Ερατώ ήταν στα 50 ή 55 χρόνια της και ερωτευόταν ένα 25άρη. Δηλαδή η αλλαγή ρόλων;
- Ο έρωτας συμβαίνει και σαν τετελεσμένο συμβάν, δεν εξηγείται και δεν κρίνεται. Σεβόμενη το απόλυτο της ύπαρξής του, δεν ενοχλούμαι από καμία κοινωνική παραδοξότητά του.
* Είναι θέμα επιθυμίας η γυναίκα για τον άντρα;
- Είναι και θέμα επιθυμίας.
* Συχνά λέμε και κάνουμε πράγματα πίσω από την πλάτη της μοίρας που όμως μας δίνει μια κι ερχόμαστε στα σύγκαλά μας;
- Η τάση του ανθρώπου να προστρέχει και να ελπίζει στο θετικό γι’ αυτόν, συχνά προδίδεται. Η φυσική δικαιοσύνη που ισορροπεί ενεργειακά τις θέσεις και τις αρνήσεις, σε καμία περίπτωση δεν είναι η «μοίρα» που επικαλούμαστε δικαιολογούμενοι.
* Πώς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους δεύτερους γάμους των γονιών τους;
- Είναι ένα λεπτό θέμα που αφορά κάθε γονιό και κάθε παιδί ξεχωριστά.
* Πιστεύετε ότι ζωή μικρή ή μεγάλη δεν έχει μεγαλύτερη αξία από μια άλλη;
- Ναι και είναι ακράδαντη πίστη μου.
* Τελικά ό,τι αγαπάμε αξίζει; Να μας κακομαθαίνουμε κι ας πληρώνουμε το τίμημα;
- Ό,τι αγαπάμε είναι ό,τι αξίζει περισσότερο στη ζωή και στον κόσμο. Αυτή η άνευ όρων αγάπη, δίνει νόημα και σημασία στην ύπαρξή μας.
* Η ηρωίδα σας γνώρισε λατρεία, αγάπη, έρωτα και στο τέλος τι της έμεινε η ελευθερία του να μην ανήκει σε κανέναν;
- Για μένα η υπαρξιακή ελευθερία είναι υπέρτατη κατάκτηση. Μέσα απ’ αυτήν, τα συναισθήματα και οι σχέσεις αναπνέουν αλήθεια.
* Μιλάτε στο βιβλίο για το γεγονός ότι τυχερός είναι αυτός που αγαπάει και όχι αυτός που αγαπιέται. Πώς κι έτσι;
- Όταν αγαπάς, γίνεσαι καλύτερος, όταν αγαπιέσαι ασφαλίζεσαι. Ας πούμε ότι εγώ διαλέγω τη βελτίωση από την ασφάλεια.
* Μου άρεσε η φράση «ο άνθρωπος από τη φύση του είναι αμαρτωλός όχι απαραίτητα και ένοχος». Μπορείτε να το αναλύσετε;
- Η αμαρτία είναι εσωτερική υπόθεση ενώ η ενοχή εξωτερική. Αμαρτωλός αισθάνομαι όταν μισώ και ένοχος όταν από μίσος κάνω κακό. Στην πρώτη περίπτωση, θύτης και θύμα είμαι εγώ, ενώ στη δεύτερη, κάποιος υποφέρει εξαιτίας μου.
* Ευτυχισμένοι γινόμαστε γιατί μας χρωστάει η ζωή; Και ό,τι μας χρωστάει αργά ή γρήγορα μας τα ξεπληρώνει;
- Μίλησα πριν για τη φυσική δικαιοσύνη, αυτήν που ισορροπεί την υπαρξιακή ενέργεια. Αν δεχτεί κανείς αυτή τη θεωρία, μοιραία θα δεχτεί και την πιθανότητα τα κακά της ζωής του κάποια στιγμή να τα διαδεχτούν καλά ή το αντίστροφο. Αντί για όλο αυτό, λέμε πως η ζωή «χρωστάει».
* Η μαγειρική είναι ψυχοθεραπεία;
- Ναι και το λέω από προσωπική πείρα.
* Στις γυναίκες μόνο δεν αρέσει να είναι αποτυχημένες;
- Στις γυναίκες δεν αρέσει να είναι αποτυχημένες ερωτικά και αυτή η δυσανεξία συχνά στρεβλώνει και παραμορφώνει τον χαρακτήρα τους. Σε κάθε άλλη μορφή αποτυχίας δεν διαφέρουν από τους άντρες.
* Θα τολμούσατε να γίνετε η ηρωίδα σας;
- Μα έχω γίνει ήδη. Αν σε κάθε βιβλίο δεν γινόμουν η ηρωίδα μου, δεν θα μπορούσα να την ζωντανέψω.
* Τι μήνυμα στέλνετε στις αναγνώστριές σας που έφεραν το βιβλίο σας στα ευπώλητα της πρώτης δεκάδας;
- Ευχή μου για κάθε αναγνώστρια είναι να περάσει καλά διαβάζοντας το βιβλίο μου. Αν μέσα απ’ αυτήν την ανάγνωση βρει έστω σε μια παράγραφο κάτι απ’ τον εαυτό της, είναι ευλογία και ευτυχία για μένα.
