ΚΑΝΝΕΣ (Του απεσταλμένου της «Ε» Νίκου Αρτινού)
Το προχθεσινό «one man carnival show» του Λαρς Φον Τρίερ, κατά τη διάρκεια της press conference για την ταινία του «Μελαγχολία» νομίζω ότι δεν θα επαναληφθεί στο φεστιβάλ των Καννών. Οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να του ζητήσουν εξηγήσεις για τις-μεταξύ άλλων-προκλητικές δηλώσεις του περί ναζισμού και ο ίδιος αναγκάστηκε να ανακαλέσει, δηλώνοντας ότι «ανταποκρίθηκε» στην προκλητική ερώτηση ενός δημοσιογράφου και ότι αυτά που είπε δεν τα πιστεύει. Η Πέμπτη ήταν «μια καινούρια μέρα» και πρέπει να πω, πως ήταν η μέρα του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Στις 08:30, στη μεγάλη αίθουσα Λυμιέρ πραγματοποιήθηκε η προβολή της νέας του ταινίας «The Skin I live in» («Το δέρμα μέσα στο οποίο ζω»). Το φιλμ συμμετέχει στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ και θεωρώ πως είναι-ίσως-η καλύτερη ταινία του Αλμοδόβαρ. Εντυπωσιακή αναφορά στο κλασικό Χόλιγουντ (ο Αλμοδόβαρ συνδυάζει το φιλμ νουάρ, τα horror films και τα αισθηματικά δράματα, είδη που ήκμασαν στην Αμερική μεταξύ των δεκαετιών ’40 και ’50), μετρημένη η χρήση των θεματολογικών εμμονών του σκηνοθέτη (το κιτς περιορίζεται σε δυο-τρεις σκηνές), αποτελεσματική χρήση της γραμμικής αφήγησης και του flash back, υποβλητικό soundtrack και εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς.
Η ταινία αναφέρεται στις έρευνες ενός πλαστικού χειρουργού, ο οποίος προσπαθεί να ανακαλύψει μια φόρμουλα μεταλλαγμένου-ανθεκτικού δέρματος, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί, τόσο στην αισθητική χειρουργική, όσο και σε άλλες εφαρμογές της ιατρικής. Παράλληλα, κρατά έγκλειστη στην πολυτελή κατοικία του μια μυστηριώδη γυναίκα, την οποία φαίνεται ότι τη χρησιμοποιεί ως πειραματόζωο για την τελειοποίηση της φόρμουλας. Πρωταγωνιστούν οι Αντόνιο Μπαντέρας (πάνε πολλά χρόνια από την τελευταία τους συνεργασία), Μαρίσα Παρέδες και Έλενα Ανάγια, οι οποίοι αμέσως μετά την προβολή της ταινίας συνόδεψαν τον σκηνοθέτη περπατώντας στο κόκκινο χαλί.
Εντύπωση προκάλεσε και η προβολή της ταινίας του Ιάπωνα σκηνοθέτη Τακέσι Μίικε «Ichimei-the death of Samurai», η οποία είναι -και αυτή-υποψήφια για το «Χρυσό Φοίνικα». Το φιλμ είναι-σχεδόν πλάνο προς πλάνο-πιστό remake του κλασικού αριστουργήματος του Μασάκι Κομπαγιάσι «Χαρακίρι» (1962). Ο Μίικε περιγράφει μια ιστορία εκδίκησης κατά την διάρκεια του Ιαπωνικού μεσαίωνα, έχοντας ως θέμα την τελετουργική τελετή αυτοκτονίας «χαρακίρι» ή «σεμπούκου» των ηττημένων ή ατιμασμένων πολεμιστών Σαμουράι. Οι συναρπαστικές σκηνές ξιφομαχίας «διαπερνούν» τις ατμοσφαιρικές σεκάνς λυρισμού ενώ οι Σαμουράι γίνονται πιο εντυπωσιακοί εξαιτίας της τρισδιάστατης τεχνικής λήψης και προβολής.
