Το διαβρωτικό χιούμορ (humor=πνεύμα) του Άλφρεντ Χίτσκοκ διαμόρφωσε καθοριστικά στον πυρήνα του κινηματογράφου το σασπένς (suspense, δηλ. την αγωνία και την αβεβαιότητα στο απροσδόκητο του μυστηρίου) σε αλληλεξάρτηση με την ανθρώπινη ψυχολογία, με κεντρομόλο δύναμη το «ΜακΓκάφιν» (MacGuffin), ένα απροσδιόριστο στοιχείο που τροφοδοτούσε τη μυθοπλασία, κεντρίζοντας τη φαντασία μέσω της έκπληξης, του παραδόξου, της ανατροπής κ.ο.κ. «Ο Τουρίστας» ξεκινάει με την Ελίζ Γουώρντ (η υπέροχη Αντζελίνα Τζολί) να ταξιδεύει ανά την Ευρώπη ακολουθώντας οδηγίες του συντρόφου της Αλεξάντερ Πηρς, εξαφανισμένου από διετίας ταμία του ανελέητου γκάνγκστερ Ρέτζιναλντ Σορ (τον υποδύεται εκπληκτικά ο μεγάλος Στήβεν Μπέρκοφ, σε μία ερμηνεία κλάσεως αν μη τι άλλο άξια για Όσκαρ), από τον οποίο έκλεψε ένα υπέρογκο ποσό. Την Ελίζ (παρ)ακολουθούν ένας αινιγματικός Άγγλος (ο θαυμάσιος Ρούφους Σιούελ), μυστικές υπηρεσίες και η Σκότλαντ Γυάρντ υπό τις κατευθύνσεις του Αρχιεπιθεωρητή Τζόουνς (ένας απολαυστικός Τίμοθυ Ντάλτον) στην επίβλεψη του επιθεωρητή Τζον Άτσεσον (ο έξοχος Πωλ Μπέττανυ), που αναζητούν τον οφειλέτη πολλών φόρων στη βρετανική κυβέρνηση Πηρς, όπως και ο Σορ. Παραπλανώντας την παρακολούθηση, η Ελίζ χρησιμοποιεί ως τυχαίο «ΜακΓκάφιν» δόλωμα «ενδεχόμενου Πηρς» τον μαθηματικό Φρανκ Τούπελο (ο εξαίσιος Τζόννυ Ντεπ), ένα χήρο Αμερικανό τουρίστα.
Ο Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ, στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του μετά τις συνταρακτικές «Ζωές των Άλλων» (Όσκαρ ξένης ταινίας 2006), συν–σεναριογραφώντας με τους Κρίστοφερ ΜακΚουάρι και Τζούλιαν Φέλλοουζ (Όσκαρ σεναρίου για τα «Οι Συνήθεις Ύποπτοι» και «Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ» αντίστοιχα) μία διασκευή του γαλλικού «Anthony Zimmer» του Ζερόμ Σαλ (2005), κινηματογραφεί απολαυστικά μία φινετσάτη κοσμοπολίτικη περιπέτεια μυστηρίου, εξελίσσοντας γόνιμα την παράδοση των αριστουργημάτων του μετρ Χίτσκοκ «Το Κυνήγι του Κλέφτη», «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά» και «North by Norwest» (ελληνικός περιοριστικός τίτλος «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων») και των «χιτσοκικών» «Charade» (ε.τ. «Ραντεβού στο Παρίσι») και «Αραμπέσκ» του Στάνλεϋ Ντόνεν. Μεταξύ άλλων στη σκηνή της δεξίωσης, η Τζολί θυμίζει τη Σοφία Λόρεν στο «Αραμπέσκ». Με ευφυΐα, ευαισθησία και σπουδαίους συντελεστές, όπως τον Τζον Σηλ (Όσκαρ φωτογραφίας για τον «Άγγλο Ασθενή») και τον συνθέτη Τζέημς Νιούτον Χάουαρντ («Κινγκ Κονγκ», «Μάικλ Κλέυτον»), ο φον Ντόνερσμαρκ προσφέρει γενναιόδωρα τη μαγική αίσθηση προγενέστερων ταινιών του κλασικού Χόλιγουντ. Δηλαδή ενός αγαπημένου, καλού κινηματογράφου.
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας
Ηθοποιός
