Του Δημήτρη Βάλλα
«Στον πόλεμο ανακαλύπτεις τον άνθρωπο στα καλύτερά του και στα χειρότερά του …
Έτσι τη μία στιγμή βλέπεις τη φρίκη, μέχρι που δηλαδή μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και τι μπορεί να κάνει στον συνάνθρωπό του και από την άλλη στιγμή μπορείς να δεις το πόσο μπορεί κάποιος που δεν θα το περίμενες ποτέ, να γίνει ένας ήρωας και χωρίς να το ξέρει κανείς κιόλας, ή αν θέλεις να το διαφημίσει από μόνος του…
Το να σώσει δηλαδή μια ζωή ή να μοιραστεί θυσιαζόμενος για το συνάνθρωπο του την τελευταία του ανάσα …
Αισθάνομαι με αυτή την έννοια πολύ τυχερός ότι μπορώ και βρίσκομαι σε χώρους που βλέπω τα μεγαλύτερα και τα δυνατότερα συναισθήματα να γεννιούνται!
* Κάτι άραγε που να σε συγκλόνισε δεν υπάρχει…
-«Κοίταξε πολλά έχουν δει τα μάτια μου και θυμάμαι χιλιάδες πράγματα που δεν τα ξεχνάω. Όλα αυτά έχουν χαραχτεί μέσα μου.
Τα φρικτά που μου λες δεν έχουν επηρεάσει πάρα πολύ, με ποια έννοια, όπως δηλαδή είναι ο γιατρός που κάνει την εγχείρηση, άμα δεν μπορεί να αντέχει το αίμα δεν κάνει τον γιατρό …
Έχω τραυματιστεί και εγώ τρεις φορές , αλλά τα σοβαρότερα τραύματα είναι τα ψυχικά . Όπως βλέπεις δεν είμαι και ιδιαίτερα νορμάλ άνθρωπος, από αυτούς που συναντάς κάθε ημέρα. Είμαι πολύ μοναχικός , φίλους δεν έχω σχεδόν καθόλου και έχουν αλλάξει πάρα πολύ οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους . Έχω απομακρυνθεί αρκετά από τους ανθρώπους επειδή ακριβώς είδα το τι μπορούν να κάνουν και μέχρι που μπορούν να φθάσουν .
Αυτό ίσως είναι ένα τίμημα, όπως και το γεγονός ότι έχω παντρευτεί τρεις φορές γιατί όταν λείπεις για μήνες από το σπίτι και επιστρέφεις μετά και είσαι και σε μία κατάσταση «κάπως» δεν είναι και εύκολο για τον σύντροφο σου».
* Αλήθεια πως αποφορτίζεσαι από όλα αυτά…
-Με τη μοναξιά. Με το να είμαι με πολύ ελάχιστους, ελαχιστότατους ανθρώπους που μπορώ να είμαι δηλαδή μόνο με τη γυναίκα μου, ή την κόρη μου ή ένα ή δύο φίλους που μάλιστα δεν ζουν και στην Ελλάδα, παίρνω τη μηχανή και πάω καμιά βόλτα, ανεβαίνω στα βουνά, αλλά το βασικότερο είναι η μοναξιά …
Στις αρχές τις δουλειάς μου είχα άλλα προβλήματα! Χτύπαγε η πόρτα δυνατά και έπεφτα κάτω στο πάτωμα νομίζοντας ότι είναι πυροβολισμός ή έκρηξη. Το πιο δύσκολο για μένα ήταν να ξεχωρίσω τη ζωή μου στο μέτωπο, από τη ζωή μου στο σπίτι και αυτό ακόμα μου έμεινε. Να φανταστείς όταν και τώρα επιστρέφω σπίτι από το μέτωπο και πάω με το ταξί από το αεροδρόμιο, σταματαω κάνα δύο τετράγωνα πιο μακριά για να δώ μήπως μπαίνει κανένας στην πολυκατοικία και δεν θέλω να έλθω σε επαφή μαζί του”…
Από την Πορτογαλία στο Μύλο
Ο Γιάννης Μπεχράκης σε ένα ταξίδι αστραπή από την Πορτογαλία βρέθηκε στη Λάρισα και στο Μύλο . Το βράδυ όπου παρουσίαζε τη δουλειά του η αίθουσα ήταν γεμάτοι καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που ταξίδεψαν ακόμα και από μακριά για να τον δουν και να τον ακούσουν.
Με πέντε κουβέντες μόνο, ο Γιάννης σχεδόν μας τα είπε όλα. Το τίμημα της φωτογραφίας και του ρεπορτάζ του πολέμου κάπου μπλέκεται με τη μοναξιά και τη φυγή.
Όσο για τα υπόλοιπα η συνέχεια δόθηκε στο Μύλο όπου:
Ο επικεφαλής του Φωτογραφικού Τμήματος του Reuters στην Ελλάδα, Γιάννης Μπεχράκης, παρουσίασε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της φωτογραφικής του δουλειάς.
Ο Γιάννης Μπεχράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε φωτογραφία στον ΑΚΤΟ και πήρε Bachelor of Arts στο Middlesex University. Εργάστηκε ως φωτογράφος στούντιο στην Αθήνα την περίοδο 1985-86.
Στα τέλη του 1987 άρχισε συνεργασία με το πρακτορείο REUTERS. Το 1989 ανέλαβε επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος του REUTERS στην Ελλάδα και το 2000 προήχθη σε Chief-Photographer.
Η πρώτη του αποστολή ήταν τον Ιανουάριο του 1989 στην Λιβύη. Έκτοτε ήταν παρών στα μεγαλύτερα γεγονότα παγκοσμίως, όπως τους πολέμους και εμφύλιες συρράξεις στην Κροατία, Βοσνία, Κόσοβο, Τσετσενία, Λίβανο, τον πρώτο και δεύτερο πόλεμο του Κόλπου στη Σομαλία, τη Σιέρα Λεόνε, το Αφγανιστάν και το Κουρδιστάν, τις αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη, τις ταραχές στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, την κηδεία του Αγιατολαχ Χομεϊνί στο Ιράν, μεγάλα πολιτικά γεγονότα στη Δυτική Ευρώπη, τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία το Ιράν και το Κασμίρ, έκανε αποστολές στη Βόρεια Αφρική και Εγγύς Ανατολή.
Επίσης, κάλυψε μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως 4 Ολυμπιακούς Αγώνες και το «Μουντιάλ» στην Αμερική το 1994. Από το 2008 μέχρι το 2010 διατελούσε διευθυντής του φωτογραφικού τμήματος του πρακτορείου στο Ισραήλ και Παλαιστίνη. Το 2010 μετακόμισε πίσω στην Ελλάδα για να καλύψει την οικονομική κρίση.
Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Βαρκελώνη, Μαδρίτη και το Ντουμπάι, ενώ έχει παρουσιάσει και πολλές ατομικές εκθέσεις.
Ο Γιάννης Μπεχράκης έχει δεκάδες διεθνείς διακρίσεις και η δουλειά του είναι αναγνωρισμένη παγκοσμίως.
