Συνάντησα τον Γιάννη Πάριο λίγες ώρες πριν να δώσει τη μεγάλη συναυλία το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στο γήπεδο της AEΛ FC ARΕΝΑ. Ομολογώ ότι είχα πολύ τρακ, στη διαδρομή προς το σημείο της συνάντησης μας, στο χώρο που θα γινόταν η συναυλία του καλοκαιριού όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, σκεφτόμουν ότι ένας καλλιτέχνης του δικού του διαμετρήματος, δεν μπορεί παρά να είναι απόμακρος, υπερόπτης, αλαζονικός, να συγκεντρώνει δηλαδή όλα εκείνα τα στοιχεία που διαθέτουν οι «σταρ». Έπεσα έξω, από το πρώτο λεπτό της συνάντησής μας αντίκρισα έναν άνθρωπο ζεστό, γλυκομίλητο, ειλικρινή, καταδεκτικό που αν και είχε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του, διότι έκανε πρόβα, δέχτηκε να μιλήσει στην «Ε» και να πει με αφοπλιστικό λόγο πολλές φορές πράγματα που αφορούν στο τραγούδι, την καριέρα του, την Ελλάδα του σήμερα.
Ο άνθρωπος που άφησε την Ιατρική αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφερε και πάλι μέσα από το τραγούδι να γιατρεύει τις ψυχές των ανθρώπων έδωσε ένα μοναδικό ρεσιτάλ ερμηνείας στη συναυλία, ανεβάζοντας τη διάθεση και το κέφι των Λαρισαίων στα ύψη, κάνοντάς τους να ξεχάσουν για λίγες ώρες τη δύσκολη καθημερινότητά τους.
Συνέντευξη
στη Σοφία Ορφανιώτη
*Κύριε Πάριε θα ξεκινήσω τη συζήτησή μας, αδράζοντας την ευκαιρία να σας ρωτήσω για την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά που τιτλοφορείται «Τα κομμάτια της ψυχής μου». Υπονοείτε κάτι με αυτά τα λόγια; Νιώθετε ότι δεν έχετε μαζέψει ακόμη τα κομμάτια της ψυχής σας;
- Εσείς ξέρετε κανέναν που να έχει μαζέψει τα κομμάτια της ψυχής του; Γιατί εγώ δεν ξέρω και φυσικά ούτε κι εγώ τα έχω καταφέρει τόσα χρόνια, τι είμαι εγώ η εξαίρεση; Ολο και κάτι θα έχει μείνει!
*Γράφετε τα τραγούδια σας έχοντας προσωπικά βιώματα;
-Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα τραγούδια μου είναι βιωματικά, είναι καταστάσεις μου προσωπικές, που τις έχω ζήσει, αλλά και άλλες που αφορούν στον περίγυρό μου, τους φίλους μου, τους ανθρώπους που κινούνται γύρω μου. Αφορούν σε διάφορες καταστάσεις, έχουν να κάνουν με τις προσλαμβάνουσες που έχω, ό,τι εισπράττω από τα συναισθήματα των άλλων. Όλα αυτά κατά καιρούς έχουν αποτελέσει αιτία και αφορμή για να γράψω, αλλά και να ερμηνεύσω τα τραγούδια μου.
*Ο έρωτας και η αγάπη που με τόσο πάθος έχετε τραγουδήσει, τι θέση έχουν στη ζωή σας;
-Νομίζω ότι αυτές οι έννοιες είναι το παν όχι μόνο για μένα αλλά και για το κάθε άνθρωπο. Μακάρι να περίσσευαν και τα δύο, θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι, καλύτερα να σου περισσεύει η αγάπη και ο έρωτας παρά τα χρήματα.
*Βγάλατε χρήματα από αυτή τη δουλειά;
-Θα μπορούσα να είχα βγάλει πάρα πολλά χρήματα, αλλά έβγαλα τόσα όσα να λέω ότι δεν μεγαλώνει η μπριζόλα μου όσο και να φάω, το ίδιο κρέας τρώμε, το ίδιο ψωμί, στη ζωή μου αυτό προσπαθώ να κάνω πάντα, να μην ντρέπομαι για ό,τι έχω κάνει.
*Για ποια πράγματα είστε περήφανος στη ζωή σας;
- Νιώθω περήφανος για τα παιδιά μου, για τις άμυνές μου, για το καταφύγιό μου που είναι η Πάρος, σας τα είπα όλα, δεν υπάρχει κάτι άλλο.
*Σκέφτεστε να αποχωρήσετε έγκαιρα από το τραγούδι και να αποσυρθείτε στο αγαπημένο σας νησί;
-Αυτό το σκέφτομαι από την ημέρα που άρχισα να τραγουδώ, αλλά συνήθως δεν το αφήνεις, σε αφήνει, προς το παρόν δε με άφησε, δεν ξέρω πότε, πρώτα απ’ όλα δεν ξέρω πόσο θα ζήσω, δεν ξέρω ακόμη ειλικρινά σας το λέω.
*Γιατί δεν κάνατε καριέρα στο εξωτερικό;
-Γιατί η Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη που όσα χρόνια και να τραγουδάμε δεν θα την κερδίσουμε, οπότε... εξάλλου δεν μπορώ να πω σε άλλη γλώσσα «Σ΄ αγαπώ» όπως το λέω στα ελληνικά, δεν θα ήταν το ίδιο, έτσι πίστευα τότε και το ίδιο λέω και σήμερα μετά από τόσα χρόνια.
*Πώς σχολιάζετε την παρούσα πολιτική και οικονομική κατάσταση; Τους «αγανακτισμένους» που βγαίνουν στους δρόμους;
-Κανείς δεν σηκώνεται από την καρέκλα του για να βγει στο δρόμο εάν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος και στην προκειμένη περίπτωση πράγματι ο λόγος είναι σοβαρός. Το ζήτημα είναι κατά πόσο ακούγονται αυτοί οι άνθρωποι, ότι είναι αγανακτισμένοι είναι γεγονός, όλοι είμαστε, ο καθένας στο βαθμό που τον αγγίζει και τον αφορά. Νομίζω ότι αυτή τη φορά η Ελλάδα ήταν και είναι ένα πειραματόζωο για να δουν αν θα πετύχει η εφαρμογή και σε άλλες χώρες. Στο πρόσωπο του Έλληνα διακρίνει σήμερα ο καθένας τη θλίψη, την κατήφεια, του έκοψαν τα φτερά, τη χαρά και την αισιοδοξία. Όλοι πληρώνουμε τα λάθη και τις σπατάλες των προηγούμενων ετών. Όμως ελπίζουμε και σε καλύτερες μέρες.
*Εάν είχατε απέναντι σας έναν πολιτικό, τι θα του λέγατε;
-Εάν δεν ακούνε γιατί να τους μιλήσω, τόσοι φωνάζουν και δεν ακούνε, εμένα θα ακούσουν. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολιτικοί που θέλουν να στεναχωρούν τους ψηφοφόρους τους αλλά το ίδιο δεν θέλουν να στεναχωρούν και το κόμμα τους. Είναι η ώρα να βάλουν τον κόσμο πάνω από το κόμμα τους και ίσως έτσι γίνουμε καλύτεροι.
*Τι σας φτιάχνει και τι σας χαλάει τη διάθεση στη σημερινή εποχή;
-Τίποτα δεν μου χαλάει τη διάθεση. Εμένα η Ελλάδα δεν με τρομάζει, διότι είναι ιδέα, δεν είναι μόνο χώρα ή χώμα, είναι ιδέα και εξάλλου η ιδέα δεν πεθαίνει ποτέ, είναι ελεύθερη.
*Βλέπετε στο πρόσωπο κάποιου καλλιτέχνη σήμερα ότι θα μπορούσε να έχει τη δική σας καριέρα με αυτή την τόσο πετυχημένη διάρκεια;
-Δεν υπάρχει κανείς που να είναι συνεχιστής κάποιου άλλου, ο καθένας έχει τη δική του πορεία, την αξία. Ούτε εγώ συνέχισα την καριέρα κάποιου, ούτε τη δική μου θα τη συνεχίσει κάποιος άλλος. Δεν υπάρχουν ούτε θρόνοι, ούτε καρέκλες, ούτε βασιλιάδες, ούτε σταρ. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε αυτό που κάνουν και άλλοι πάλι που είναι κακοί στη δουλειά τους. Ο μεγαλύτερος κριτής είναι ο κόσμος, τον συνεχιστή τον ορίζει εκείνον.
*Πόσο δύσκολο είναι να κρατηθεί κάποιος στην κορυφή, υπάρχει κάποια μυστική συνταγή;
-Δεν υπάρχει μυστική συνταγή, άμα υπήρχε και την ήξερα θα την έλεγα και στα παιδιά μου, η επιτυχία δεν είναι φαγητό ή συνταγή. Εγώ δεν μένω στην κορυφή, κατεβαίνω στην πεδιάδα, για να βλέπω την κορυφή.
*Με ποιους στίχους τραγουδιού σας θα θέλατε να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;
-«Πιο καλή η μοναξιά»...
