Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης του κινηματογράφου. Από τα «Χρώματα της Ίριδος», τους «Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας» και το «Βαριετέ» έως το «Αυτή η Νύχτα Μένει», το «Beautiful People» και τόσες άλλες ταινίες, η ευαισθησία, η γνώση, η αυθεντικότητα και το πάθος ετούτου του μοναδικού δημιουργού, προσφέρουν συνεχώς ένα γόνιμο και ανεξάντλητα εξελισσόμενο έργο σπουδαίου εύρους. Η πρώτη μας συνεργασία ήταν στο «Αθήνα – Κωνσταντινούπολη» (2008), που προβάλλεται απόψε για πρώτη φορά στην τηλεόραση (ALPHA, 01:15). Την επόμενη χρονιά, ακολούθησαν τα εντελώς διαφορετικά και εύφορα «Οπωροφόρα της Αθήνας» (κυκλοφορεί σε DVD).
Στη διαδρομή «Αθήνα – Κωνσταντινούπολη», ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έγραψε (με τον Μισέλ Φάις, όπως και το «Delivery») και κινηματογράφησε μια ταινία δρόμου. Μια πορεία ενός ώριμου δικηγόρου (Λευτέρης Βογιατζής), απαθούς και με αντικαταθλιπτικά χάπια μετά το διαζύγιό του, για να δει τον πατέρα του στη Θεσσαλονίκη. Η απρόσμενη κατάληξη στην Κωνσταντινούπολη της καταγωγής του, οφείλεται στη νεαρή Γλύκα (Αλεξία Καλτσίκη), η οποία ταξιδεύει με έναν κλαριτζή (Δημήτρης Πουλικάκος). Ο Λευτέρης Βογιατζής, κορυφαίος δάσκαλος θεατρικών ερμηνειών ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, στον κινηματογράφο συνεργάζεται κατεξοχήν με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Εδώ, για άλλη μια φορά είναι απλώς μαγικός, όπως και η Αλεξία Καλτσίκη, μία θαυμάσια ηθοποιός καίριας ευαισθησίας και γκάμας. Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι επίσης εξαιρετικός στις καλλιτεχνικές ποιότητες της υπόκρισής του.
Από τη συμμετοχή μου στον ρόλο ενός αγρότη στις σκηνές του μπλόκου της Εθνικής Οδού στη Λάρισα (όπου ο δικηγόρος συναντά τη Γλύκα), μνημονεύω τις στιγμές με έναν νέο που κατάγεται από πρόσφυγες στην Ουγγαρία, όπως και ο εξαίσιος ηθοποιός που τον υποδύεται, ο Ηλίας Κουνέλας και τη συνταρακτική του ερμηνεία στίχων του μεγάλου ποιητή Αττίλα Γιόζεφ πάνω σ’ ένα τρακτέρ. Ενδεικτικά σταχυολογώ και την σκηνή με τον εξαίρετο Ερρίκο Λίτση στο εβραϊκό Νεκροταφείο Καβάλας. Η μουσική της τζαζ και του Στραβίνσκι αποτελεί οργανικό μέρος της ταινίας, όπου «το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά είναι πρωταγωνιστής», όπως αναφέρει και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στο υπέροχο βιβλίο του «Από το καλάθι των αχρήστων» (Εκδόσεις Πατάκη). Τέλος, το έξοχο μοντάζ του μεγάλου Τάκη Γιαννόπουλου και η διεύθυνση φωτογραφίας του Κωστή Γκίκα, ενορχηστρώνουν αρμονικά με την σκηνοθεσία τις συγχορδίες των ημιτονίων στο ταξίδι της μνήμης στην Πόλη του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
