Συνέντευξη
στην Άννα Σταυράκη
Τα πιο λατρεμένα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη αγκαλιά με τον κόσμο παρουσιάζονται στις 11 Αυγούστου στον «Δοχό» της Καρίτσας για ένα και μοναδικό βράδυ με φόντο το βόρειο Αιγαίο. Η καλύτερη παράσταση του Σταμάτη Κραουνάκη κατά γενική ομολογία. O Κραουνάκης ρολάρει δύο ώρες στη σκηνή σε δημιουργικό οίστρο, εκθέτει και αποδεσμεύει όλο τον μηχανισμό του, δημιουργώντας το καινούργιο του παιχνίδι.
Ένα πιάνο γεμάτο από τα τραγούδια που εδώ και τρεις δεκαετίες παρακολούθησαν και συντρόφεψαν τις ζωές των Ελλήνων. Το «55» είναι η κατά Σταμάτη περιπέτεια της ζωής, της τέχνης, της καταγωγής του Έρωτα, η κωμωδία του ζην και του ευ ζην. Μ’ αυτά λοιπόν της σιγουριάς τα υλικά και με συνοδοιπόρους γι’ αυτόν τον χειμώνα στη Βόρεια Ελλάδα, τη Θεσσαλονικιά φίλη και υπέροχη φωνή Ελευθερία Πάτση και την εξαιρετική ορχήστρα «Banda di Stelle», ο Κραουνάκης τα σπάει για πάρτη του και για τους πολλούς πολλούς φίλους του οι οποίοι καλούνται να είναι εκείνοι που θα μοιραστούν μαζί του τραγούδια, λόγια και μικρόφωνο. Tο πάρτι επί σκηνής και ανάμεσα στο κοινό. Καινούργιες σπαρταριστές ενορχηστρώσεις, τα τραγούδια σαν γραμμένα χτες και πολλά ολοκαίνουργια. Κέφι, δραματικότητα και γέλιο πολύ, απλόχερα αντίδοτα στην γκρίνια και την γκαντεμιά της «κρισούμπας» όπως λέει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Τι λέει ο Σταμάτης που δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του, ήταν πάντα κοντά στον κόσμο και οσμίζονταν τις εξελίξεις; Σας περιμένω στον Δοχό στις 11 του Αυγούστου. Υπόσχομαι τον καλύτερό μου εαυτό.
Και τι λέει για την εφημερίδα «Ελευθερία»; Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και χαίρομαι γιατί ακόμα υπάρχει αληθινά σοβαρός Τύπος και ιστορικά έντυπα σ’ όλη την Ελλάδα που υποστηρίζουν την πίστη στην κοινότητα της ελληνικής ψυχής.
Ας τον απολαύσουμε και σε μια μίνι συνέντευξη.
* Τι σε έχει τραβήξει στην περιοχή της Καρίτσας; Τι σε συγκινεί εκεί και γιατί την έχεις επιλέξει για τόπο διακοπών;
- Είναι καταρχήν η φιλία μου με την οικογένεια του Γιώργου Μπούτου, και το ιδανικό τους καταφύγιο, νομίζω ότι πάω στην καλοκαιρινή μου οικογένεια, ο «Δοχός» είναι σπίτι, φιλόξενο, γι’ αυτό και εκεί στο καλυβάκι μου το ξύλινο τα τελευταία χρόνια έγραψα πολλά τραγούδια, το πόσo σ’ αγαπώ, τον δίσκο με τον Μητροπάνο, σχεδίασα έργα, και χρωστάω πάντα κάθε τόσο μια βραδιά εκεί. Δεν το κάνω κάθε χρόνο, αλλά επειδή εγώ έβαλα τον Μπούτο να φτιάξει το θεατράκι, αισθάνομαι σαν να έχω χρέος κάθε τόσο να το ζωντανεύω κι εγώ με τα τραγούδια μου.
* Τι σου λένε οι ντόπιοι; Τι σε εντυπωσιάζει;
- Αγαπώ όλο το μέρος, τον βιότοπο που περνάω κάθε μέρα να πάω για το μπανάκι μου στην Αλεξανδρινή, το ψαράκι στο Στόμιο στον Τάσο, οι βόλτες μου στο βουνό με τα δέντρα, το Κόκκινο Νερό, όλη η παραλία, θέα από ψηλά της θάλασσας, τα δειλινά που βλέπω τον Όλυμπο. Έχουμε καλή σχέση με τους ντόπιους, χαίρονται που με βλέπουν εκεί, και μιλάμε...
* Τι είναι το «Εφ’ όλης της ύλης» που θα παρουσιάσεις στη συναυλία στην Καρίτσα. Τι περιέχει;
- Είναι όλη μου η διαδρομή μέχρι σήμερα παιγμένη σαν να ήμουν σε οποιοδήποτε διεθνές κλαμπ. Από το κυκλοφορώ κι οπλοφορώ, μέχρι το όταν έχω εσένα, το έκανα για να γιορτάσω τα 55 μου και τελικά έκανε μια διαδρομή δυο χρόνων, πήγα παντού, Ελλάδα εξωτερικό και Βόρεια Ελλάδα όλο τον περσινό χειμώνα με απόγειο τα δυο βράδια στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι δεν τέλειωσε η ζωή του, είναι το ταξίδι μου με τους ανθρώπους, είναι πολύ ανοιχτή η επικοινωνία με τον κόσμο, μιλάμε καλαμπουρίζουμε και κυλάνε τα τραγούδια και οι εποχές.
* Περάσαμε δύσκολο χειμώνα, μια υπο-κυβέρνηση Παπαδήμου, πολύ προεκλογική εκστρατεία για να «τσουλάρουμε» στη συγκυβέρνηση. Πώς το βλέπεις όλο αυτό;
- Στην ουσία δεν έχουμε κυβέρνηση, ο φόβος κατάφερε άλλη μια φορά να συνοψίσει μια κουλή δεξιά νουδουπασοκική με λεκανοχύστρα τη ΔΗΜΑΡ, λυπάμαι που μιλάω έτσι για τον Κουβέλη, τον είχα σε μια εκτίμηση, αλλά δεν βλέπω φως, είναι όλοι τους τσιράκια της τραπεζοχούντας...Θα την παλαίψουμε δεν υπάρχει θέμα...καταρέει το ευρώ, ότι και να κάνουνε, απέτυχε, η ενωμένη Ευρώπη... γιατί βασίστηκε στο χρήμα και όχι στον πολιτισμό και στις παραγωγικές ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας... η λύση θα έρθει γρήγορα και θα είναι οδυνηρή...
* Έγραψες στο facebook «κάντε καινούργια όνειρα αλλά βάλτε και άλλους μέσα». Τι αφήσαμε πίσω μας και τι ξεχάσαμε όλα αυτά τα χρόνια;
- Αφήσαμε πίσω μας την απλότητα και τη φυσικότητα και κάναμε το ευ ζην λάιφ στάιλ.
* Πόσο δύσκολα ή εύκολα επιβιώνει ο καλλιτεχνικός κόσμος σε εποχή κρίσης;
- Δυναμικά πρέπει, τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά εμένα αυτό με αφύπνισε λειτούργησα άμεσα ιαματικά και επιθετικά, δεν είμαι εθνικιστής αλλά έχουμε την ωραιότερη χώρα του κόσμου, το αθλιέστατο ΠΑΣΟΚ και συνεπικουρούσα η Νέα δημοκρατία στα πέντε χρόνια της και ο πανάθλιος γόνος Παπανδρέου τα ξεσκίσανε όλα... άλλοι 500 Τσοχατζόπουλοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, η Εκκλησία που θα μπορούσε κωφεύει και η αριστερά κάνει μαλλιά... Αυτό ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να μην το βλέπει, αλώθηκε ένας λαός εκ των έσω αυτό ήταν το σχέδιο... κατάφεραν να τον αλώσουν μ’ έναν ψευδή ευδαιμονισμό, ήρθε η ώρα να ζέψει ο καθένας τις δυνάμεις του...ανυπακοή και δράση η δράσε ή σκάσε που λέει και μια φίλη μου.
* Γιατί πιστεύεις ότι η πνευματική κοινότητα μένει απαθής σ’ αυτό που ζούμε;
- Γιατί όλοι αναμίχτηκαν άλλος λίγο, άλλος πολύ σε κάποιες επιδοτησούλες, σύρε κι έλα στα υπουργεία, σε εκδότες επί μισθώ, σε ακαδημίες, σε συμβούλια, σε πνευματικά ιδρύματα, γνωστός ντίλερ τύπου ποιητής... διαχειριστής πνευματικών ανθρώπων έσερνε κάθε λίγο και λιγάκι συγγραφείς και ποιητές στα σαλόνια της κυρίας Παπανδρέου... ένας εμετός.
* Κάνεις καθημερινά εκπομπή στο ραδιόφωνο. Χρησιμοποιείς σκληρή γλώσσα για την πολιτική. Τι θα έλεγες σε έναν άνεργο πολίτη;
- Τράβα στο χωριό αν έχεις και φύτεψε, ζύμωσε ψωμί, στηρίξου στους φίλους σου, φτιάξε ό,τι μπορείς και πούλα το.
* Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να ταυτιστεί με το λαϊκό αίσθημα;
- Άμα έχεις το αυτί σου στην καρδιά του κόσμου, τα ακούς όλα, άμα έχεις το αυτί σου στο χειροκρότημα δεν ακούς τίποτα.
* Είσαι αισιόδοξος για το αύριο;
- Ναι τίποτα δεν μπορεί να μείνει κάτω, όσο ζορίσουμε τόσο θα καταφέρουμε τα μεγάλα κεφάλαια να δώσουν κάτι, κανέναν δεν συμφέρει αυτό το ξεπάτωμα, απλά αυτή τη στιγμή μετριέται πια στα πόσα σκάει ο άνθρωπος. Όχι δεν θα μας ξεκάνει μια συνομοσπονδία ψευτοκρίσης μ αυτόν τον βουβό ανελέητο πόλεμο. Να πω και κάτι άλλο, χρειάζεται για όλα τσαμπουκάς, στη διαπραγμάτευση με τις τράπεζες, με το δημόσιο, με το υπερκέρδος και άμεση καταγγελία οιασδήποτε ρεμούλας γιατί και τώρα που μιλάμε γίνονται συνέχεια πολλά...
