Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τόσο δα να λαθέψεις, μιας και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει.
Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: «Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε». «Τώρα» της λέω, «που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα 'θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;» «Με τίποτα» μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. «Με τίποτα» συμπλήρωσα κι εγώ.
Με αυτά τα λόγια περιγράφει στο βιβλίο της -απευθυνόμενη στους αναγνώστες- η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων Άλκη Ζέη την επιθυμία της να αποτυπώσει στο χαρτί την ίδια της τη ζωή, τα γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα και πώς εκείνα μη μπορώντας να συμβεί διαφορετικά επηρέασαν και τη δική της μετέπειτα πορεία.
Χθες στην κατάμεστη από κόσμο ισόγεια αίθουσα εκδηλώσεων του ΟΥΗΛ στη Λάρισα η κ. Ζέη παρουσίασε και στο αναγνωστικό κοινό της πόλης, το τελευταίο της συγγραφικό δημιούργημα, που τυγχάνει να είναι αυτοβιογραφικό και το οποίο φέρει τον τίτλο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο».
Αρχικά για το βιβλίο της κ. Ζέη αφού την ευχαρίστησε για όλα όσα έχει προσφέρει στους φιλομαθείς ανθρώπους, μίλησε ο καθηγητής Πνευμονολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Κώστας Γουργουλιάνης και με την ιδιότητα του γιατρού ανέλυσε τα γεγονότα εκείνης της εποχής έτσι όπως περιγράφονται από την κ. Ζέη μέσα στο βιβλίο της.
Πώς βλέπει ένας γιατρός μέσα από τα δικά του μάτια τα θέματα υγείας που απασχόλησαν τη συγγραφέα εκείνη την εποχή. Αναφέρθηκε στην ασθένεια της μητέρας της, την απομόνωση της ίδιας για να μην κολλήσει μιας και η αρρώστια της ήταν μεταδοτική. Κυρίως όμως ο κ. Γουργουλιάνης αναφέρθηκε στη μαγεία που εκπέμπει όπως είπε αυτή η γυναίκα, δικαιολογώντας το ότι «οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε ένα ωραίο και υγιές συναισθηματικά περιβάλλον «μοιραία» γίνονται σπουδαίοι και καταπληκτικοί άνθρωποι, που δημιουργούν, γράφουν βιβλία, που αγαπήθηκαν και εξακολουθούν να διαβάζονται και να αρέσουν σε αναγνώστες κάθε ηλικίας.
Στη συνέχεια η φιλόλογος κ.Στέλλα Νταβαρούκα σημείωσε ότι «Με μια γραφή συναρπαστική, όπως πάντα, ξετυλίγεται σε αυτό το βιβλίο η ζωή ενός ανθρώπου που συναπαντήθηκε ο κόσμος του με την ιστορία του 20ού αιώνα και αντάμωσε με τους δρόμους των πιο σπουδαίων πνευματικών ανθρώπων που σημάδεψαν το πολιτιστικό αλλά και πολιτικό γίγνεσθαι. Μεσοπόλεμος, δικτατορία του Μεταξά, πόλεμος του ΄40, Κατοχή, πείνα, Εμφύλιος, Δεκεμβριανά. Λογοτεχνία και ιστορική διαπαιδαγώγηση συνάμα. Θα μπορούσε κάλλιστα η αυτοβιογραφία της, όπως και όλο της το έργο, να ονομαστεί η ιστορία σε ψίχουλα».
Για να επισημάνει ακόμη ότι «με το τελευταίο της βιβλίο συμπληρώνουμε το παζλ της ζωής της και ολοκληρώνουμε το σχεδιάγραμμα μιας σημαντικής περιόδου της νεοελληνικής ιστορίας. Η παιδική ματιά με την οποία περιγράφει τα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής είναι εντόνως αφοπλιστική για την ειλικρίνειά της και συνάμα τραγική, με έναν τρόπο ιδιαίτερο, που κάνει το τραγικό να λειτουργεί καθαρτικά και θεραπευτικά. Η αυτοβιογραφία της μας συγκινεί, γιατί η Άλκη Ζέη κατάφερε να ενώσει την τέχνη με τη ζωή και γιατί φέρνει στο φως τις άπειρες δυνατότητες του καθενός μας, που μόνο θολά και σκοτεινά τις προαισθανόμαστε, πράγμα που το πετυχαίνουν μόνο οι αληθινοί και άριστοι τεχνίτες του λόγου».
Ο στενός της φίλος και μελετητής του έργου για παιδιά κ. Μιχάλης Αργυρίδης αναφέρθηκε στη μαγεία του τελευταίου της βιβλίου, αλλά και γενικά όλων των βιβλίων της και αιτιολογώντας την άποψή του είπε «ότι αυτό οφείλεται στο σπάνιο χάρισμα που διαθέτει η Άλκη Ζέη, χαρακτηρίζοντάς την αριστοτέχνη της αφήγησης, να μεταφέρει στους αναγνώστες σε συνθήκες όμοιες με εκείνες που περιγράφει στις σελίδες των βιβλίων της και να μετατρέπει τους ήρωές της που η προέλευσή τους είναι ιστορική από ξένους και απλησίαστους, που είναι ήρωες παλιών εποχών εξαιτίας της διαφοράς σε συνθήκες ζωής και στη νοοτροπία, σε ευκολοπλησίαστους και φιλικούς. Με αυτό τον τρόπο ταυτίζονται τέλεια με τους ήρωες των βιβλίων της. Είναι αληθινά σπουδαίος ο τρόπος με τον οποίο μπαίνει βαθιά στην ψυχή των αναγνωστών, την αγγίζει και επικοινωνεί μαζί της, με μεγάλη επιτυχία, την κερδίζει. Να γιατί το βιβλίο της κ. Ζέη αν και αναφέρεται σε γεγονότα όπως η δικτατορία του Μεταξά, η κατοχή, ο εμφύλιος που δεν αφορούν άμεσα, διότι δεν τα έζησαν οι σημερινοί αναγνώστες, αυτοί το αγάπησαν τόσο πολύ με αποτέλεσμα αυτό το όμορφο άνθος του λόγου να το βάλουν στο ανθογιάλι της καρδιάς τους... Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν ο σκηνοθέτης Κώστας Τσιάνος και η εκδότρια Βάσω Βασιλού-Παπαγεωργίου, ενώ τη συζήτηση συντόνιζε η δημοσιογράφος Ροσσάνα Πώποτα. Την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου διοργάνωσαν το βιβλιοπωλείο «Παιδεία», ο Σύνδεσμος Φιλολόγων ν. Λάρισας, η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Αθλητισμού και Επιστημών Λάρισας και οι εκδόσεις «Μεταίχμιο». Στο τέλος της εκδήλωσης η συγγραφέας απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού και υπέγραψε αντίτυπα του νέου της βιβλίου.
Σοφία Ορφανιώτη
