«Χώμα και Ανεμος»

Η ΝΕΑ, ΕΝΔΕΚΑΤΗ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΗ ΠΟΙΗΤΗ ΑΝΤΩΝΗ ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΗ

ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη

Τη νέα του ποιητική συλλογή, την ενδέκατη κατά σειρά, εξέδωσε φέτος (2024) ο Αγιώτης ποιητής Αντώνης Χρ. Περδικούλης, με τίτλο «Χώμα και Άνεμος».

Το κυρίως σώμα απαρτίζεται από λυρικά εξάστιχα ποιήματα, ομοιοκατάληκτα και μη, από ποιήματα σε ελεύθερο ύφος και στίχο, από σονέτα, οκτάβες, τετράστιχα και άλλα.
Το «Χώμα και Άνεμος» είναι ριπές θύμησης και νοσταλγίας, γεμάτες συμβολισμό, ρεαλισμό και αλληγορικές εικόνες, βιωματικά αποτυπώματα της αθώας παιδικής ηλικίας, ευωδίες ονείρων της ψυχής και τρυφερά χνάρια των αισθήσεων. Κουβαλά, όμως, και τη σκληρότητα της ζωής, την ψυχοφθόρο ανάγκη, της μοίρας τον Γολγοθά, τη σισύφεια προσπάθεια και το επέκεινα του θανάτου, μέσα από μια διάθεση φιλοσοφημένη.
Στις ποιήσεις αυτές, ωστόσο, εμφιλοχωρεί η πίστη για αέναη ζωή, η προσδοκία για υπέροχο κι ανέσπερο φως, η λατρεία της αθωότητας, «που μόνον αυτή διαρκεί» κατά τον ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη.
Το «Χώμα και Άνεμος» είναι ο λασπωμένος δρόμος που διαβαίνει ο ποιητής ξυπόλητος. Είναι ο άσπιλος ουρανός που σιγά-σιγά μαυρίζει από τα νέφη. Είναι η αυτογνωσία και ο κατοπτρισμός της θνητότητας, του πεπερασμένου, του φθαρτού πεπρωμένου, αλλά και η ασταμάτητη πίστη για το καλύτερο.
Ολόκληρη η συλλογή είναι εμποτισμένη στα νάματα του ρομαντικού συμβολισμού και του εύκρατου υπερρεαλισμού.
Ο ίδιος ο ποιητής λέει για το «Χώμα και Άνεμος»: «Το Χώμα κι ο Άνεμος είναι ριπές θύμησης από ευωδιές και μόσχους, που φέρνει ο βοριάς από την εποχή της παιδικής αθωότητας. Ένας αγέρας ζωοποιός νοσταλγίας και αναπόλησης κι ένα φως πανάχραντο, που ξεπηδά από καθαρές καρδιές μες στα ακύμαντα πλάτη της ειρήνης…
Είναι, όμως, πρώτιστα μια χοϊκή ευδαιμονία, ένας μητρικός εναγκαλισμός.
Αυτός είναι ένας προαιώνιος νόμος της πιο μεγάλης εσωτερικής φωνής του ανθρώπου, της ασταμάτητης ανάγκης του για ζωή, για χαρά της ψυχής και των αισθήσεων… Όπως και για φυγή, αλλά και για επιστροφή…».
Λίγα λόγια για τον Αντώνη Περδικούλη που φέτος κλείνει 44 χρόνια στην Ποίηση.
Γεννήθηκε το 1964 στην Αγυιά.
Απόφοιτος της ΣΜΥ Τρικάλων, υπηρέτησε για κάποια χρόνια στον Ελληνικό Στρατό και στην Ελληνική Πρεσβεία του Βουκουρεστίου. Μετέπειτα επανήλθε στον ιδιωτικό βίο, όπου και βιοπορίζεται έως σήμερα.
Στα 1980 εμφανίστηκε στα Ελληνικά Γράμματα -μαθητής Λυκείου ακόμη- ενώ στα 1981 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Δέκα Φιλήματα για συναυλία».
Ακολούθησαν οι συλλογές:
«Αλισάχνη» 1982, «Γράμμα στον άνθρωπο από σταφύλι» 1984, «Ο ξανθός Αύγουστος και η Ηλέκτρα» 1987, «Απόψε ο Αίολος κοιμήθηκε νωρίς» 1988, «Ο Αναχωρητής» 2003, «Αόρατος Ήλιος» 2006, «Θλίψης Τρόπαια» 2015, «Τα Φώτα στα Νερά» 2016, «Μεσονυκτικόν» 2020, «Χώμα και Άνεμος» 2024.
Συνεργάστηκε με πολλά έντυπα περιοδικά κι εφημερίδες «Λόγου και Τέχνης», όπως: Ηπειρωτική Εστία, Θεσσαλική Εστία, Θεσσαλικό Ημερολόγιο, Αγιώτικα Νέα, Γραφή, Πνευματική Λάρισα, Θρακικά Χρονικά, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Ελεύθερος Λόγος, Κέφαλος, Ημερήσιος Κήρυκας, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Πνευματική Ζωή κ.ά. Σήμερα συνεργάζεται με το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό «Fractal: Η Γεωμετρία των ιδεών».
Έγραψε και δημοσίευσε δοκίμια κριτικά για τους Καρυωτάκη, Σεφέρη, Σολωμό, Παπαδιαμάντη, Ψημμένο (Ποταμίτη) και δέκα μελετήματα για τον ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη.
Εν πλω βρίσκονται τα έργα του:
«Τετράδια με μπλε πανάρια» (δοκίμια), «Τα παλαιά αναγνωστικά του Δημοτικού», καθώς και το χρονικό «Μαρτυρίες απ’ το Αντάρτικο – Αφηγήσεις του πατέρα μου».
Επίσης, μετέφρασε από τη ρουμανική γλώσσα «Δεκατέσσερις Ρουμάνοι Ποιητές».
Τέλος, συνέγραψε τη «Συνοπτική Ιστορία της Σύγχρονης Ρουμανικής Λογοτεχνίας», έργο το οποίο δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο περιοδικό του Μιχάλη Σταφυλά «Πνευματική Ζωή», τεύχος 168.