Βασικές προκείμενες που αποτελούν το δομικό υπόβαθρο της συλλογής είναι πρώτον η συγκρότηση της έμφυλης ταυτότητας του ατόμου από δυνάμεις εξουσίας και ο αγροτικός περίγυρος της βρεφικής και παιδικής ηλικίας ως θεμελιακός εξωτερικός παράγοντας στην τραυματική απόδοση φύλου στο κορίτσι άρα και στην απαρχή της διαμόρφωσης του γυναικείου υποκειμένου. Δεύτερον ο τόπος/φύση ως νοσταλγική αναζήτηση της χαμένης Εδέμ-καταφυγίου σε μια ωστόσο δύσκολη παιδική ηλικία. Εφόσον η φωνή εκφοράς του λόγου κινείται ανάδρομα προς το παρελθόν η μνήμη/αναμνήσεις γίνεται ένα ακόμα δομικό στοιχείο των ποιημάτων.