Ανοιχτή βεντάλια ιστοριών...

* ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΒΡΑΣ ΑΒΔΗ «ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ» ΧΘΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

«...ουσιαστικά πρόκειται για ένα βιβλίο που θα το χαρακτηρίζαμε ως συλλογή μιας «προσωπικής πορείας». Άλλωστε, ο τίτλος «Μονοπάτια» παραπέμπει όχι μόνο στον στενό δρόμο που παίρνεις μόνος γιατί χωράει μόνον την περπατησιά ενός διαβάτη, αλλά και στην πορεία μέσα στα «μονοπάτια» της ζωής που μας τυχαίνουν ή που μας επιβάλλονται ή που επιλέγουμε να πορευτούμε» τόνισε ο Λαρισαίος συγγραφέας και φιλόλογος Θωμάς Ψύρρας μιλώντας για το βιβλίο της Άβρας Αβδή «Μονοπάτια» (εκδόσεις «Γράφημα») που παρουσιάστηκε χθες στη Λογοτεχνική Γωνία.

Στην παρουσίαση του βιβλίου που διοργάνωσαν η Αντιδημαρχία Πολιτισμού Δήμου Λαρισαίων, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων N. Λάρισας, το βιβλιοπωλείο Αχ. Καλτσάς και οι εκδόσεις «Γράφημα», μίλησαν, επίσης, η φιλόλογος Φωτεινή Φλώρου και η συγγραφέας.
Ο Θωμάς Ψύρρας ανάμεσα σε άλλα και μιλώντας για τον τρόπο κατασκευής των ιστοριών της κ. Αβδή σημείωσε ότι: «...Κι ας έρθουμε στον τρόπο της κατασκευής των ιστοριών που αφορά στο ύφος της γραφής της Άβρας Αβδή: Κυκλικές ή μη γραμμικές αφηγήσεις, έμφαση στην προσωπική προοπτική και στο συναισθηματικό βάθος, μετακίνηση μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, χρήση του συνεχούς διαλόγου, εκμετάλλευση ροής της συνείδησης που παράγει υποκειμενικότητα και ενδοσκόπηση, χρήση ζωντανών περιγραφών και αισθητηριακών λεπτομερειών. Βασικό χαρακτηριστικό της η θεατρικότητα που ορίζει τον χώρο, καθορίζει τη μουσική υπόκρουση και τακτοποιεί τους ήρωες».
Η συλλογή διηγημάτων «Μονοπάτια» είναι μια ανοιχτή βεντάλια ιστοριών. Άνθρωποι που ζουν δίπλα μας. Ιστορίες που μπορεί να μοιάζουν με τις δικές μας. Φέτες ζωής, μικρές και μεγάλες στιγμές.
αν να ακούμε κάποιον φίλο να μας αφηγείται μικρά κομμάτια της δικής του ζωής, καθισμένος πλάι μας στον καναπέ του σπιτιού. Μας μιλά για την πανδημία και την κανονικότητα, για τη ζωή και τον θάνατο, για τα ανθρώπινα δεινά και την αγωνιστικότητα, για τη νεότητα και το γήρας, για την αγάπη και το μίσος, για τον έρωτα και την προδοσία, για τη σύνδεση με τον άλλον και τον αποχωρισμό, για τη φιλία και τη μοναξιά, για τον θυμό και τη συγχώρεση, για τον δάσκαλο και τον μαθητή, για το παιχνίδι της γραφής και τη δημιουργικότητα. Τριάντα ένα διηγήματα που διατρέχουν τα μονοπάτια της ζωής και αφουγκράζονται τα ανθρώπινα πάθη».