Μία απολαυστική μουσική βραδιά

* ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ ΓΟΝΝΩΝ

Στα πλαίσια του 8ου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικής Δημιουργίας το περασμένο Σαββατόβραδο στον πεζόδρομο της Πινακοθήκης Γόννων κάτοικοι και επισκέπτες απόλαυσαν μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη μουσική βραδιά και σ’ αυτήν θέλω να σταθώ.

Έπαιξαν και τραγούδησαν τα αδέλφια Αθηνά και Κωνσταντίνος παιδιά των Δημήτρη και Δήμητρας Σιόζιου, τα οποία σπουδάζουν στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Τραγούδησε επίσης η μικρή Θεοδώρα, κόρη των Γιάννη Γκαρντάνου και Μαρίας Βαρσάμη-Γκαρντάνου.
Το πρώτο μέρος (κλασικό) της βραδιάς περιλάμβανε έργα για σόλο όργανο (κλαρινέτο, φλάουτο και πιάνο) καθώς και ντουέτα πνευστών (κλαρινέτο φλάουτο) ή ενός πνευστού με πιάνο. Ενδεικτικοί συνθέτες αυτών Μπετόβεν, Μότσαρτ, Μπαχ, Σοστακόβιτς κ.ά. Το δεύτερο μέρος (έντεχνα) περιλάμβανε τραγούδια Ελλήνων συνθετών όπως των Ρεμπούτσικα, Κατσιμίχα, Ζούδιαρη, Ξαρχάκου, Σπανού, Χατζιδάκι, Λοΐζου και άλλων.
Τα παιδιά αυτά, Γοννιώτες και οι ίδιοι, με ιδιαίτερη ευαισθησία στον πολιτισμό, πάντα με προθυμία ανταποκρίνονται σε κάθε πρόσκληση φορέων και ομάδων της περιοχής συμπράττοντας με τις μουσικές τους γνώσεις και το ταλέντο τους για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην ψυχαγωγία των ακροατών τους.
Γράφει ο Δημήτρης Γουγουλιάς για την εκδήλωση: «Όσοι βρεθήκαμε τη βραδιά αυτή στον πεζόδρομο, αναλογιστήκαμε πόσο τυχεροί ήμασταν να ακούμε μουσική υψηλής ποιότητας μπροστά στην Πινακοθήκη μας – ένα ακριβό δώρο των Κριστιάνε και Ζήση Παπαδημητρίου – και πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την τύχη και το καλλιτεχνικό δυναμικό της περιοχής μας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ενεργοποιώντας όλες μας τις δυνάμεις. Γιατί όπως έγραψα και παλαιότερα, η λειτουργία μιας σύγχρονης πινακοθήκης θέτει στο κέντρο των δραστηριοτήτων της ισότιμα τα έργα τέχνης και το κοινό και έχει σα στόχο να κεντρίζει ευαισθησίες και να διαμορφώνει κριτική σκέψη και αισθητικά κριτήρια. Μουσεία χωρίς κοινό δεν υπάρχουν, πινακοθήκη χωρίς καθημερινή λειτουργία και δράσεις, με νέες εκθέσεις, με ζωντανές εκδηλώσεις με συμμετέχον κοινό, δεν έχουν μέλλον και αν όλοι μας χωρίς διακρίσεις, προσωπικές φιλοδοξίες και ομαδοποιήσεις δεν αγκαλιάσουμε την τέχνη και τον πολιτισμό στον τόπο μας - γιατί αυτά είναι που συνδέουν τους ανθρώπους μεταξύ τους - και χωρίς αλληλεγγύη μεταξύ μας, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε την επιβίωσή μας».