Είναι βαθιά ποιητικό όλο αυτό και βαθιά ωραίο -και μπεκετικό θα μπορούσαμε να πούμε- να είναι πρωταγωνιστές σε ένα έργο όχι άνθρωποι αλλά πουλιά. Ο τρόπος δε, που έχει φτιαχτεί είναι ένας ύμνος στη φιλία, την αλληλεγγύη και στο όλοι μαζί μπορούμε» τονίζει στην «Ε» η Λαρισαία ηθοποιός Κωνσταντίνα Τάκαλου, με αφορμή την παράσταση «Ορνιθες» του Αριστοφάνη στην οποία συμμετέχει και που θα πραγματοποιηθεί σήμερα Τετάρτη στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ και ώρα 9.30 μ.μ.
Η Κωνσταντίνα Τάκαλου στη συνέντευξή της μιλάει για τους «Ορνιθες» όπως τους «είδε» και τους σκηνοθέτησε ο Αρης Μπινιάρης, το πώς προσέγγισε τον ρόλο της Ιριδας, τον Αριστοφάνη που κάνει κριτική και σατιρίζει πολιτική, πολιτικούς, θεούς και το πώς εφαρμόζονται οι νόμοι, την αγωνία της κάθε φορά που παίζει σε παράσταση στη Λάρισα σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «Οσες φορές κι αν έχω παίξει στη Λάρισα -με κορωνίδα τις Βάκχες που έκανα στο β’ Αρχαίο Θέατρο- η αγωνία μου ξεπερνά και τις φορές που έχω πάει στην Επίδαυρο».
Η Κωνσταντίνα Τάκαλου αναφερόμενη στο τι σημαίνει η Λάρισα για την ίδια θα τονίσει ότι «η πόλη μου για μένα είναι ένα μεγάλο μπαούλο μνήμης που με καθορίζει ως καλλιτέχνη. Ο κάμπος μου με καθορίζει».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
• Κυρία Τακάλου, τι θα δούμε στους «Όρνιθες» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη;
- Η παράσταση αυτή δεν έχει μέσα -όπως συνηθίζεται να χρησιμοποιείται πολύ συχνά σε παραστάσεις του Αριστοφάνη- επικαιρότητα. O Αρης Μπινιάρης έχει φτιάξει μια παράσταση πιο πολύ προς τον δικό του κόσμο, που έχει έναν κώδικα πολύ συγκεκριμένο στις παραστάσεις που με μεγάλη επιτυχία έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Η παράσταση έχει πολλή μουσική, μια εξαιρετική μουσική του Αλέξανδρου Κτιστάκη, και έχει κάτι που θα το έλεγα πολύ μουσικό όχι με την έννοια ότι τραγουδάμε, αλλά μουσικό στην αφήγηση. Είναι μια παράσταση που έχει μια δραματουργία πιο ζωομορφική, ενός ζωόμορφου χορού, που είναι από τα πανάρχαια παγανιστικά χρόνια τα δρώμενα αυτά, που μέσω αυτών ξορκίζει κανείς τους φόβους του. Θα έλεγα ότι η παράσταση αυτή έχει κάτι ορφικό, γιατί έχει συνδέσει την παράσταση αυτή με τον Ορφέα ο Αρης Μπινιάρης.
• Εσείς υποδύεστε την Ιριδα, την αγγελιοφόρο των θεών. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας;
-Ο Αριστοφάνης ασκεί από μόνος του μια κριτική στην πολιτική δομή του κράτους, δεν αμφισβητεί το πολίτευμα αλλά την πολιτική, αυτούς που την ασκούν και τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας. Τους υποτιμά, τους σχολιάζει, αλλά και τους θεούς τους γελοιοποιεί, έτσι τους χρησιμοποιεί ο Αριστοφάνης. Για παράδειγμα οι θεοί είναι πεινασμένοι γιατί δεν φτάνουν οι τσίκνες από τις θυσίες των ανθρώπων στον ουρανό, και επειδή πεινάνε δυσανασχετούν. Αφού πεινάνε οι θεοί στέλνουν την Ιριδα, που είναι σαν τον Ερμή, αγγελιοφόρος των θεών, να πείσει τον Πεισθέτερο και τον Ευελπίδη να μη χτίσουν τη Νεφελοκοκκυγία γιατί δεν ανεβαίνουν οι τσίκνες στους θεούς και είναι πεινασμένοι. Η Ιρις δε, είναι αφοριστική απέναντι στη δημιουργία αυτής της πόλης, είναι κάθετα αντίθετη.
Να σημειώσω ότι στα έργα του Αριστοφάνη οι ήρωες είναι απλοί άνθρωποι, κι έτσι είναι πολύ πιο εύκολο για έναν θεατή να κάνει προβολές πάνω του. Δεν χρησιμοποιεί δύο σπουδαίους ανθρώπους, αλλά δύο απλούς ανθρώπους που δυσαρεστημένοι από την πολιτική και από την πολιτική ηγεσία και από το πώς εφαρμόζονται οι νόμοι πάνε στα πουλιά και εκεί τους έρχεται η ιδέα να χτίσουν μια πόλη καινούρια. Είναι βαθιά ποιητικό όλο αυτό και βαθιά ωραίο -μπεκετικό θα μπορούσαμε να πούμε- να είναι πρωταγωνιστές σε ένα έργο όχι άνθρωποι αλλά πουλιά. Ο τρόπος δε που έχει φτιαχτεί είναι ένας ύμνος στη φιλία, την αλληλεγγύη και στο όλοι μαζί μπορούμε.
• Πώς είναι να παίζεις στην πόλη σου;
- Οσες φορές κι αν έχω παίξει στη Λάρισα -με κορωνίδα τις Βάκχες που έκανα στο β’ Αρχαίο Θέατρο- η αγωνία μου ξεπερνά και τις φορές που έχω πάει στην Επίδαυρο. Βεβαίως ο ρόλος μου είναι ένας μικρός ρόλος, το έργο είναι αντρικό, αλλά δεν έχει σχέση με το μέγεθος του ρόλου, αλλά με το ότι η πόλη μου για μένα είναι ένα μεγάλο μπαούλο μνήμης που με καθορίζει ως καλλιτέχνη. Ο κάμπος μου με καθορίζει.
Την αγαπώ τη Λάρισα, όταν έρχομαι προσδιορίζομαι. Είναι πολύ σημαντικό για μένα ότι παίζω σε μια παράσταση παρόλο που δεν παίζω κάτι δύσκολο ή απαιτητικό. Οταν είχα δει στο αρχικό πρόγραμμα ότι δεν θα ρθούμε, σχεδόν έκανα παράπονα «συγγνώμη, δεν θα πάμε στη Λάρισα;». Δεν έχω παίξω πάρα πολλές φορές στη Λάρισα είναι η αλήθεια...
• Ανυπομονείτε να ανοίξει το Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας;
- Ε βέβαια! Ενα από τα όνειρά μου είναι να λειτουργήσουν οι χώροι για όλους τους δημιουργούς, για όλους τους καλλιτέχνες, για όλους τους ποιητές που έχει γεννήσει όχι μόνο η πόλη αυτή αλλά γενικότερα. Μέσα σ’ αυτό υπάρχω κι εγώ που θα το ήθελα πάρα πολύ.
