Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 29 Ιουλίου στο θερινό σινεμά «Μπαρμπής Βοζαλής», ενώ ο Αλεσάντρο Ντε Ρόζα θα μιλήσει στο κοινό για τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Ένιο Μορικόνε. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, θα προβληθεί η ταινία «Οι Αδιάφθοροι» του 1987, της οποίας το κινηματογραφικό σάουντρακ έχει συνθέσει ο Morricone, λαμβάνοντας έτσι την τρίτη οσκαρική υποψηφιότητά του στην κατηγορία της καλύτερης κινηματογραφικής μουσικής. Την εκδήλωση διοργανώνει η Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος.
Ο Αλεσάντρο Ντε Ρόζα -που είναι κι αυτός συνθέτης- μετά από συζητήσεις χρόνων με τον Ένιο Μορικόνε έγραψε το βιβλίο «Ennio Morricone – Αναζητώντας εκείνον τον ήχο – Η μουσική μου, η ζωή μου». Το βιβλίο είναι ένας διάλογος πυκνός και βαθύς και ταυτόχρονα ξεκάθαρος και ακριβής, που μιλά για τη ζωή, για τη μουσική και για τους θαυμάσιους και απρόβλεπτους τρόπους με τους οποίους η ζωή και η μουσική έρχονται σε επαφή και επηρεάζουν η μία την άλλη.
Ο Μορικόνε αφηγείται με πολλές λεπτομέρειες την πορεία του. Τα χρόνια των σπουδών στο Ωδείο, το επαγγελματικό ντεμπούτο στη RAI και τη RCA, όπου έγραψε και διασκεύασε πολυάριθμα τραγούδια επιτυχίες -δικό του είναι, μεταξύ άλλων, το Se telefonando, το οποίο ερμηνεύει η Μίνα-, τις συνεργασίες με σημαντικούς Ιταλούς και ξένους σκηνοθέτες, από τον Λεόνε μέχρι τον Παζολίνι, τον Μπερτολούτσι και τον Τορνατόρε, από τον Ντε Πάλμα στον Αλμοδόβαρ, μέχρι τον Ταραντίνο και το τελευταίο βραβείο Όσκαρ.
Σε αυτές τις σελίδες, που προκαλούν ζάλη σε οποιονδήποτε αγαπά τη μουσική και την τέχνη, ο μαέστρος ανοίγει για πρώτη φορά τους πόρτες του δημιουργικού του εργαστηρίου, εισάγοντας τον αναγνώστη τους ιδέες που βρίσκονται στην καρδιά τους μουσικής σκέψης του και τον καθιστούν έναν από τους πιο ιδιοφυείς συνθέτες τους εποχής τους. Με διαυγή ειλικρίνεια ο Μορικόνε μάς αφηγείται τι σημαίνει γι’ αυτόν να συνθέτει, αποκαλύπτοντάς τους τη μυστηριώδη και αμφίσημη σχέση που συνδέει τη μουσική και τους εικόνες στον κινηματογράφο, αλλά και τη δημιουργική ανάγκη που βρίσκεται στη βάση των πειραματισμών στο πλαίσιο της απόλυτης μουσικής.
Οι σελίδες προχωρούν σε έναν διάλογο που συνδέει το βιογραφικό στοιχείο με τη μουσικολογική σκέψη, την ιστορία με την τεχνική εξήγηση: «Είναι περίεργο να παρατηρεί και να επανεξετάζει κανείς τη ζωή του μέσω μιας τέτοιας διαδρομής. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα το κάνω. Ωστόσο, προσφάτως γνώρισα τον Αλεσάντρο και αυτό το σχέδιο αναπτύχθηκε τόσο σταδιακά όσο κι αυθόρμητα ώστε κι εγώ ξαναήρθα σε επαφή με γεγονότα που αναδύθηκαν στην επιφάνεια σχεδόν χωρίς να το αντιληφθώ.
Σήμερα μπορώ να πω ότι έχω διαμορφώσει νέα άποψη σε σχέση με κάποια συμβάντα, αυτά που συνήθως κατά τη διάρκεια της ζωής απλώς επέρχονται, χωρίς να υπάρχει χρόνος να αξιολογηθούν στη σωστή τους διάσταση».