Η έντονη πνευματική προσπάθεια κατανόησης του κόσμου οδήγησε τους Ίωνες φυσιολόγους (6ος–5ος π.Χ.) στην ιδέα ότι ο κόσμος θα μπορούσε να γίνει κατανοητός με την παρατήρηση, Φως, και τη νόηση, Λόγος, εκφράζοντας τη θαυμαστή ιδέα του ατόμου και του κενού ως την αρχή των πάντων. Είναι το αιώνιο αυτό σπέρμα της ανθρώπινης λογικής σκέψεως, του λόγου, στον οποίον συναντούμε τις κοσμογονικές μας ρίζες και τη μία κοσμική αλήθεια, ότι η φύση γεννήθηκε πριν από τον άνθρωπο, τον οποίον έθεσε ως οικονόμο της και όχι ως καταπατητή της.