«Μάθαμε να κοιτάμε το μέλλον με χαρά και ελπίδα...»

ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΤΗΚΕ ΧΘΕΣ Η ΕΚΘΕΣΗ «ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ» ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΕΘΕΑ

«...η συγκεκριμένη έκθεση κι όλη η δουλειά που έχει γίνει από τα μέλη του Προγράμματος «Οικογένεια» αναδεικνύει πόσο χρήσιμες είναι αυτές οι δομές και πόσο σημαντικό έργο παράγει το ΚΕΘΕΑ στην τοπική κοινωνία.

Το μήνυμα αυτό απευθύνεται σε όλους μας, και κυρίως σε όλους εκείνους που διαμορφώνουν την επόμενη μέρα, και με έναν τρόπο έρχεται να δώσει τη δική του απάντηση σε όλα αυτά που ακούγονται αυτήν την περίοδο» τόνισε ο υπεύθυνος Εκπαίδευσης του ΚΕΘΕΑ «Έξοδος» Δημήτρης Δεληγιάννης μιλώντας χθες κατά τα εγκαίνια της έκθεσης «Τέχνη και Απεξάρτηση», που έγιναν στον εκθεσιακό χώρο του καφέ «Wisedog». Στα έργα της έκθεσης, την οποία παρουσίασε η Ομάδα Εικαστικών του Κέντρου Οικογενειακής Υποστήριξης του ΚΕΘΕΑ, οι γονείς και συγγενείς εξαρτημένων ατόμων υπό την καθοδήγηση του Λαρισαίου εικαστικού και εκπαιδευτή της ομάδας, Αστέρη Δημητρίου, κατάφεραν -«αν και μη σχετικοί με την τέχνη», όπως δήλωσαν- να δημιουργήσουν πίνακες γεμάτους συναισθήματα και να εκκινήσουν έναν διάλογο για την εμπειρία της απεξάρτησης, τη θεραπεία, την εκπαίδευση και την αξία της τέχνης.
Μιλώντας στην «Ε» ο Αστέρης Δημητρίου τόνισε ότι: «Οι γονείς των εξαρτημένων παιδιών δέχονται τρομερή πίεση και ζούνε σε μια συναισθηματική συμφόρηση. Μέσα από το πρόγραμμα μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τα προβλήματά τους και τους εκπαιδεύουμε να χειρίζονται τις διάφορες καταστάσεις. Από τη στιγμή που μπήκε η ζωγραφική στο πρόγραμμα του Κέντρου Οικογενειακής Υποστήριξης, άρχισαν να βελτιώνονται τα πράγματα και φάνηκε πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν οι γονείς τέτοιου είδους δραστηριότητες. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας και πραγματικά «χαομένοι» και με έντονο το αίσθημα του στίγματος πάνω τους, μέσα από τη ζωγραφική ένιωθαν σημαντικοί και ολοκληρωμένοι. Και ξέρετε οι άνθρωποι αυτοί που είναι πιο πλήρεις συναισθηματικά, είναι πιο εύκολο να βοηθήσουν τους ανθρώπους τους. Και να σας πω και κάτι; Οι γονείς αυτοί είναι οι πιο γνήσιοι καλλιτέχνες...».
ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ
Για τη Σόνια, μητέρα εξαρτημένου ατόμου, είναι μόλις η δεύτερη χρονιά της στην Ομάδα Εικαστικών του ΚΕΘΕΑ. «Δεν είχα καμία σχέση με τη ζωγραφική, αλλά ο δάσκαλος κατάφερε να μας βγάλει όλα μας τα συναισθήματα» θα δηλώσει στην «Ε», για να συνεχίσει λέγοντας ότι: «Το θέμα φέτος ήταν οι Προσωπογραφίες και μέσα από τα πρόσωπα καταφέραμε να βγάλουμε όλη μας την αγάπη για τα παιδιά μας, για τον κόσμο, την πίκρα μας, την απογοήτευσή μας... Ζωγραφίζοντας βλέμματα μάθαμε να είμαστε αισιόδοξοι, να κοιτάμε το μέλλον με χαρά και ελπίδα. Η ζωγραφική άνοιξε μια πόρτα στη ζωή μας να εκφραζόμαστε και να αποτυπώνουμε τα συναισθήματά μας, κι αυτό δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μας βοηθάει...».
ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Ο Δημήτρης Δεληγιάννης στάθηκε στο πόσο σημαντικό έργο παράγει το ΚΕΘΕΑ «Έξοδος», στέλνοντας μήνυμα προς όσους έχουν δεύτερες σκέψεις για τη συνέχιση της λειτουργίας του με την τωρινή του μορφή, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι: «Η σημερινή μέρα είναι ημέρα αφιερωμένη στην τέχνη. Ανοίγουμε έναν διάλογο που έχει να κάνει με έννοιες πολύ σημαντικές: Τέχνη, απεξάρτηση και εκπαίδευση. Έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σε μια δύσκολη εποχή έρχονται να εκφραστούν, να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους, να δώσουν ένα αισιόδοξο μήνυμα σε μια αρκετά δύσκολη εποχή. Και η συγκεκριμένη έκθεση κι όλη η δουλειά που έχει γίνει από τα μέλη του Προγράμματος «Οικογένεια» αναδεικνύει πόσο χρήσιμες είναι αυτές οι δομές και πόσο σημαντικό έργο παράγει το ΚΕΘΕΑ στην τοπική κοινωνία. Το μήνυμα αυτό απευθύνεται σε όλους μας, σε όλους εκείνους διαμορφώνουν την επόμενη μέρα και με έναν τρόπο έρχεται να δώσει τη δική του απάντηση σε όλα αυτά που ακούγονται αυτήν την περίοδο».
Ο Σωτήρης Μπουντής, υπεύθυνος του Προγράμματος ΚΕΘΕΑ «Έξοδος», με τη σειρά του τόνισε ότι: «Η οικογένεια είναι αρνητικά εξαρτημένη σε σχέση με την εξάρτηση, παρόλο που η οικογένεια υφίσταται τις πιο «αρνητικές συνέπειες» της εξάρτησης, γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοί που βλέπουν το μέλος της οικογένειάς τους να υποφέρει και να αντιμετωπίζει όλα αυτά τα προβλήματα. Οι ίδιοι δε αισθάνονται ντροπή, ματαίωση, αδυναμία να βοηθήσουν και κατηγορούνται συχνά από τους υπόλοιπους ως η αιτία αυτών των προβλημάτων, «η οικογένεια φταίει» ακούγεται συχνά. Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί, είναι ότι η οικογένεια έχει και την αντίθετη δύναμη: Είναι αυτή που μπορεί να βγάλει το μέλος από την εξάρτηση. Γιατί αυτοί είναι -συνήθως- που χτυπάνε την πόρτα, εφόσον μάθουν πώς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, είναι ικανοί να βοηθήσουν τον άνθρωπό τους. Ερχόμενοι στο Πρόγραμμα «Οικογένεια» και βοηθούμενοι οι ίδιοι ξεφορτώνονται και όλο αυτό το βάρος, αφού η εξάρτηση είναι «συνεξάρτηση» και τραβάει όλη την οικογένεια στα προβλήματα και ερχόμενος σε ένα Πρόγραμμα «Οικογένεια» τον βοηθάει να ξεφύγει ο ίδιος καταρχάς. Πρώτα πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου και έπειτα μπορείς να βοηθήσεις τον διπλανό σου».
Θανάσης Αραμπατζής