«Αναζητώντας το τοπίο, έργα σε χαρτί»

Ατομική έκθεση του Γιάννη Καστρίτση στην γκαλερί Cask-εγκαίνια σήμερα

Ατομική έκθεση με τίτλο «Αναζητώντας το τοπίο, έργα σε χαρτί» θα πραγματοποιήσει ο Γιάννης Καστρίτσης στην Γκαλερί Cask από σήμερα Δευτέρα έως τις 29 Μαρτίου, με τα εγκαίνια να γίνονται την εναρκτήρια μέρα της έκθεσης σήμερα (Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου). και ώρα 8.30 μ.μ. Ο καλλιτέχνης σε αυτή την έκθεση παρουσιάζει μια σειρά έργων ζωγραφικής σε χαρτί.

Τα έργα πραγματεύονται τη διαρκή ενασχόληση του ζωγράφου με τη φύση και την απόπειρα μετάπλασης της σε ζωγραφική πράξη. Οι αφορμές για την δημιουργία αυτών των έργων προέρχονται από τη φύση της Ευρυτανίας, τόπο καταγωγής του, όπου περνά ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας όπου εργάζεται ως καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Με ποικίλα υλικά, με βάση πάντα το χαρτί αποδίδει, είτε εκ του φυσικού είτε συνδυαστικά μέσω μνήμης και παρατήρησης το τοπίο στις διάφορες εικαστικές εκδοχές του. Ο ίδιος λέει για την ενότητα αυτή των έργων: «Το χαρτί ως μέσο υποδέχεται με έναν μοναδικό τρόπο τόσο τα υλικά όσο και τις χειρονομίες. Μοιάζει να καταγράφει στην εύθραυστη επιφάνειά του, με άμεσο τρόπο τις πιο λεπτεπίλεπτες κινήσεις του χεριού και του σώματος καθιστώντας το μοναδικό, ιδιαίτερο και αυτόνομο μέσο. Υπάρχει μια απρόσμενη δυσκολία στη ζωγραφική τοπίου, κάθε φορά μια καινούρια εμπειρία μια νέα πρόκληση. Τι να πρωτοδείς τι να επιλέξεις, πως να αποδώσεις αυτή τη μοναδική, διαρκώς μεταλλασσόμενη και ανεξάντλητη εμπειρία; Ξεκινώ προσποιούμενος τον αδαή, κάποιον που επιθυμεί να ανακαλύψει και να ονοματοδοτήσει από την αρχή, μέσω της ζωγραφικής πράξης την αισθητηριακή οπτική του εμπειρία, τη φύση. Μπροστά στη φύση το έργο μοιάζει αδύναμο αντίγραφο, με τη μεταφορά του όμως σε ένα ουδέτερο περιβάλλον αποκτά τη δική του αυτονομία και οντότητα. Αυτή η αίσθηση της αποτυχίας, του ανικανοποίητου είναι πάντα παρούσα κυρίως στην ζωγραφική εκ του φυσικού. Είναι όμως ταυτόχρονα και η κινητήρια δύναμη της καλλιτεχνικής συνέχειας, της διαρκούς επιστροφής στο αστείρευτο, ανεξερεύνητο, υλικό της φύσης. Μια επιστροφή βαθιά στο καταγωγικό μας παρελθόν, μια επιστροφή σε εμάς τούς ίδιους...».