Εκθεση της Δημοτικής Πινακοθήκης ταξιδεύει στην Αθήνα

*ΟΙ «ΓΟΡΔΙΟΙ ΔΕΣΜΟΙ» ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΤΑΜΟΥ ΘΑ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΟΥ Δ. ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων και συγκεκριμένα στο Κτίριο Β’ θα εκτεθεί η έκθεση «Γόρδιοι Δεσμοί» του Στέργιου Στάμου, έκθεση που διοργάνωσε και παρουσίασε η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα.

Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 22 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 24 Μαρτίου, σε επιμέλεια Γιάννη Μπόλη. Η έκθεση συμπεριλαμβάνει έργα τα οποία εντάσσονται σε δύο μεγάλες ενότητες δουλειάς του των τελευταίων χρόνων.
Στην πρώτη, εκκινεί από μία πραγματικότητα που είναι δίπλα μας, την πραγματικότητα της μετανάστευσης και της αναζήτησης χιλιάδων ανθρώπων μιας φανταστικής «Γης της Επαγγελίας», για τον εγκλωβισμό τους σε δομές φιλοξενίας, αντιμέτωπους με την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και την απόρριψη.
Στη δεύτερη θεματική ενότητα, ο Στάμος επικεντρώνεται στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, αλλά και στην Ελλάδα της αναζήτησης νέων μορφών αλληλεγγύης, ενότητας και συνύπαρξης.
Η έκθεση περιλαμβάνει εγκαταστάσεις χώρου, γλυπτά και έργα ζωγραφικής. Πρόκειται για έργα του καλλιτέχνη των τελευταίων χρόνων που εντάσσονται σε δύο μεγάλους θεματικούς άξονες:
Την Ελλάδα της κρίσης και το τεράστιο και πρωτόγνωρο, για την ελληνική πραγματικότητα, φαινόμενο της μετανάστευσης. Ειδικότερα, παρουσιάζονται μια σειρά γλυπτών με υλικά όπως τσιμέντο, σιδερένιες λεπτές ράβδοι βαμμένες με λαμπερά χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, μπλε), αλουμίνιο και φως, και αναφορές εκτεινόμενες από τον μυθικό μάντη Τειρεσία μέχρι τις συμπαντικές, κοσμολογικές θεωρίες του Stephen Hawking, που είναι και οι πιο πρόσφατες προτάσεις του.
Ο επιμελητής της έκθεσης κ. Γιάννης Μπόλης, ιστορικός της Τέχνης, σημειώνει τα εξής: «Η μέχρι σήμερα δημιουργία του Στάμου χαρακτηρίζεται από διαρκή πειραματισμό σε υλικά και εκφραστικούς τρόπους, συνοχή και συνέπεια, καίριο προβληματισμό, στοχαστικότητα και αδιαπραγμάτευτη πολιτική θέση, με τις έννοιες της ιστορίας, του χρόνου και της μνήμης (συλλογικής και ατομικής), της θρησκείας, της εστίας και του τόπου να διεκδικούν πρωταγωνιστική θέση στις συνθέσεις του, οι οποίες, στο σύνολό τους, συγκροτούν μια ολοκληρωμένη κατάθεση και μορφοποίηση, απευθύνονται και επερωτούν, προσβλέποντας στην επικοινωνιακή δύναμη της τέχνης».