Να μην ξεχνάμε τον συνάνθρωπό μας...

ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ «Ε» Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ -ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΛΕΝΗ ΤΖΙΓΚΟΥΡΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΕΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΟ ΤΑΓΕΡ»

«Να μην ξεχνάμε πως πάντα υπάρχει κάποιος δίπλα μας που μπορεί, κάποια στιγμή, να έχει την ανάγκη μας.

Γι’ αυτό ας έχουμε τα μάτια της ψυχής μας πάντα ανοιχτά. Γιατί η ζωή είναι ωραία, αλλά είναι πιο ωραία όταν τη μοιράζεσαι...» αναφέρει στην «Ε» η Λαρισαία εκπαιδευτικός-συγγραφέας Ελένη Τζιγκούρα με αφορμή το νέο της βιβλίο «Το ταγέρ» του κυκλοφόρησε πρόσφατα. Η Ελένη Τζιγκούρα αναφέρεται στο τι σημαίνει λογοτεχνία για την ίδια, την απώλεια ενός αγαπημένου της προσώπου που την έκανε βιβλιοφάγο, το νέο της βιβλίο, αλλά και για τα δύο προηγούμενα.
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
• Κυρία Τζιγκούρα, τι σημαίνει για σας Λογοτεχνία;
- Η Λογοτεχνία για μένα είναι βουτιά σ’ έναν μαγικό κόσμο, όπου μπορεί να είσαι μόνος σου, αλλά ταυτόχρονα με πολλούς άλλους μαζί. Μπορείς να μοιράζεσαι, να συμπάσχεις, να πονάς, να χαίρεσαι, να αγαπάς, να μισείς, να νιώθεις...
• Πότε νιώσατε για πρώτη φορά αυτή την έλξη;
- Πάντα μου άρεσε να διαβάζω. Ένα γεγονός όμως που άλλαξε τη ζωή μου, ήταν αυτό που με έκανε να γίνω βιβλιοφάγος. Στην παιδική μου ηλικία έχασα ξαφνικά τον πατέρα μου που λάτρευα και το διάβασμα με έσωσε κυριολεκτικά από την κατάθλιψη. Τότε βέβαια λειτούργησε ως αποφυγή από την πραγματικότητα..
• Πώς προέκυψε το τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο «το ταγέρ»;
-Το ταγέρ δεν χαρακτηρίζει μόνο μια ολόκληρη εποχή, αλλά σηματοδοτεί και την ηρωίδα μου. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο... μπορεί κάποιος να προσδιορίσει και την ηλικία της, αλλά και χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της. Και θέλω να πιστεύω πως παρακινεί τον αναγνώστη να το διαβάσει!
• Με τι έρχεται αντιμέτωπη η ηρωίδα σας;
- Με την απώλεια μνήμης. Χωρίς όνομα, χωρίς διεύθυνση, φορώντας ένα μπλε ταγέρ στους πολύβουους δρόμους της πόλης.
• Τι αγαπήσατε περισσότερο σ’ αυτή;
- Αγάπησα την ευγένειά της. Την ευαισθησία της. Τη σοφία της. Μα περισσότερο αγάπησα τη δύναμή της. Γιατί ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι, δεν ξέχασε ότι πάντα υπάρχει φως.
• Είναι το τρίτο σας βιβλίο, μιλήστε μας και για τα δύο προηγούμενα...
- Το πρώτο είναι ένα νεανικό διήγημα το «Φως μες στο σκοτάδι» το οποίο διαδραματίζεται στην αγαπημένη μου γενέτειρα, την πανέμορφη Ραψάνη. Το δεύτερο έχει τίτλο «Νύχτα αστερόεσσα» και είναι μια δυνατή, κοινωνική ιστορία με φόντο την αρχόντισσα Σύρο, όπου και εργάστηκα ως νηπιαγωγός.
• Και ένα μήνυμα στους Λαρισαίους;
- Θα έλεγα να μην ξεχνάμε πως πάντα υπάρχει κάποιος δίπλα μας που μπορεί, κάποια στιγμή, να έχει την ανάγκη μας. Γι’ αυτό ας έχουμε τα μάτια της ψυχής μας πάντα ανοιχτά. Γιατί η ζωή είναι ωραία, αλλά είναι πιο ωραία όταν τη μοιράζεσαι...