* Το Lemon είναι μια παράσταση που ταξιδεύει από το 2018 σε όλη την Ελλάδα και παρουσιάζεται με πρωτότυπο τρόπο ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Έχοντας παρουσιαστεί σε πολλούς και διαφορετικούς προορισμούς φτάνει στον κάμπο της Λάρισας σε μια δύσκολη για τον τόπο συγκυρία. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
- Από το 2018 που έχει ξεκινήσει το ταξίδι μας, δεν θυμάμαι κάποια χρονιά που να μην υπήρχαν γεγονότα που, εκτός των τοπικών καταστροφών, δεν τραυμάτισαν συλλογικά την ελληνική κοινωνία. Το θέατρο δεν είναι αποκομμένο από τη ζωή, αλλά σε διάλογο μαζί της. Έχοντας ταξιδέψει σε αποκεντρωμένες περιοχές και σημεία που δεν αποτελούν κυρίαρχες επιλογές της πολιτιστικής πολιτικής, για εμάς έχει σημασία να κάνουμε θέατρο σε τέτοιες συνθήκες, διότι ζητούμενο δεν είναι η παράσταση, αλλά η σύνδεση με τους ντόπιους κατοίκους. Πιστεύοντας στην αξία της έρευνας, το να έρθουμε στη Λάρισα και να παρατηρήσουμε τι έχει συμβεί από κοντά, είναι μια εμπειρία που ενσωματώνεται τόσο στις ερμηνείες μας επί σκηνής όσο και στη συνολική αφήγηση αυτού του ταξιδιού.
* Βλέπουμε πως η παράσταση στην πορεία της επιλέγει αντισυμβατικούς παραστατικούς χώρους όπως πλοία, καρνάγια ή δημόσιους χώρους. Μιλήστε μας για αυτήν την επιλογή, αλλά και την εμπειρία σας ως τώρα.
- Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις είναι το βασικό χαρακτηριστικό του ταξιδιού του Lemon. Ένα κλειστό ή ανοιχτό θέατρο είναι εν πολλοίς έτοιμοι χώροι, όπου το περίγραμμα υπάρχει. Αντίθετα, ένας μη αμιγώς θεατρικός χώρος για να αποκτήσει θεατρικό χαρακτήρα απαιτείται μία διαφορετική διαδρομή και επεξεργασία που πολλές φορές οδηγεί αναπόφευκτα στην εκ νέου ανακάλυψη του έργου και την αξιοποίηση σημείων του που έως τότε παρέμεναν ανενεργά. Το να παίζεις π.χ. εν πλω ή σε ένα καρνάγιο είναι μία δυναμική διαδικασία που απαιτεί εγρήγορση και αντοχή. Συνειδητά επιλέγω τη δυσκολία. Διότι, αυτό είναι που εξελίσσει τη δουλειά ενός καλλιτέχνη. Οι δυσκολίες και φυσικά τα λάθη που κάνει και από τα οποία μαθαίνει στη διαδικασία του σχεδιασμού και της υλοποίησης του οράματός του. Το στοίχημα δεν είναι η όποια τοποθεσία, αλλά ο αρμονικός διάλογος ανάμεσα στον τόπο, το έργο και τον καλλιτέχνη. Ο τόπος πραγματοποίησης μιας παράστασης δεν αρκεί να είναι διαφορετικός απλά και μόνο για να είναι διαφορετικός. Θα πρέπει να υπάρχει ισχυρός λόγος πίσω από τέτοιου είδους καλλιτεχνικές επιλογές. Συνάμα, η πολιτιστική αποκέντρωση είναι ζητούμενο και επίσης κάτι εφικτό, αφού για μένα θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές. Είτε παίζουμε σε κάποιο κεντρικό φεστιβάλ είτε σε κάποιο ακριτικό σημείο του χάρτη.
* Τι είναι αυτό που συμβολίζει το πλοίο για τον 1900 και γιατί δεν κατεβαίνει; Θα μας το πείτε εδώ ή θα το ανακαλύψουμε στην παράσταση;
- Είναι ο ζωτικός του χώρος. Εκεί όπου έχει μάθει να ζει, να κινείται. Η ζώνη ασφαλείας του, έξω από τα όρια της οποίας η ζωή είναι άγνωστη. Γίνεται γνωστή μόνο μέσω της φαντασίας. Ο 190 0έμεινε για πάντα στο δικό του καράβι. Υπάρχει μία υπέροχη φράση στο έργο που ο 1900 λέει λίγο πριν δοκιμάσει να κατέβει από το Βιρτζίνιαν: «Μετά από 32 ολόκληρα χρόνια στη θάλασσα θα κατέβαινα στη στεριά. Για να δω τη θάλασσα». Το καράβι και ο χώρος που αυτό καταλαμβάνει συμβολικά οριοθετεί την ύπαρξή μας και τον χώρο όπου εγκλωβίζονται ή απελευθερώνονται οι επιθυμίες μας.
*Τι σημαίνει το «Lemon» για εσάς;
-Η απόδειξη πως εάν δώσεις χρόνο και αγάπη σε κάτι τότε όλα γίνονται. Αυτό λείπει από την εποχή μας: ο χρόνος και το δόσιμο στη μία επιλογή που μας εκφράζει. Υπό αυτή την έννοια, ο 1900 με ενέπνευσε όχι μόνο εντός σκηνής, αλλά και στην εκτός σκηνής σκηνοθεσία του ταξιδιού του Lemon: στο πώς το έργο θα έβρισκε τον δρόμο του προς τους θεατές. Άλλωστε, έτσι αντιλαμβάνομαι το θέατρο: ως μία συνολική πολιτιστική πρόταση όπου κάθε φορά πρωταγωνιστής είναι η ιστορία.
* Θα κάνετε και άλλες δράσεις στην πόλη συμπληρωματικά με την παράσταση;
- Τo πρωί της παράστασης, σήμερα δηλαδή, θα έχω τη χαρά να παρουσιάσω το βιωματικό θεατρικό εργαστήριο «Η ιστορία μου» στον Μύλο του Παππά. Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό εργαστήριο που απευθύνεται σε όλους με κεντρικό θέμα την διερεύνηση των στοιχείων που μας εμποδίζουν να συνδεθούμε με αυτό που πραγματικά μας αφορά και κατ’ επέκταση να κάνουμε πράξη όσα επιθυμούμε. Δίνεται έμφαση αφενός στην αποδοχή της αποτυχίας και αφετέρου στον εντοπισμό των δυσκολιών που κανείς συναντάμ καθώς δημιουργεί. Οι ενδιαφερόμενες/-οι μπορούν να δηλώσουμε συμμετοχή δωρεάν μέσα από τη σελίδα του 10ου Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών: https://mpart.gr/el/contact/
Ημερομηνία & ώρα: 28/09/2023, 21.00
Προαύλιο Μύλου του Παππά
* Σε περίπτωση βροχής, η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στον 2ο όροφο του Μύλου του Παππά.
Είσοδος ελεύθερη. Διάρκεια: 70’
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Alessandro Baricco
Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου
Διασκευή | Σκηνοθεσία | Κίνηση: Γεωργία Τσαγκαράκη
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κατασκευή πιάνο: Θωμάς Μαριάς
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Technical manager: Λευτέρης Δούρος
Social Mediacampaign: Αφροδίτη Πρέβεζα
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μανής, Γιώργος Καπλανίδης
Οργάνωση Παραγωγής: Ιάσονας Τσουκαλάς
Ερμηνεύουν:
Μελαχρινός Βελέντζας | 1900
Γιώργος Δρίβας | Τιμ Τούνυ
Καλλιτεχνική Διεύθυνση | Παραγωγή: Μελαχρινός Βελέντζας
