(ΘΕΨΥΠΑ) εκδόθηκε προσφάτως, μέσω του Προγράμματος «Ψυχαργώς» του Υπουργείου Υγείας, το βιβλίο του ιδρυτικού της προέδρου και επιστημονικού της υπεύθυνου κ. Δημητρίου Γ. Κανδύλη, πρώην τακτικού καθηγητή Ψυχιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τίτλο «ΑΠΟΪΔΡΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ και ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΡΟΝΙΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ, ΘΕΩΡΙΑ και ΠΡΑΞΗ».
Το βιβλίο αυτό, που διανέμεται δωρεάν, απευθύνεται σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας, ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, εργοθεραπευτές και εκπαιδευτές που εργάζονται σε θεσμούς και υπηρεσίες σχετικές με το έργο της αποϊδρυματοποίησης και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης ψυχικά ασθενών. Στοχεύει να τους κάνει κοινωνούς των αναγκαίων βασικών γνώσεων και πρακτικών για την επίτευξη της αποϊδρυματοποίησης και της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, όπως είχε συλληφθεί ως αναγκαιότητα και επιχειρήθηκε στο πλαίσιο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, στις αρχές του 1990.
Όπως σημειώνει ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου του «προσπάθησε να συντάξει ένα χρήσιμο, εύκολα κατανοητό πρακτικό οδηγό, που με επιστημονικά έγκυρο τρόπο μπορεί να οδηγεί με επιτυχία τους επαγγελματίες του κλάδου της Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης στη σύνταξη, οργάνωση και υλοποίηση του σκοπούμενου στόχου».
Τη χρησιμότητα και το επιτυχές του εγχειρήματος θα το κρίνουν οι αναγνώστες του.
Όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου «Υπάρχουν πολλές ψυχικές παθήσεις εξαιτίας των οποίων οι ασθενείς δεν έχουν εκμάθει και ποτέ δεν απέκτησαν τις απαραίτητες ικανότητες για να λειτουργούν αυτόνομα και να συναλλάσσονται αποτελεσματικά στην κοινωνία και άλλες στις οποίες οι συναλλακτικές ικανότητες των ασθενών έχουν διαβρωθεί ή ατροφήσει εξαιτίας των μεγάλων περιόδων περιθωριοποίησης, απομόνωσης και αποκλεισμού τους από τα κοινωνικά δρώμενα.
Η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση είναι η επαναπόκτηση της κοινωνικής και εργασιακής λειτουργικότητας των ψυχικά ασθενών, όσο το δυνατόν πληρέστερα, δια μέσου των διαδικασιών μιας κατάλληλης εκπαίδευσης και των κοινωνικών υπηρεσιών υποστήριξής τους. Η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση ποικίλλει ως προς τους επιδιωκόμενους στόχους, τη μεθοδολογία για την κατάκτησή τους, τη διάρκεια και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης των ασθενών, τον βαθμό και την έκταση των διαπιστούμενων μειονεξιών και αναπηριών τους».
