...Οφείλεις όμως να είσαι αισιόδοξος, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να ζούμε. Οφείλουμε να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε, να φροντίζουμε να είμαστε και να νιώθουμε δημιουργικοί και να διαμορφώνουμε ένα προσωπικό πλαίσιο που να μας βοηθάει εμάς τους ίδιους πρωτίστως γιατί όλα ξεκινούν από το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τα πράγματα» τονίζει σήμερα στην «Ε» η ηθοποιός Ιωάννα Παππά με αφορμή την παράσταση «Γυάλινος Κόσμος» που πρωταγωνιστεί και αύριο (9.30 μ.μ.) θα παιχτεί στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ. Η Ελληνίδα ηθοποιός μεταξύ άλλων στη συνέντευξή της μιλάει για τη Λόρα, την ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς, που ενσαρκώνει, την ανθρώπινη ευθραστότητα, τη συμπρωταγωνίστριά της Κάτια Δανδουλάκη που είναι πολύ δοτική και συνεργάσιμη, τις αντίθετες συμπεριφορές από της Κάτιας Δανδουλάκη που έχει συναντήσει στον εργασιακό της βίο, το θέατρο μετά τον κορονοϊό, αλλά και τον κόσμο που στήριξε το θέατρο. Αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Παππά ότι «Αυτό που παρατηρήθηκε από πέρυσι είναι ότι ο κόσμος ήθελε να ξαναδεί θέατρο, στήριξε πάρα πολύ τις παραστάσεις και πέρυσι το καλοκαίρι και φέτος τον χειμώνα».
• Κυρία Παππά, παίζετε σε ένα αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας, μια ωδή στην ανθρώπινη ευθραυστότητα, και ενσαρκώνετε τη Λόρα, ένα κορίτσι που ζει στον δικό της μικρόκοσμο, πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας;
-Η αλήθεια είναι τους ανθρώπους που έχουν ιδιαιτερότητες και μεγάλη ευαισθησία ως άνθρωποι τους κατανοώ βαθιά, δεν γνωρίζω γιατί μου συμβαίνει. Με συγκινεί βαθιά και το κείμενο και η ίδια η ιστορία και ιδιαιτέρως η συγκεκριμένη ηρωίδα που υποδύομαι, η Λόρα.
Πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο κορίτσι το οποίο είναι «καθηλωμένο» σε μια παιδικότητα, σε μία παιδική ηλικία μην έχοντας καταφέρει να κάνει αυτό το επόμενο βήμα, μην έχοντας καταφέρει να κοινωνικοποιηθεί. Εχει μια αδυναμία να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους και την πραγματικότητα, έχει δημιουργήσει έναν παράλληλο κόσμο όπου εκεί μέσα καταφεύγει για να νιώσει ασφάλεια, να αντλήσει δύναμη και νιώθει πληρότητα και ευτυχία μέσα σ’ αυτό το παράλληλο σύμπαν, έναν κόσμο που έχει δημιουργήσει με μικρά αντικείμενα, γυάλινα, διακοσμητικά και κυρίως μικρά γυάλινα ζωάκια. Ουσιαστικά τα αντιμετωπίζει σαν τους φίλους της, έχει φτιάξει τον μικρόκοσμο αυτόν κι εκεί κοινωνικοποιείται. Η ίδια λέει το γυαλί σπάει πολύ εύκολα όσο προσεκτικός κι αν είναι κανείς. Μιλάει φυσικά για την ψυχή του ανθρώπου, μέσα από το έργο γίνονται πολλές αναγωγές σε σχέση με την κοινωνία.
• Πώς είναι να συνεργάζεστε με μία ηθοποιό σαν την Κάτια Δανδουλάκη;
-Η Κάτια Δανδουλάκη έχει αυτό το καλό που έχουν οι ηθοποιοί που έχουν χαράξει μία τεράστια πορεία, που έχουν υπάρξει εξ αρχής πρωταγωνιστές και πάρα πολύ ταλαντούχοι και είναι χορτασμένοι καλλιτέχνες: δεν αντιμετωπίζει καθόλου τους νεότερους συναδέλφους σαν να είναι λιγότεροι σημαντικοί. Αυτό είναι ένα από τα πολλά θετικά -και το πιο σημαντικό για μένα- αυτής της σπουδαίας ηθοποιού. Από την πρώτη μας πρόβα ήταν πάρα πολύ δοτική και πάρα πολύ συνεργάσιμη και ήθελε πάρα πολύ τους δύο καινούργιους ηθοποιούς, τον Ρένο Ρώτα κι εμένα, γιατί εμείς ενταχθήκαμε σε μια παράσταση που προϋπήρχε, ήθελε να μας βοηθήσει ώστε να μπορέσουμε να ενταχθούμε στο σύνολο το συντομότερο δυνατόν. Αυτό δεν γίνεται να μην της το πιστώσουμε.
• Εχετε συνεργαστεί με πολλούς ηθοποιούς, έχετε συναντήσει συμπεριφορές αντίθετες από της κ. Δανδουλάκη;
-Υπάρχουν περιπτώσεις πολύ διαφορετικές. Αυτό έχει να κάνει καθαρά με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Ούτε με το πόσα χρόνια παίζει, ούτε αν έχει μια επιτυχημένη πορεία. Εχει να κάνει με το πόσο έχει δουλέψει κανείς με τον εαυτό του. Συνήθως όποιος εκτίθεται νιώθει ανασφαλής, και έχει πάντα την ανάγκη για επιβεβαίωση, οπότε ίσως αυτό μερικές φορές κάνει κάποιους συναδέλφους να είναι λιγότερο συνεργάσιμοι, να είναι πιο ανταγωνιστικοί. Τα έχουμε συναντήσει και στις υπόλοιπες δουλειές, αλλά σίγουρα η έκθεση αυτά τα πράγματα τα μεγεθύνει. Οπότε, όποτε πετυχαίνω ηθοποιούς είτε της παλαιότερης γενιάς είτε της νεότερης που θέλουν να συνεργαστούν και να συνυπάρξουν, πάντοτε για μένα αυτή η δουλειά έχει την «εγγύηση» της επιτυχίας.
• Το θέατρο μετά τα χρόνια εγκλεισμού βγήκε λαβωμένο, πώς είναι η μέρα μετά;
-Η αλήθεια είναι ότι μετά τα χρόνια που έμειναν κλειστά τα θέατρα, είμαστε σε μια περίοδο που χρειαζόμαστε βοήθεια από το κράτος κι αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα που πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός, να μην υπάρχει μονοπώλιο, να υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μπορούν να κάνουν παραγωγές ώστε να υπάρχει πολυφωνία μέσα στον χώρο και ο θεατής να μπορεί να επιλέξει αυτό που τον ενδιαφέρει να δει. Αυτό αφορά και την τέχνη άλλωστε να προτείνονται καινούργια πράγματα και πρέπει να μας δίνεται αυτή η ευκαιρία. Αυτό που παρατηρήθηκε από πέρυσι είναι ότι ο κόσμος ήθελε να ξαναδεί θέατρο, στήριξε πάρα πολύ τις παραστάσεις και πέρυσι το καλοκαίρι και φέτος τον χειμώνα. Θα δούμε τι καλοκαίρι θα διανύσουμε γιατί όποτε παρουσιάζονται προβλήματα στην κοινωνία σε ευρύτερο πλαίσιο επηρεάζονται και οι δουλειές όλων μας.
• Είστε αισιόδοξη;
-Νομίζω πως ένας άνθρωπος που έχει επίγνωση της πραγματικότητας δεν μπορεί να είναι μόνο αισιόδοξος, θα έχει στιγμές που θα νιώθει και μεγάλη απαισιοδοξία λόγω πραγμάτων που συμβαίνουν καθημερινά, γιατί δεν μπορεί να μας αφήσει ανεπηρέαστους τίποτα, ειδικά τώρα που η πληροφόρηση είναι τόσο άμεση και τόσο έντονη και συμβαίνουν τόσο τραγικά πράγματα σε όλο τον κόσμο. Οφείλεις όμως να είσαι αισιόδοξος, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να ζούμε. Οφείλουμε να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε, να φροντίζουμε να είμαστε και να νιώθουμε δημιουργικοί και να διαμορφώνουμε ένα προσωπικό πλαίσιο που να μας βοηθάει εμάς τους ίδιους πρωτίστως γιατί όλα ξεκινούν από το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τα πράγματα.
