Δεν μπορείς να αντισταθείς στο καινούργιο…

ΤΟΝΙΖΕΙ Ο ΛΑΡΙΣΑΙΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΟΣ ΣΤΗΝ «Ε» ΠΟΥ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΑΖΑΡ ΘΑ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ ΣΤΙΣ «ΒΑΚΧΕΣ» ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
«…κάθε φορά που το καινούργιο, μία καινούργια ιδέα που έχουμε, ή ένας καινούργιος τρόπος ζωής που θέλουμε να «οικοδομήσουμε», έρχεται, το παλιό μέσα μας ενδεχομένως να αντιστέκεται. Και όσο του αντιστέκεσαι θα έρθει κάποια στιγμή που θα συντριβείς. Πόσο να αντισταθείς σε

μια καινούργια ιδέα, είναι σαν κύμα που φουσκώνει και στο τέλος σε παρασέρνει» τονίζει σήμερα στην «Ε» ο Λαρισαίος ηθοποιός Δημήτρης Λάλος, που αύριο στο Κηποθέατρο Λάρισας (9.30 μ.μ.) θα ενσαρκώσει τον ρόλο του Διονύσου στην τραγωδία «Βάκχες» του Ευριπίδη. Ο τηλεοπτικός «Μαθιός» στη συνέντευξή του μιλάει για τις πολλές αναγνώσεις του ευριπίδειου κειμένου, το καινούργιο που δεν μπορείς να του αντισταθείς, την προσέγγιση του κειμένου, τη σύζευξη «αρχαίας και σύγχρονης» παράδοσης, την ενδοσκόπηση που έκανε με τη… βοήθεια του Ευριπίδη, ενώ αναφερόμενος στην τηλεοπτική του εμπειρία πει ότι: «Η τηλεόραση είναι μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία, ιδιαιτέρως όταν -όπως έχει συμβεί αρκετές φορές- αντί για συγχαρητήρια σου λένε «ευχαριστώ πολύ που μας συντροφεύετε το βράδυ». Σε κάποια απομονωμένα χωριά, ξέρετε, ο κόσμος μόλις πέσει ο ήλιος δεν ξέρει τι να κάνει και τους κάνουμε εμείς παρέα και συντροφιά το βράδυ. Κάθε φορά που μου συμβαίνει αυτό, νιώθω ότι το επάγγελμα που έχω επιλέξει ή με έχει επιλέξει είναι και λειτούργημα».
* «Βάκχες» του Ευριπίδη, ένα από τα πιο σκοτεινά και γοητευτικά κείμενα -για μένα τουλάχιστον- της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας…
- Θα συμφωνήσω μαζί σας, κ. Αραμπατζή. Είναι από τα πιο σκοτεινά και γοητευτικά έργα που έχει αναδείξει η Ελληνική Γραμματεία. Κάθε φορά που διαβάζεις το έργο, κάθε φορά που το βλέπεις, κάθε φορά που ασχολείσαι μαζί του, σου γεννά και καινούργια συναισθήματα, καινούργιες ιδέες και εικόνες. Σε κάνει να κοιτάς βαθιά μέσα σου. Είναι ένα έργο που δεν έχει να κάνει με το σήμερα με τη στενή έννοια του όρου, αλλά είναι επίκαιρο γιατί είναι διαχρονικό: Έχει να κάνει με το ποιοι είμαστε ουσιαστικά. Είναι αυτό το καινούργιο που έρχεται να μας αλλάξει και αν εμείς θα «υποκύψουμε» σ’ αυτό το καινούργιο, αν το ακολουθούμε ή αν του αντιστεκόμαστε. Ξέρετε το κείμενο του Ευριπίδη είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί είναι πολλές οι αναγνώσεις αυτού του έργου. Μία απ’ αυτές γιατί εμένα μ’ αρέσει να αφήνομαι στο κείμενο, είναι ακριβώς αυτή: Κάθε φορά που το καινούργιο, μία καινούργια ιδέα που έχουμε, ή ένας καινούργιος τρόπος ζωής που θέλουμε να «οικοδομήσουμε», έρχεται, το παλιό μέσα μας ενδεχομένως να αντιστέκεται. Και όσο του αντιστέκεσαι θα έρθει κάποια στιγμή που θα συντριβείς. Πόσο να αντισταθείς σε μια καινούργια ιδέα, είναι σαν κύμα που φουσκώνει και στο τέλος σε παρασέρνει.
* Πώς προσεγγίσατε το κείμενο συνολικά;
- Η διαφορά και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε το έργο είναι ότι προσπαθήσαμε να βρούμε τον τρόπο να ενώσουμε το νήμα της «σύγχρονης» ελληνικής παράδοσης με την αρχαία παράδοση. Όταν λέμε παράδοση είναι πολλά τα πράγματα που πρέπει να συζητήσουμε, γιατί παράδοσή μας είναι και η αρχαία τραγωδία, αλλά και τα καρναβάλια, τα μπαμπαλιούρια που έχουμε εμείς στην Ελασσόνα, που ντύνονται με τις κάπες των χωρικών, που βάζουν τον κόσμο να φάει σκόρδα, τους βαράνε με τις πετσέτες κ.λπ. και προσπαθήσαμε να βρούμε έναν τρόπο να συνδυάσουμε την «παλιά» παράδοση με τη «σύγχρονη» παράδοση. Και νομίζω ότι τα καταφέραμε…
* Είπατε ότι το κείμενο σας οδήγησε να κοιτάξετε μέσα σας, εσείς τι καινούργιο ανακαλύψατε για τον εαυτό σας;
- Αυτό που ανακάλυψα είναι άλλος ένας τρόπος έκφρασης ενός χαρακτήρα. Δύο χρόνια τώρα δουλεύω έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα, τον Μαθιό στον «Σασμό», έχει συγκεκριμένες γραμμές, συγκεκριμένες κατευθύνσεις και για μένα ήταν μια φοβερή εμπειρία να δουλέψω σχεδόν το αντίθετο θα έλεγα απ’ αυτό: Λυρικότητα, πιο μαλακός στην έκφραση, πιο ποιητικός στον λόγο. Έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποια πράγματα που έχεις στο μυαλό σου ως αξίες και τελικά βλέπεις πως οι «αξίες» είναι σχετικές και δεν ισχύουν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αν για παράδειγμα έπαιζα με τον τρόπο που παίζω στον «Σασμό», και που έχει γνωρίσει επιτυχία, τον Διόνυσο θα συντριβόμουν κι εγώ, θα κατέστρεφα τον εαυτό μου. Και το έχουμε δει πολλές φορές οι ηθοποιοί να πέφτουν στην παγίδα της μανιέρας και να αναπαράγουν τον τρόπο παιξίματος με τον οποίο έκαναν επιτυχία, φοβούμενοι ότι θα απογοητεύσουν το κοινό αν παίξουν αλλιώς.
* Κάνατε επιτυχία μέσα από την τηλεόραση, αλλά έχετε κάνει πολλά χρόνια θέατρο, οπότε η ερώτηση έρχεται φυσιολογικά, τηλεόραση ή θέατρο;
- Μ’ αρέσουν και τα δύο. Έχω κάνει πάρα πολλά χρόνια θέατρο και έγινα γνωστός στο ευρύ κοινό μέσω της τηλεόρασης, γιατί όταν κάνεις θέατρο είναι πιο συγκεκριμένο το κοινό σε ένα συγκεκριμένο σημείο και σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η τηλεόραση είναι μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία, ιδιαιτέρως όταν -όπως έχει συμβεί αρκετές φορές- αντί για συγχαρητήρια σου λένε «ευχαριστώ πολύ που μας συντροφεύετε το βράδυ». Σε κάποια απομονωμένα χωριά, ξέρετε, ο κόσμος μόλις πέσει ο ήλιος δεν ξέρει τι να κάνει και τους κάνουμε εμείς παρέα και συντροφιά το βράδυ. Κάθε φορά που μου συμβαίνει αυτό, νιώθω ότι το επάγγελμα που έχω επιλέξει ή με έχει επιλέξει είναι και λειτούργημα.
* Κι ένα μήνυμα προς τους συντοπίτες σας Λαρισαίους.
- Τους αγαπώ. Με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια σε ό,τι έχω κάνει και τους περιμένω με αγάπη να έρθουν να δούνε την παράσταση.