Ο κ. Σάπκας που θα είναι εκ νέου υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές του προσεχούς Οκτωβρίου, στη συνέντευξή του κάνει έναν απολογισμό της θητείας του, μιλάει για το Φεστιβάλ Πηνειού για το οποίο λέει ότι «κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερο», τον πολιτισμό που «βγήκε» στον δρόμο, τη βοήθεια στο ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό που βγαίνει μπροστά συμμετέχοντας σε μεγάλες παραγωγές της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού, τον Μύλο του Παππά που έχει μετασχηματιστεί σε ένα ακμάζον πολιτιστικό κύτταρο, τον σύγχρονο πολιτισμό, αλλά και το «σπίτι» των λογοτεχνών και την προσπάθεια να στεγαστούν όλες οι ομάδες πολιτισμού. Ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού μιλάει, όμως, και γι’ αυτά που δεν πήγαν καλά, όπως το Προσκήνιο Πολιτισμού που «μετά από 9 χρόνια, θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει καλύτερα» για το οποίο -όπως λέει- θα παραδοθεί τον επόμενο χρόνο, αλλά και τη γενικότερη έλλειψη υποδομών. Ο κ. Σάπκας αναφέρεται και στη Λάρισα που «είναι και πόλη των Μουσείων, και πόλη του καφέ, και πόλη της νεολαίας, και πόλη της διασκέδασης» και το πιο σημαντικό μια «πόλη άξια να ζει κανείς, αξιοβίωτη». Τέλος, ο Πάνος Σάπκας μιλάει για το κίνητρο της εκ νέου υποψηφιότητάς του για την οποία λέει ότι «Όταν είσαι μαζί με τον δήμαρχο από τότε που ξεκίνησε η Ενωτική Πρωτοβουλία, -πολύ πριν γίνει η Συμπαράταξη Λαρισαίων- και ξεκινάτε μαζί μ’ ένα μεγάλο όραμα, καταφέρνεις να κερδίσεις τον δήμο συμπορευόμενος με ανθρώπους άξιους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, με οδηγό την αγάπη για την πόλη και έχεις καταφέρει να κάνεις ένα μοναδικό στην Ελλάδα έργο, σίγουρα θέλεις να κλείσεις τον κύκλο μαζί με αυτόν τον άνθρωπο».
* Κύριε Σάπκα, αρχίζοντας δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο Φεστιβάλ Πηνειού που τέλειωσε λίγες μέρες πριν. Κυριολεκτικά όλη η πόλη βρέθηκε στην κοίτη του ποταμού…
- Είναι αλήθεια, το Φεστιβάλ Πηνειού κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερο, κάθε χρόνο λέμε ότι φέτος είναι καλύτερο από το περσινό. Όσοι το επισκέπτονται λένε το ίδιο. Εύλογα σε κάνει να αναρωτιέσαι πού είναι το ταβάνι. Εμείς κάθε χρόνο καταβάλλουμε την προσπάθεια να έχουμε περισσότερες, καλύτερες και διαφορετικές δράσεις, και να συμμετέχουν περισσότεροι φορείς. Φυσικά στις συναυλίες προσπαθούμε να φέρνουμε τα καλύτερα σχήματα, κάτι το οποίο πιστοποιούν τα ονόματα που έρχονται κάθε χρόνο.
Είναι πολύ σημαντικό ότι πρόκειται για ένα φεστιβάλ που μπορούν να το χαρούν όλοι. Όχι απλά να το παρακολουθήσουν, αλλά να συμμετάσχουν, να διαδράσουν, που είναι και το νόημα της διοργάνωσης. Από τη στιγμή που συμμετέχεις το αγαπάς. Και βλέπω την αποδοχή του κόσμου, που -χρόνο με τον χρόνο- μεγαλώνει. Έχουμε καταφέρει οι πολίτες να νιώθουν το Φεστιβάλ Πηνειού ως το δικό τους φεστιβάλ. Σαν το φεστιβάλ των φεστιβάλ, όπως γράψατε κι εσείς, κ. Αραμπατζή.
Το Φεστιβάλ Πηνειού έχει βγει εκτός συνόρων, όχι απλά του νομού, αλλά και από τα εγχώρια, αφού είναι μέσα στον κατάλογο των ευρωπαϊκών φεστιβάλ -μουσικής τουλάχιστον-, με τη διαφορά ότι είναι το μοναδικό φεστιβάλ που έχει και εκπαιδευτικές, καλλιτεχνικές, ψυχαγωγικές δράσεις και αθλητικές δραστηριότητες, κι οπωσδήποτε πολλή και καλή μουσική. Χρηματοδοτείται δε καθαρά από τον δήμο και από κάποιους χορηγούς -και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό- που καταλαβαίνουν τη μεγάλη δουλειά που γίνεται στον πολιτισμό.
Η ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ
* Ο πολιτισμός αυτά τα χρόνια είναι η αιχμή του δόρατος για τη Δημοτική Αρχή, όπως είπε και ο δήμαρχος σε πρόσφατες δηλώσεις του. Πώς φτάσαμε ως εκεί; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο «επίτευγμα» της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού;
- Επίτευγμα της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού, ε; Πόσο χώρο μπορεί να διαθέσει η εφημερίδα για να τα χωρέσουμε όλα; (γέλια).
Μεγαλύτερο επίτευγμα είναι ακριβώς αυτό: να είναι ο πολιτισμός η αιχμή του δόρατος της Δημοτικής Αρχής. Μια καθαρά πολιτική απόφαση. Ο πολιτισμός στην καθημερινότητα του πολίτη, ο πολιτισμός δικαίωμα και καθήκον. Αυτή είναι η πολιτική μας φιλοσοφία, σε αυτή στηριζόμαστε και φτάσαμε σ’ αυτό που είπε ο δήμαρχος. Άξονας και πυξίδα μας είναι ο «πολιτισμός για όλους».
Ο πολιτισμός δεν είναι μόνο οι καλές τέχνες και τα γράμματα. Δεν είναι κλεισμένος στο Ωδείο ή μέσα στα μουσεία. Εμείς καταφέραμε και τον βγάλαμε στην κοινωνία, τον βγάλαμε στην πόλη. Προσφάτως έγινε ένα καινούργιο mural (Η Λαρισαία στο πάρκο του ΟΣΕ). Άνθρωποι που δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τον πολιτισμό ήρθαν σε επαφή με τη δημιουργία, το καλλιτεχνικό έργο. Με τις Μουσικές στον Δρόμο, για παράδειγμα. Άλλο τρανό παράδειγμα ο Μύλος του Παππά: ο Μύλος έχει μετασχηματιστεί από ένα βιομηχανικό κτίριο σε ένα καθαρά πολιτιστικό κύτταρο, και να λειτουργεί ως παράδειγμα καλής πρακτικής σε όλη την Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Δήμος σε όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα που συμμετέχει, έχει ως προμετωπίδα τον Μύλο του Παππά.
Πολύ σημαντικό επίσης είναι ότι καταφέραμε να χρησιμοποιήσουμε το τεράστιο καλλιτεχνικό δυναμικό που έχει η πόλη, όχι γιατί είναι Λαρισαίοι, αλλά γιατί είναι άξιοι. Καταφέραμε και αξιοποιήσαμε το δυναμικό μας και κάνουμε παραγωγές που πλέον είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο. Όταν για παράδειγμα ανεβάζεις μια όπερα σαν τον Φιντέλιο και είναι παραγωγή δική σου, όταν ανεβάζεις παραστάσεις τεράστιες, όταν κάνεις εκθέσεις πραγματικά ευρωπαϊκού επιπέδου, όταν φέρνεις έργα του Φιλόλαου που δεν έχουν εκτεθεί πουθενά και καταφέρνεις και τα φέρνεις στην πόλη σου, πριν καν γίνει το μεγάλο event για τα 100 χρόνια, είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Παραγωγή πολιτισμού, αξιοποίηση του ντόπιου καλλιτεχνικού δυναμικού. Πολύ σημαντική είναι επίσης η βοήθεια στους καλλιτέχνες της πόλης. Επίσης, καταφέραμε να καθιερώσουμε τη Λάρισα ως Ιπποκρατική πόλη σε συνεργασία με όλους τους φορείς της πόλης.
Δώσαμε τεράστια βάση στον σύγχρονο πολιτισμό. Οι περισσότεροι στην Ελλάδα νομίζουν ότι ο πολιτισμός είναι μόνο η αρχαία κληρονομιά, αλλά στη σύγχρονη Ελλάδα πρέπει να παράγουμε σύγχρονο πολιτισμό, κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Στα δικά μας μουσεία, στο Διαχρονικό, στο Λαογραφικό, στο Μουσείο Σιτηρών και Αλεύρων, ο σύγχρονος πολιτισμός διαδρά με τους χώρους είτε με χοροθέατρο είτε με εκθέσεις είτε με εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και ενήλικες, κι αυτό είναι ένα τεράστιο επίτευγμα.
Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε όλες τις καλλιτεχνικές ομάδες, όπως τους λογοτέχνες και τους ποιητές που τους δώσαμε ένα δικό τους σπίτι, που δεν υπάρχει άλλο στην Ελλάδα, τη Λογοτεχνική Γωνία. Το ίδιο σκεφτόμαστε να κάνουμε και για άλλες ομάδες που δεν έχουν κάποιον δικό τους χώρο. Κακά τα ψέματα υστερούμε στις υποδομές.
«ΥΣΤΕΡΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ»
* «Υστερούμε στις υποδομές» λέτε, και δεν μπορεί να μην πάει ο νους μου στο σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», το Προσκήνιο Πολιτισμού που η πόλη το αναμένει για χρόνια. Είναι απ’ αυτά που, αν μη τι άλλο, δεν έχουν πάει καλά...
- Πολλά πράγματα δεν έχουν πάει όπως θα θέλαμε. Και ένα από αυτά είναι και οι υποδομές. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί όταν λειτουργούμε με άξονα το «πολιτισμός για όλους» και όταν η προσπάθειά μας είναι να γίνει διάχυση του πολιτισμού σε όλη την πόλη, δεν γίνεται χωρίς να έχεις υποδομές.
Η πρώτη υποδομή που πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχει πάει όπως θα θέλαμε είναι το «προσκήνιο Πολιτισμού». Αρχικά πρέπει να εξηγήσουμε ότι μετά από τόσα χρόνια απραξίας της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής, έπρεπε να επικαιροποιηθούν πολλές μελέτες. Η επικαιροποίηση στο δημόσιο είναι μια τραγική γραφειοκρατική διαδικασία, αλλά μετά από 9 χρόνια, θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει καλύτερα. Ο εργολάβος είναι μέσα και δουλεύει νυχθημερόν. Τώρα δεν μπορούμε να λέμε, δεν ξέρουμε πότε θα παραδοθεί, ξέρουμε ότι η παράδοσή του στη λαρισαϊκή κοινωνία θα είναι μέσα στον επόμενο χρόνο.
Πιθανόν να κάναμε και κάποια λάθη, να μην υπολογίσαμε κάποιες παραμέτρους. Αυτά θέλουμε να διορθώσουμε. Άλλωστε όποιος δουλεύει, σίγουρα θα κάνει και λάθη, σίγουρα γίνουν και παραλείψεις. Το μεγάλο όμως θέμα εδράζεται στις υποδομές που πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βάση. Για παράδειγμα στις λέσχες Πολιτισμού, οι οποίες μετά από τόσα χρόνια, αν εξαιρέσεις κάποια πολιτιστικά κέντρα τα οποία είναι ιδιοκτησίας του δήμου και τα οποία είναι σύγχρονα, στεγάζονται σε κτήρια για τα οποία δεν μπορείς να είσαι πολύ υπερήφανος. Αυτά πρέπει να μπουν σε νέα βάση. Σε νέα βάση πρέπει να μπει η Δημοτική Βιβλιοθήκη στο «Χατζηγιάννειο» Πνευματικό Κέντρο, για το οποίο υπάρχει απόφαση να φιλοξενεί μόνο τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και να λειτουργεί ως ένα σύγχρονο συνεδριακό-κινηματογραφικό κέντρο. Ένα «νέο» Χατζηγιάννειο, ένα σύγχρονο κέντρο νεολαίας.
ΠΟΛΗ ΑΞΙΟΒΙΩΤΗ
* Πόλη του καφέ ή πόλη των μουσείων;
- Μία πόλη ζωντανή, μία πόλη που ουσιαστικά έχει να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις, έχει πράγματα να κάνεις, μία πόλη που προσπαθούμε με όλα αυτά που γίνονται -όχι μόνο στον πολιτισμό- αλλά γενικότερα στη διαμόρφωση της Λάρισας με χώρους πρασίνου, με οδούς ήπιας κυκλοφορίας, να είναι μια πόλη άξια να ζει κανείς.
Να είναι αξιοβίωτη. Σίγουρα μπορεί να είναι και πόλη του καφέ με την έννοια ότι υπάρχουν πολλές διέξοδοι για ψυχαγωγία, υπάρχει νεολαία, υπάρχει δυναμική που δεν έχουν άλλες πόλεις, αλλά παράλληλα είναι η πόλη των μουσείων και αυτό δεν το ξέρουμε ούτε εμείς καλά-καλά. Αν απαριθμήσουμε τα μουσεία, θα δείτε ότι καμιά επαρχιακή πόλη δεν έχει τόσα πολλά, μουσεία που είναι από τα μεγαλύτερα και καλύτερα στην Ελλάδα. Να ξεκινήσουμε από το Διαχρονικό που είναι η κορωνίδα, ένα σύγχρονο μουσείο και μάλιστα διαχρονικό, δεν υπάρχει άλλο, η Πινακοθήκη, η δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή στην Ελλάδα, μια δεύτερη «Εθνική Πινακοθήκη», το Λαογραφικό, ένα από τα μεγαλύτερα στη χώρα, το Μουσείο Σιτηρών και Αλεύρων, το μοναδικό Μουσείο Κούκλας, το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, το Κτηνιατρικό Μουσείο στη Στρατιά. Είναι η πόλη της ζωντάνιας, η πόλη της νεολαίας, η πόλη όπου μπορείς ανά πάσα στιγμή να κάνεις κάτι και αυτό είναι το σημαντικό. Έτσι γίνεται μια πόλη «άξια να ζεις». Η Λάρισα είναι και πόλη των Μουσείων, και πόλη του καφέ, και πόλη της νεολαίας, και πόλη της διασκέδασης.
ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ
* Είστε ξανά υποψήφιος, ποιο ήταν το κίνητρο της εκ νέου υποψηφιότητάς σας;
- Όταν είσαι μαζί με τον δήμαρχο από τότε που ξεκίνησε η Ενωτική Πρωτοβουλία, -πολύ πριν γίνει η Συμπαράταξη Λαρισαίων- και ξεκινάτε μαζί μ’ ένα μεγάλο όραμα, καταφέρνεις να κερδίσεις τον δήμο συμπορευόμενος με ανθρώπους άξιους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, με οδηγό την αγάπη για την πόλη και έχεις καταφέρει να κάνεις ένα μοναδικό στην Ελλάδα έργο, σίγουρα θέλεις να κλείσεις τον κύκλο μαζί με αυτόν τον άνθρωπο. Και δεν σας κρύβω ότι η σκέψη «δεν μπορώ να τα χαλάσω στο τέλος» επανέρχεται συχνά στο μυαλό μου, φαντάσου να μην πάει κάτι καλά (γέλια). Έχουμε κάνει τόσα ωραία πράγματα, που φαίνεται ότι ο κόσμος τα εκτιμά και ελπίζω να τα εκτιμήσει και τώρα. Αυτά τα λίγα που έμειναν, ας τα κάνουμε μαζί για να κλείσει ο κύκλος όπως άνοιξε: με αγάπη για τους συμπολίτες, αγάπη για τον πολιτισμό, αγάπη για τη Λάρισα. Άλλωστε νιώθω ότι μπορώ και έχω ακόμη να προσφέρω πολλά.
