«Το Ησυχο Κορίτσι» του Κολμ Μπαρέιντ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Το καλοκαίρι του 1981, η εννιάχρονη Κάιτ (Κάθριν Κλιντς) είναι ένα από τα πολλά αδέλφια μίας οικογένειας που ζει στην αγροτική Ιρλανδία.
Οι γονείς της είναι τουλάχιστον αδιάφοροι σε σχέση (και) με αυτήν την κόρη τους. Και ο πατέρας της (Μάικλ Πάτρικ) είναι έτσι ακόμη και σε σχέση με όλη του την οικογένεια. Έτσι η φύση, που περιβάλλει το σπίτι τους, μπορεί συχνά να γίνεται το καταφύγιό της, τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά από το αποπνιχτικό περιβάλλον μίας οικογένειας που (από ό,τι έχει δείξει μέχρι στιγμής) δεν είναι σε θέση να την καταλάβει.

Αλλά πώς να καταλαβαίνουν κάποιοι οτιδήποτε, ακόμη και όταν βρίσκεται μέσα τους, εάν δεν κάνουν ένα βήμα που θα τους φέρει πιο κοντά; Αρκεί να το κοιτάζουν, προκειμένου να το δουν ή τους διαφεύγει κάτι και έτσι (παρα)μένουν σε απόσταση, την οποία δημιουργούν από μόνοι τους και κυριολεκτικά για το τίποτα;
Συνεπώς, μήπως έτσι ξεχνούν και ότι κανείς δεν βλέπει τον κόσμο πιο καθαρά από ένα παιδί; Το παιδί που ξέρει (για) την ομορφιά της καρδιάς και την ψάχνει στα χρώματα της κάθε στιγμής. Και (δεν παύει ποτέ να) ρωτά ακόμη και στην ησυχία. Ακόμη και στη σιωπή.
Τι σημαίνει σπίτι; Τι χρειάζεται το σώμα της ψυχής; Πού πάμε; Ερωτήσεις της μνήμης για μια ολόκληρη ζωή. Καθώς η μητέρα της (Κέιτ Νικ Σοναονέι) περιμένει και άλλο παιδί, οι ξεπεσμένοι και αμελείς γονείς της Κάιτ αποφασίζουν να τη στείλουν σε μία άτεκνη θεία της (Κάρι Κράουλι) και τον άντρα της (Άντριου Μπένετ) στη φάρμα τους σε άλλη περιοχή. Βασισμένος στο διήγημα «Θετό» της Κλερ Κίγκαν, ο Κολμ Μπαρέιντ έγραψε και σκηνοθέτησε ένα κυριολεκτικά μοναδικό και ανεπανάληπτο επίτευγμα κινηματογραφικής εμπειρίας.
Αυτή η πρώτη ιρλανδόφωνη ταινία, που (απολύτως επάξια) προτάθηκε και για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, είναι ένα εντελώς σπάνιο διαμάντι, από τα πιο πολύτιμα της Ιστορίας του Κινηματογράφου.

Μιχάλης Δ. Ταμπούκας,
ηθοποιός