αλλά και μοντέρνες γεύσεις πάλι κωνσταντινοπολίτικες» τόνισε η συγγραφέας και δημιουργός πολιτισμικής γευσιγνωσίας Μαρία Εκμεκτσίoγλου κατά την παρουσίαση του νέου της βιβλίου με τίτλο «Οι τεντζερέδες της Μαρίας» που έγινε χθες στο Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο Λάρισας. Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Ν. Λάρισας, προλόγισε η διευθύντρια του Λαογραφικού κ. Φανή Καλοκαιρινού, ενώ με τη συγγραφέα συνομίλησε ο Σωτήρης Πολύζος.
Η κ. Εκμεκτσίoγλου τόνισε, ανάμεσα σε άλλα, ότι: «Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι στη Λάρισα που είχα πολύ καιρό να έρθω. Και είμαι διπλά χαρούμενη, γιατί απόψε σ’ αυτόν τον εξαιρετικό χώρο, σ’ αυτό το εξαιρετικό Μουσείο, το Λαογραφικό, παρουσιάζεται το νέο μου βιβλίο «Οι τεντζερέδες της Μαρίας», είναι οι τεντζερέδες μου που έχω φτιάξει συνταγές παραδοσιακές που θυμίζουν τη γιαγιά, τα χωριά της Μικράς Ασίας, αλλά και μοντέρνες γεύσεις πάλι κωνσταντινοπολίτικες. Το βιβλίο αντικατοπτρίζει μια κατάθεση ψυχής στη μνήμη αυτών που αγάπησα και μου έμαθαν να μαγειρεύω».
Προλογίζοντας τη συγγραφέα, η κ. Καλοκαιρινού τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι: «...Η αστική, λοιπόν, Πολίτικη κουζίνα και η κουζίνα της Ιωνίας, της Καππαδοκίας και του Πόντου, συνέβαλαν στην τελική διαμόρφωση της ελληνικής κουζίνας. Χαρακτηριστικά τους είναι ο εμπλουτισμός της γεύσης με αρωματικά βότανα ή μπαχαρικά.
Οι Μικρασιάτες ζούσαν κυριολεκτικά σε ένα σταυροδρόμι της γεύσης, κληρονόμοι όχι μόνο της αρχαίας και βυζαντινής παράδοσης, αλλά αποδέκτες των επιδράσεων της Ανατολής, των μπαχαρικών, του εξωτισμού, του κοσμοπολίτικου πνεύματος. Δεν είναι τυχαίο που η ίδια η μικρασιατική κουζίνα ενώνει τόσες πολλές και διάφορες παραδόσεις, αστικές και μη. Αφομοίωνε αμέτρητες επιρροές η ίδια κι έτσι διαδόθηκε και εξελίχθηκε.
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου γνωρίζει πολύ καλά πως το φαγητό είναι μνήμη, είναι ταυτότητα. Είναι άυλη πολιτιστική κληρονομιά. Κι αυτό φαίνεται από τον τρόπο που παρουσιάζει τις συνταγές της, από τις λέξεις που χρησιμοποιεί, από την αίσθηση του βιωμένου που μας περνάει».
Θανάσης Αραμπατζής
