απόγευμα, στο «Χατζηγιάννειο» Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο.
Το έργο είναι του Oliver Sack και παρουσιάζεται σε διασκευή - σκηνοθεσία Λαμπρινής Πολύζου.
Παίζουν τα μέλη της ερασιτεχνικής ομάδας του τμήματος της Ελένης Χατζηγρίβα: Β. Μπελέκα, Α. Μουστάκα, Γ. Τούντας. Προπώληση εισιτηρίων: TicketServices.gr. Γενική είσοδος: 7 ευρώ.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που πάσχει από περίεργες εκτροπές της αντίληψης και της νόησης. Ασθενής χωρίς μνήμη και με χαμένο παρελθόν. Ασθενής που δεν γνωρίζει τους πιο γνωστούς του ανθρώπους και τα πιο κοινά αντικείμενα...
Το έργο μάς μιλά για ανθρώπους που έχουν αποκλειστεί σαν καθυστερημένοι και εντούτοις είναι προικισμένοι με καλλιτεχνικά ταλέντα.
Ο πρωταγωνιστής είναι ένας διακεκριμένος μουσικός. Μέσα από τις σχέσεις του με τους μαθητές του, έγιναν φανερά τα πρώτα συμπτώματα άνοιας.
Μια ιστορία με άγχος, φόβο, σύγχυση, αμηχανία, ντροπή, αλλά και γέλιο!
Ο Πήτερ, παρόλο που συνέχιζε να έχει εντυπωσιακές ικανότητες στη μουσική, κάτι δεν πήγαινε καλά... Οι οικείοι του πρόσεξαν κάποια παράξενα προβλήματα στη συμπεριφορά του τον τελευταίο καιρό. Δεν μπορούσε να συλλάβει μια σκηνή συνολικά, αλλά κάποια απομονωμένα, μικροσκοπικά στοιχεία.
Κανένα πρόσωπο δεν του ήταν οικείο, αλλά αναγνωρίζονταν σαν ένα σύνολο χαρακτηριστικών.
Υπήρχε η συμβατική τυποποιημένη γνώση, χωρίς, όμως, ίχνος προσωπικού στοιχείου. Ήταν χαμένος σε έναν κόσμο αφηρημένων εννοιών.
Είχε χάσει την «αφαιρετική» και τη «λογικοπροτασιακή» σκέψη. Ανέλυε τον κόσμο όπως ένας υπολογιστής μέσω βασικών γνωρισμάτων.
Έβλεπε πράγματα και πρόσωπα εκεί που δεν υπήρχαν και άλλες φορές, τα αναγνώριζε από την όσφρηση ή τη φωνή.
Ευτυχώς για εκείνον, η γυναίκα του τον φρόντιζε αγόγγυστα, ήταν ο φύλακας άγγελός του.
Ζούσε στον δικό του κόσμο, αυτόν που εκείνος έβλεπε σαν πραγματικό.
Ήταν ευτυχισμένος άραγε στον κόσμο του; Ίσως, μπορεί…, αλλά ήταν ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο!
Μια συγκινητική ιστορία που μας δείχνει ξεκάθαρα την υπομονή και αγάπη του φροντιστή και την εξέλιξη της Νόσου Αλτσχάιμερ.