πραγματοποιηθεί μεθαύριο Τετάρτη 25 Ιανουαρίου και ώρα 7 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του «Χατζηγιάννειου» Πνευματικού Κέντρου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Γιουρμετάκης.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
* Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης
Πνευμονολόγος, καθηγητής Ιατρικής και πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
* Γεώργιος Θεοχάρης
Παθολόγος, πρόεδρος των SOS ΙΑΤΡΩΝ, διευθυντής Παθολογικής Κλινικής Ευρωκλινικής Αθηνών
* Ηλίας Κουρκούτας
Κλινικός ψυχολόγος, καθηγητής ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Κρήτης
* Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Ποιητής, μεταφραστής, συγγραφέας
Μετά την «Ανθρώπινη Ιατρική», το βιβλίο «Οι Αρχές και η Άσκηση της Αφηγηματικής Ιατρικής», αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Ιατρικές Ανθρωπιστικές Σπουδές», η οποία εκδίδεται υπό την επιστημονική διεύθυνση και επιμέλεια του Γιώργου Θεοχάρη, παθολόγου και προέδρου των SOS ΙΑΤΡΩΝ.
Η αφηγηματική ιατρική αποτελεί ένα αναπτυσσόμενο πεδίο στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Ξεκίνησε ως ένας θεωρητικός και πρακτικός επιστημονικός κλάδος με σκοπό την ενίσχυση της ιατρικής περίθαλψης μέσω της βελτίωσης της ικανότητας των ιατρών να προσλαμβάνουν και να κατανοούν τις περιγραφές που δίνουν οι ασθενείς για τον εαυτό τους.
Αν και στην Ελλάδα αποτελεί ένα πρωτοποριακό και καινούργιο πεδίο με αυξανόμενη απήχηση και επιρροή, η αφηγηματική ιατρική είναι, από το 2001, υποχρεωτικό μάθημα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολούμπια και έχει εξαπλωθεί σε διάφορες ιατρικές σχολές του κόσμου (Καναδά, Παρίσι κ.ά.).
Οι γιατροί επιχειρούν να κατανοήσουν σε βάθος πώς οι εμπειρίες που έχουν βιώσει οι ασθενείς επηρεάζουν την υγεία των τελευταίων.
Η άσκηση της ιατρικής αυτού του τύπου ενθαρρύνει τους ασθενείς να αφηγούνται την ιστορία τους, διαδικασία η οποία θα βοηθήσει τους γιατρούς να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα την ασθένεια, αξιοποιώντας τις πληροφορίες που συλλέγουν για τις ζωές των ασθενών τους.
Ποιος είναι ο στόχος της άσκησης της αφηγηματικής ιατρικής;
Η αφηγηματική ιατρική αξιοποιεί έργα των ανθρωπιστικών επιστημών και των τεχνών με στόχο να συνδράμει στη βελτίωση της εκπαίδευσης των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού. Η ενασχόληση με έργα τέχνης και λογοτεχνίας, υπό την καθοδήγηση εκπαιδευμένων συντονιστών, συμβάλλει στη διεύρυνση της ικανότητας των γιατρών να κατανοούν τις εκφάνσεις των ζωών των ασθενών τους οδηγώντας τόσο στην αυτεπίγνωση όσο και στην επίγνωση του άλλου ατόμου. Η προαναφερθείσα διαδικασία οριοθετεί τους πραγματικούς στόχους της ιατρικής εν γένει: την ενσυναίσθηση, τον αλτρουισμό, τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη.
Σύμφωνα με τη Rita Charon, MD, PhD, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κολούμπια και θεμελιώτρια του εν λόγω πεδίου, «η αφηγηματική ιατρική παρέχει ένα ισχυρό μέσο για τη γεφύρωση των διαιρέσεων που χωρίζουν τους γιατρούς από τους ασθενείς». Συνιστά έναν πιο ολιστικό τρόπο αντιμετώπισης της νόσου, πέρα από τα συμπτώματα και τις επιλογές θεραπείας, με σκοπό να εξετάσει τον ασθενή στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψιν τις μοναδικές ανάγκες, πεποιθήσεις και αξίες του.
Ποιες είναι οι κύριες έννοιες που αποτελούν τη βάση για την άσκηση της αφηγηματικής ιατρικής;
Η αφηγηματική ιατρική βασίζεται στην προσεκτική ανάγνωση και στη στοχαστική γραφή. Αποτελεί συνάντηση των σύγχρονων θεωριών της λογοτεχνίας, της αισθητικής, του κινηματογράφου και των φιλοσοφικών ρευμάτων με την ιατρική. Κύριο άξονά της συνιστά επίσης η έννοια της διυποκειμενικότητας, δηλαδή η συνάντηση δύο ατομικών (υποκειμενικών) συνειδήσεων, διαδικασία που βοηθά στη δημιουργία ενός βαθύτερου δεσίματος μεταξύ των δύο πλευρών, εν προκειμένω μεταξύ γιατρού και ασθενούς, πεδίου που θα πρέπει πάντα να είναι το επίκεντρο της ιατρικής φροντίδας.
Η ιατρική δεν είναι επιστήμη, αλλά «τέχνη», που βασίζεται στην επιστήμη. Χρειάζεται τη συνδρομή των άλλων τεχνών, ιδιαίτερα των ανθρωπιστικών, και μάλιστα των σύγχρονων, καθώς είναι αυτές ασχολούνται με τον σύγχρονο άνθρωπο. Έχοντας ως βάση τις ανθρωπιστικές αρχές και αντιλήψεις, η αφηγηματική ιατρική στοχεύει και τελικά συμβάλλει σε μια ιατρική περίθαλψη βασισμένη στην εμπιστοσύνη και στην αξιοπιστία, στην ταπεινότητα και στην αμοιβαία αναγνώριση.