Με σάτιρα της επικαιρότητας, μουσική και χορό. Επιθεώρηση για όλη την οικογένεια. Το τονίζω αυτό» αναφέρει σήμερα μιλώντας στην «Ε» ο Λαρισαίος ηθοποιός Στέλιος Ντικούλης με αφορμή την επιθεώρηση «Και μη χειρότερα!», που ανεβαίνει στο Θέατρο Τεχνών Λάρισας, σε δικά του κείμενα και σκηνοθεσία. Η πρεμιέρα της παράστασης θα γίνει την Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023, με τον Στέλιο Ντικούλη στη συνέντευξή του να αναφέρεται στον τίτλο της παράστασης «Και μη χειρότερα», τη θέση της επιθεώρησης στο σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι, τον θόρυβο της εποχής που δεν μας αφήνει να ακούσουμε τις καρδιές μας, αλλά και το τι σημαίνει θέατρο για τον ίδιο. Χαρακτηριστικά ο κ. Ντικούλης θα αναφέρει ότι «Το θέατρο είναι άποψη ζωής. Κάνω αυτό που μου αρέσει και με εκφράζει. Με αλήθεια και ειλικρίνεια. Μόνο έτσι η ζωή θα σε κεράσει τα δώρα της. Όχι νερόβραστα πράγματα που συναντάς σε σχέσεις, φιλίες και γνώμες. Όταν αφήσεις πίσω σου τη «φτήνια», προχωράς».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
• Κύριε Ντικούλη, ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο της επιθεώρησης: «Και μη χειρότερα!». Συμβολικός;
- Σαφέστατα. Όπως και διαχρονικός. Αφορμή η αδιέξοδη καθημερινότητα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, που οδηγεί στους ψυχολόγους. Πόσες φορές λέμε την έκφραση «και μη χειρότερα!»; Και μη χειρότερα, στην ενέργεια, στην εκάστοτε πολιτική σκηνή, στην οικονομία, στη διαφθορά, στις συκοφαντίες, στα κουτσομπολιά, στην πλήξη, στη μοναξιά, στην έλλειψη νοήματος και σε χίλια δυο. Δυστυχώς έχουν «τσιμεντώσει» τη ζωή μας και είναι παρήγορο πως η τέχνη εκφράζει τη φωνή της αλήθειας. Αυτή η φωνή, είναι η παράστασή μας. Με σάτιρα της επικαιρότητας, μουσική και χορό. Επιθεώρηση για όλη την οικογένεια. Το τονίζω αυτό.
• Ποια είναι η θέση της επιθεώρησης σήμερα στο θεατρικό γίγνεσθαι;
- Πολύ σημαντική. Βέβαια, η σωστή επιθεώρηση, είναι δυσεύρετη. Πολλοί την ταυτίζουν με το χυδαίο, το φτηνό και το πρόστυχο. Με φτωχό θεατρικό λόγο, εκεί που λείπει η μαεστρία, η τέχνη του «ομιλείν» είναι φυσιολογικό να υπάρχει ένδεια. Ξέρετε, το ίδιο συμβαίνει συχνά και με έργα των «ειδικών» του θεάτρου, που «κατεβάζουν» ένα σωρό νεωτερισμούς και ψυχοπαθολογικές αποδόσεις έργων, λες και κάνουν το διδακτορικό τους σε θεατρικές σπουδές. Πόσες καλλιτεχνικές ανασφάλειες να καλύψεις; Και ένα κοινό που έχει χαθεί στη μετάφραση και παρακολουθεί ό,τι του προσφέρουν. Η παράσταση πρέπει να είναι συνισταμένη δύο πραγμάτων. Των μέσων (κείμενο, ηθοποιοί, σκηνικά, μουσική, κουστούμια κλπ.) και της απλότητας. Θέλω να φάω ένα τοστ. Μη μου αναλύεις εφτά ώρες τα συστατικά του τοστ! (σ.σ. γέλια.) «Του λόγου μέτρον εστίν ουχ ο λέγων, αλλ’ ο ακούων» (δηλαδή την ομιλία αξιολογεί όχι αυτός που μιλάει, αλλά αυτός που ακούει) έλεγε ο Πλάτων. Η επιθεώρηση βλέπει τη ζωή, όπως είναι. Όχι όπως τη φανταζόμαστε. Και επειδή η ζωή είναι συχνά αρκετά σκληρή, τη διακωμωδούμε, την «ελαφραίνουμε» με τη σάτιρα.
• Μετά την πανδημία, το ενεργειακό θέμα και τις σύγχρονες δυσκολίες, το κοινό ανταποκρίνεται στις προτάσεις πολιτισμού;
- Ο κόσμος μπούχτισε. Θέλει να διασκεδάσει και να ζήσει όμορφα. Πέρα από την πανδημία νιώθω πως όλοι κάνουν την επανάστασή τους και είναι παρήγορο αυτό. Ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά είναι πρώτα στις φαρμακευτικές εταιρείες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχει χαθεί η ισορροπία. Στις σχέσεις, στις φιλίες, στις οικογένειες κ.ο.κ. Πιστεύω πως τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, ξεκινούν από την κακή ψυχική υγεία των ανθρώπων. Από την άλλη ο θόρυβος της εποχής μας δεν μας αφήνει να ακούσουμε τις καρδιές μας. Επομένως η τέχνη που ασχολείται με την ψυχή, πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει στη διαμόρφωση της κοινωνικής ευημερίας;
• Το κοινό και ειδικότερα το θεατρόφιλο κοινό, είναι ομοιογενές ή πολυδιάστατο πιστεύετε;
- Είναι λάθος να διακρίνουμε το κοινό σε κατηγορίες. Μια καλή παράσταση είτε αρχαία τραγωδία, είτε επιθεώρηση, ή κάποιο άλλο είδος απευθύνεται σε όλους. Εκείνοι που χρησιμοποιούν μετρητή ποιότητας ίσως να εξυπηρετούν προσωπικά συμπλέγματα. Γιατί να μην είναι ποιοτικό κάτι απλό και γιατί να μην είναι απλό το ποιοτικό; Έτσι δεν είναι; Πολλοί πιστεύουν πως το ακαταλαβίστικο είναι ποιοτικό. Το καλό θα το δει ο κόσμος. Όλα έχουν τη θέση τους. Έχω δει παραστάσεις με γλυκανάλατες τυποποιήσεις και ρομποτικούς μηχανισμούς για τους οποίους μόνο οι «αυλές» αλληλοθαυμάζονται.
• Τι είναι το θέατρο για εσάς;
- Το θέατρο είναι άποψη ζωής. Κάνω αυτό που μου αρέσει και με εκφράζει. Με αλήθεια και ειλικρίνεια. Μόνο έτσι η ζωή θα σε κεράσει τα δώρα της. Όχι νερόβραστα πράγματα που συναντάς σε σχέσεις, φιλίες και γνώμες. Όταν αφήσεις πίσω σου τη «φτήνια», προχωράς. Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω, το Θέατρο Τεχνών Λάρισας, τον κ. Χρήστο Δημητριάδη, για την πολύχρονη συνεργασία μας. Τους ταλαντούχους ηθοποιούς Έλενα Γραβάλου, Γιώτα Καλοτραπέζη, Αποστόλη Δεδούση και Κατερίνα Μαργούδα. Τον μουσικοδιδάσκαλο Θέμη Σαμαντζή που ενορχήστρωσε υπέροχα το τραγούδι της παράστασης και τη χοροδιδάσκαλο Ζωή Τζιότζιου για τις εκπληκτικές χορογραφίες της.
• Σας ευχαριστώ.
- Και εγώ. Καλή χρονιά, με υγεία και πραγματική ευτυχία.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο Στέλιος Ντικούλης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1972. Σπούδασε οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στη σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το θέατρο το 1998, ερμηνεύοντας ρόλους και σκηνοθετώντας έργα δεκάδων Ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων. Σκηνοθέτησε: 24 θεατρικά έργα. Έπαιξε: 43 θεατρικά έργα. Σκηνοθέτησε: 2 παιδικά έργα. Έπαιξε: 2 παιδικά έργα. Έγραψε: 6 βιβλία με σάτιρες και επιθεωρήσεις. Συνολικό συγγραφικό έργο: 27 θεατρικά έργα & 151 μονόπρακτα. Στον τηλεοπτικό σταθμό Θεσσαλία παρουσίασε το 2009 έως τον Φεβρουάριο του 2010 τη δική του κωμική σειρά «που θα πάει η βαλίτσα» με είκοσι επεισόδια και το 2014 έως τον Αύγουστο του 2014, τη σατιρική σειρά «που πας πατρίδα με τέτοιο καιρό» με είκοσι επεισόδια.
