«Τα Όριά μας» του Δημήτρη Γιατζουζάκη

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΡΤ2

Αύριο, Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου στην ΕΡΤ2, 00:10 (τουτέστιν πιάνοντας ώρα ημερομηνίας [και] στις 3 Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία) προβάλλονται τα (απλώς) υπέροχα «Όριά μας». Η ταινία είναι ένα γόνιμο επίτευγμα εμψυχωμένο με αρτιότητα από τον Δημήτρη

Γιατζουζάκη, ο οποίος κρατώντας καθημερινές στιγμές έκανε υποδειγματικό κινηματογράφο με μοναδική μέθεξη. Το (εποικο)δομ(ητ)ικό υλικό της ταινίας καταγράφει εύρυθμα και ευσύνοπτα μία πορεία ετών κατά την οποία ο (καταρχάς) παραολυμπιονίκης (της κολύμβησης) Γιάννης Χατζήμπεης εξελίσσεται διαρκώς (και) ως (τρι)αθλητής. Μεταξύ άλλων, τον περασμένο μήνα στον τελικό 20 Φεστιβάλ αθλητικών ταινιών στο Μιλάνο, «Τα Όριά μας» διακρίθηκαν ως μία από τις καλύτερες αθλητικές ταινίες παγκοσμίως για το 2022. Η έμπνευση του Δημήτρη Γιατζουζάκη είναι καίρια, όπως και ο μόχθος για τη σύνθεση (στην επιλογή) των πλάνων που δικαιώνεται εύφορα σε ένα θαυμάσιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα.
Ο θεατής απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο της ταινίας που τον βάζει κυριολεκτικά μέσα της, καθώς καταρχάς ο Γιάννης Χατζήμπεης είναι ένας συμπαθής και οικείος άνθρωπος που σού δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να τον ξέρεις και χρόνια (τουτέστιν αισθάνεσαι σαν να βλέπεις έναν δικό σου άνθρωπο, που επίσης περιέχει και [προπαντός] διαθέτει [προσφέροντας γενναιόδωρα] ένα πολύτιμο πολύπλευρο δυναμικό) και από εκεί και πέρα κυρίως (στο διά ταύτα) επειδή ο Δημήτρης Γιατζουζάκης (ως γόνιμα πολυσχιδής κινηματογραφικός δημιουργός) αφουγκράζεται με λεπταίσθητη ακρίβεια την αμεσότητα των σημείων που (μετα)φέρουν οι εικόνες επί της οθόνης.
Η «παράλληλη αφήγηση» με σκηνές όπως του Γιάννη Χατζήμπεη στην παγκόσμια διοργάνωση τριάθλου Ironman και της προετοιμασίας του στην αλληλουχία (της σχέσης) των πλάνων (και) από αγώνες των παιδιών του, καθώς επίσης και στιγμιότυπα από τη διαδρομή του με την οικογένειά του και φίλους του, συγκροτούν ένα σύνολο αισθήσεων που ρέει στη διαρκή τους συνέχεια (όπως και στη ζωή) αβίαστα και συναρπαστικά σχεδόν -το σημειώνω, παρεμπιπτόντως, «ενδεικτικά» για θεατές που μπορεί να έχουν π.χ. «επιφύλαξη» ως προς τη σκέψη τού να δουν ντοκιμαντέρ- σαν να γεύεσαι μία απολαυστική ταινία μυθοπλασίας. Μεταξύ άλλων, στην «κλιμάκωση» της ταινίας κατά τον τερματισμό του Ironman όπου ο Γιάννης Χατζήμπεης τρέχει κρατώντας στα χέρια του την ελληνική σημαία υψωμένη πίσω από την πλάτη του, οι συγχορδίες των πλάνων (του) στην αρμονία τους με (τα ανάλογα) άλλων (συν)αθλητών προσφέρουν αντίστοιχα (άλλη) μία έξοχη (συν)αίσθηση (και) από τη δική τους διαδρομή μέσα από ό,τι μπορεί να μοιραζόμαστε όλοι μας σε (ό,τι [παρ]ακολουθούμε από) αυτήν. Με δυο (άλλα) λόγια, μία ταινία που δεν πρέπει να χάσει κανείς!
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας, Ηθοποιός