«Το φιλημένο ρόδο» της Βασιλικής Πουλιάρη

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μας ξάφνιασε εκπληκτικά, για άλλη μία φορά -μετά από ένα διάλειμμα κάποιων χρόνων- η πολυτάλαντη, πολυγραφότατη και καταξιωμένη ποιήτρια Βασική Πουλιάρη, με τη σπουδαία και εμπεριστατωμένη ποιητική της συλλογή «Το Φιλημένο Ρόδο», όπως τιτλοφορείται.

Είναι το δέκατο έβδομο, κατά σειρά, βιβλίο της, με είκοσι δύο πολύστιχα βιωματικά ποιήματα, διαμάντια πρέπει να πούμε εδώ, που εκφράζουν τον πνευματικό, τον συναισθηματικό και προσωπικό κόσμο της Λαρισαίας ποιήτριας, άλλα και τα ανεκπλήρωτα και χαμένα -πολλές φορές- όνειρα των σκεφτόμενων ανθρώπων. Η ανεξάντλητη κι αστείρευτη πηγή της μούσας, της λογοτέχνιδας, στιχοπλέκει αληθινά λογοτεχνικά ποτάμια που διασχίζουν τους κοσμικούς και ουράνιους αιθέρες, περιγράφοντας με γλαφυρό και συγκινησιακό φορτισμένο τρόπο, τα τωρινά, τα περασμένα και τα μελλούμενα της υπαρξιακής κοινωνικής και φανταστικής οικουμενικής ζωής. Οι μεγαλειώδεις έρωτες ...πλανώνται στις σκέψεις και στα ανεκπλήρωτα βιωματικά όνειρα ασταμάτητα, ψάχνοντας τις αιτίες και τα όσα στάθηκαν εμπόδια για την πραγματοποίηση των στοχευμένων και των σκοπευμένων. Και φορτισμένη η ψυχή καθρεφτίζεται ... στα φανταστικά και πεπραγμένα, μέσα στη νύχτα του Φλεβάρη ...κάνοντας λογιών – λογιών απολογισμούς ...σαν άσπιλοι κρίνοι ...στη δίνη των καιρών... Για να αντικρίσουν τη Ροζ Αμυγδαλιά ...που χαιρετάει στο μικρό σπιτάκι την παλιά αγάπη που περιμένει καρτερικά. Και, έρχεται ο ζωοδότης ο Ήλιος ...σαν βασιλιάς να πάρει και να δώσει σε όσους πολεμούσαν με τις φωτιές στο Πευκί της Εύβοιας. Για να φέρουν οι θύμησες στην ταραγμένη νύχτα του καλοκαιριού το μυροβόλο Κρεμέζιο Τριαντάφυλλο ...από το απέναντι μπαλκόνι σαν μπάλσαμο στον ταραγμένο νοητό κόσμο της φαντασίας, με συνακόλουθους τους Ρομαντισμούς ...των ποιητών που συνεπαίρνουν... Η καρδούλα ...όμως έχει τον ακούραστο και ομηρικό Τραγουδιστή ...που ολοζωής τραγουδάει τα πάθια και τους καημούς του κόσμου, που δεν έχουν τελειωμό – όπως μας λέει και ο φιλόσοφος Σκιαθίτης ο Αλαλάξαντος Παπαδιαμάντης. Τα ποτήρια ...με τις Τύψεις... Το πείραμα της λησμονιάς χορεύουν στη ριζωμένη πέτρα ...όπου ο νους βρίσκει το καταφύγιό του, με τη Δύναμη του πόνου ...με το τόξο της ψυχής να συντροφεύει... Για να φτάνουμε στο φιλημένο ρόδο ...που δίνει το όνομά του, σαν ποιητικό επιστέγασμα η ποιήτρια στο έργο της αυτό, στη νέα αυτή ποιητική συλλογή που, δεν θα είναι υπερβολή, αν πούμε, ότι ο λόγος της είναι αληθινά μαγευτικός, είναι βαθιά σαγηνευτικός, είναι αυθόρμητος, πραγματικός, είναι ανεπιτήδευτος ερωτικός, είναι μετρημένος, μουσικός και φιλοσοφημένος πάντα. Η Βασιλική Πουλιάρη είναι μια φύση ποιητική, με μια πλούσια εγκεφαλική φαντασία από μικρό παιδί, που τη μετουσιώνει και τη ζωντανεύει μέσα από τον γεμάτο λυρισμό ποιητικό της στίχο και διατρέχει σε όλα τα ποιητικά της πονήματα που έγραψε μέχρι σήμερα.
Μας έκανε την τιμή η ποιήτρια, Βασιλική Πουλιάρη, να μας προσφέρει όλα της τα ποιητικά της έργα, όλα τα βιβλία της και την ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό, για άλλη μια φορά, αλλά θα πρέπει να πούμε ιδιαίτερα και να αναφέρουμε προλογίζοντας το βιβλίο της, άλλα και παρουσιάζοντας τη σπουδαία αυτή ποιητική συλλογή «Το φιλημένο ρόδο» πως τα έμφυτα χαρίσματά της στη λογοτεχνία είναι πάρα πολλά και δυσεύρετα στις μέρες μας, όπως και το πηγαίο ταλέντο της γραφής της.
Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε, επίσης, κάπου εδώ, πως το πολυσχιδές έργο της ποιήτριας Βασιλικής Πουλιάρη έχει πολλές ομοιότητες με το έργο της πολύ γνωστής Ελληνίδας ποιήτριας Μαρίας Πολυδούρη (1902 – 1930). Της ποιήτριας που άφησε πίσω της μια μεγάλη παρακαταθήκη στις Τέχνες και στα Γράμματα, άλλα κυρίως με το ποιητικό της τάλαντο. Θα μπορούσαμε να παραλληλίσουμε κάποια κομμάτια του ποιητικού λόγου και το έργο των δύο ποιητριών με σοβαρά κριτήρια και ενδείξεις. Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι έχουμε μια νεότερη Μαρία Πολυδούρη, με τις επιμέρους φυσικά λογοτεχνικές, ποιητικές εποχικές και βιωματικές διαφορές. Κλείνοντας τη μικρή μας αυτή αποφθεγματική παρουσίαση και τη μικρή μας προλογική κριτική της πολυτάλαντης ποιήτριας, Βασιλικής Πουλιάρη, θα θυμίσουμε τα λόγια και τους στίχους από «Το φιλημένο Ρόδο», της ίδιας της ποιήτριας, που λέει: «Βασιλική μου τα σοβαρά σου σα γνωρίζω / δεν είν’ αυτά που έγραψες / αλλά τ’ άλλα που δε λέγονται μες στα βιβλία / τ’ άλλα που τα βγάζει μια ψυχή και συμπονά μιαν άλλη...».
Δημήτρης Τσικούρας,
λογοτέχνης – ποιητής