«Αλληλεπίδραση συναισθημάτων και αναμνήσεων με τον κόσμο» χαρακτηρίζει ο δημοφιλής τραγουδιστής Γιώργος Αλκαίος τη συναυλία που θα δώσει την Τρίτη 30 Αυγούστου στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ με τίτλο «1992-2022: Τα δικά μας τραγούδια». Ο Γιώργος Αλκαίος με συνέντευξή του σήμερα στην «Ε» μιλάει για τα 30 χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας, τα τραγούδια που θα ακουστούν την Τρίτη το βράδυ στο Κηποθέατρο, το αν μπορούν να χωρέσουν 30 χρόνια πορείας σε μια συναυλία, το πώς ξεκίνησε τη διαδρομή του, τις διαφορές τού τότε με το σήμερα στην ελληνική μουσική σκηνή, το «μυστικό» της επιτυχίας, αλλά και για την τραπ και το αν είναι η «παρακμή» της μουσικής. Ο Γιώργος Αλκαίος μιλώντας για τη σχέση του με τη Λάρισα, θα σημειώσει χαρακτηριστικά ότι «Οποτε κι αν έχω έρθει στη Λάρισα έχω περάσει καταπληκτικά. Ηταν πάντα σταθμός μου στις συναυλίες».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
* Χωράνε 30 χρόνια πορείας σε μια συναυλία;
-(γέλια) Γενικά είναι δύσκολο. Από τις συναυλίες που ήδη έχουμε δώσει, διαπιστώσαμε ότι πράγματι δεν χωράνε όλα τα τραγούδια σε μια συναυλία. Θα ακουστούν τα πιο σημαντικά τραγούδια και τα πιο σημαντικά κεφάλαια -θα έλεγα- απ’ αυτή την πορεία. Θα ακουστούν επιτυχίες που όλοι γνωρίζετε, «Μαρμάρινα φιλιά», «τι, τι», «συγχώρεσέ με» και άλλα, αλλά θα ακουστούν και τραγούδια που μπορεί να μην ακούγονται μέχρι σήμερα αλλά τότε ήταν επιτυχίες. Μόλις τα ακούσουμε θα μας έρθουν σαν deja vu.
Μάλιστα στις συναυλίες αυτό μου λέει ο κόσμος, ότι μέσα απ’ αυτά τα τραγούδια μεταφερθήκαμε στο τότε. Ευχαριστιέμαι πολύ το φετινό καλοκαίρι, δεν είναι μια κλασική συναυλία. Είναι μια αλληλεπίδραση συναισθημάτων και αναμνήσεων με τον κόσμο.
* Πώς ξεκινήσατε την πορεία σας;
-Πριν βγάλω τον πρώτο μου δίσκο ήμουν στο θέατρο. Είχα παίξει στην Επίδαυρο μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην «Αντιγόνη», ήμουν στο «Ελα στο φως» στην ΕΡΤ2 που ήταν μία εκπομπή στην οποία ανάμεσα από 1.500 καλλιτέχνες διακρίθηκαν οι 20, και ήμουν σ’ αυτούς τους 20, μετά πήγα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1991, πήρα το βραβείο ερμηνείας. Και μόλις κατέβηκα στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, μου έκαναν πρόταση για τον πρώτο μου δίσκο. Εγώ έτσι κι αλλιώς έγραφα, έγινε το πρώτο άλμπουμ, μετά έκανα τρεις μήνες «υπομονή» μέχρι να ακουστεί το «τι, τι» -που μέχρι σήμερα χορεύεται και τραγουδιέται- και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
* Ποιες διαφορές εντοπίζετε στο τότε με το τώρα;
-Η μεγάλη διαφορά έγκειται στους χρόνους... Δεν ήταν εύκολο να μπεις σε μια εταιρεία και να κάνεις άλμπουμ.
Για παράδειγμα τότε υπήρχαν 15 κυκλοφορίες τον μήνα, από μεγάλους και μικρούς καλλιτέχνες και απ’ όλα τα είδη μουσικής, αυτή τη στιγμή αν υπήρχαν δισκογραφία και δισκοπωλεία, θα είχαμε πάνω από 1.500 κυκλοφορίες. Οπότε η ποσότητα -όπως σε όλα τα επαγγέλματα- άλλαξε την ποιότητα. Τότε -για να σου δώσω ένα παράδειγμα- κάναμε 8 με 9 μήνες -στο πιο γρήγορο- για να γίνει ένα άλμπουμ, τώρα γίνεται μέσα σε 10 μέρες.
* Ηταν πιο εύκολο τότε να κάνεις επιτυχία;
-Οχι. Ηταν πολύ πιο δύσκολο να κάνεις επιτυχία και να γίνεις γνωστός. Οταν συνέβη σ’ εμένα και ευτυχώς κράτησε χρόνια -γιατί υπήρχαν καλλιτέχνες που ξεκινήσαμε μαζί και δεν τους θυμόμαστε πια- χρειάστηκε και η τύχη και το ταλέντο γιατί είναι απαραίτητα για να βρεις το μονοπάτι σου. Αυτή τη στιγμή σχετικά με την επιτυχία ισχύει κάτι που τότε δεν ίσχυε: αν έχεις κάποια λεφτά μπορείς να κάνεις 20 εκατομμύρια views.
* Μουσικά τηλεπαιχνίδια...
-Μπορούμε να δεχτούμε τα πάντα, σε άλλους να αρέσουν και σε άλλους όχι. Το αποτέλεσμα είναι που έχει σημασία. Εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει κάνει κάτι μουσικά, παρά μόνο έχει φέρει λεφτά μέσω μηνυμάτων και τηλεθέασης/διαφημίσεων στα κανάλια, τη δουλειά τους πρέπει να κάνουν και τα κανάλια άλλωστε. Το αποτέλεσμα είναι πως μόνο 5 παιδιά όλα αυτά τα χρόνια έκαναν επιτυχία μετά το παιχνίδι, από τα χιλιάδες που βγήκαν από τις ακροάσεις μέχρι τους τελικούς.
* Μιλώντας για τη μουσική του σήμερα, η τραπ είναι η παρακμή της μουσικής;
-Η τραπ έχει κατακτήσει όλο τον κόσμο γιατί είναι πιο άμεση και πιο σκληρή. Εάν το πάρουμε ψύχραιμα οι παραγωγές σαν παραγωγές είναι πολύ καλές. Μέσα στην τραπ για παράδειγμα είναι 20 καλλιτέχνες, δεν είναι και οι 20 υψηλού επιπέδου, είναι οι δύο. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο «παρακμή της μουσικής» γιατί είναι προσβλητικό για την ίδια τη μουσική, άλλα είναι ένα σύμπτωμα της παρακμής όλου του πλανήτη και όλου αυτού που ζούμε και έτσι όπως το ζούμε.
* Η σχέση σου με τη Λάρισα;
-Εχω φίλους πολύ καλούς. Οποτε κι αν έχω έρθει στη Λάρισα έχω περάσει καταπληκτικά. Ηταν πάντα σταθμός μου στις συναυλίες. Και νιώθω ότι κι αυτή τη φορά θα κάνω καινούργιους φίλους. Πιστεύω ότι θα έχουμε μία πάρα πολύ ωραία βραδιά και θα περάσουμε και πολύ καλά.
