Η «Γκόλφω». ...Γιατί το δραματικό ειδύλλιο που γράφτηκε το 1893 καθ’ υπαγόρευση του τυφλού Σπύρου Περεσιάδη στην Ακράτα της Αχαΐας έμελλε να γίνει το πιο πολύ-παιγμένο έργο της Νεοελληνικής σκηνής; Γιατί μια φαινομενικά απλή ιστορία προδομένου έρωτα, της Γκόλφως και του Τάσου, έμελλε να οργώσει ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια με τα περιοδεύοντα «μπουλούκια» και να την παρακολουθήσουν γενιές και γενιές νεοελλήνων; Γιατί έγινε το αποκούμπι κάθε θιάσου που επεδίωκε ευρύτατη λαϊκή απήχηση και εισπρακτική επιτυχία; Γιατί ακόμη και σήμερα ύστερα από 130 περίπου χρόνια πορείας το ηθογραφικό αυτό δράμα της ελληνικής υπαίθρου εξακολουθεί να δονεί, να συγκινεί, να συνταράσσει την ψυχή του Νεοέλληνα; Τα ερωτήματα που αφορούν το φαινόμενο «Γκόλφω», δεν έχουν εύκολες και οριστικές απαντήσεις.
Αυτό που σίγουρα κατακλύζει ολόκληρο το έργο είναι η αμείλικτη αντιπαράθεση δύο κόσμων. Η Γκόλφω ζει σε απόλυτη αρμονία με αυτό που κουβαλάει ως φυσική νομοτέλεια, «έχει βασίλειο την ερμιά, για χώρες της τους λόγγους / για κόσμο έχει τα πουλιά, τ’ αηδόνια μουσική της». Αγαπάει με την ψυχή της, αγαπάει απόλυτα και αληθινά και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με έναν κόσμο που προσπαθεί να της επιβάλλει μια «αρμόζουσα» ζωή. Μια ζωή σύμφωνη με τους κοινωνικούς κανόνες που επιτάσσουν την καθυπόταξη της φύσης της.
Ο Περεσιάδης μέσα από τους υπέροχους δεκαπεντασύλλαβούς του, τον στίχο που σύμφωνα με τον Σεφέρη ακολουθεί τον κυματισμό της ελληνικής λαλιάς, φωτίζει τον ανυπότακτο χαρακτήρα της ηρωίδας του. Η Γκόλφω ξεμπροστιάζει με το νεανικό, ατίθασο πνεύμα της μια ολόκληρη κοινωνία κομφορμιστών, συμφεροντολόγων, ανθρώπων υποταγμένων στο χρήμα που θεοποιούν μια ανούσια και άδεια ζωή και είναι έτοιμοι προκειμένου να την κατακτήσουν, να προδώσουν, να γίνουν άτιμοι, να εξευτελίσουν και να εξευτελιστούν. Και όταν ο Τάσος θα ξεπουληθεί και θα μεταβεί από τον κόσμο τον δικό της στον κόσμο των άλλων, η Γκόλφω θα καταρρεύσει.
Ποια «φρόνιμη» ζωή ξεδιπλώνεται μπροστά της και πόσες υποχωρήσεις πρέπει να κάνει γι’ αυτήν; Αν δεν μπορεί να ζήσει αληθινά, δεν θέλει να ζήσει καθόλου. «...Χάνομαι, μα τίποτα δεν χάνω» θα πει η Αντιγόνη. Η Γκόλφω ξέρει για ποιον λόγο ζει και για ποιον λόγο πεθαίνει. Γι’ αυτό υψώνεται σε τραγικό μεγαλείο η θυσία της και μετατρέπει αυτό το βουκολικό δράμα σε γνήσια λαϊκή τραγωδία.
Ο κόσμος της Γκόλφως θα συντριβεί. Η κοινωνία θα σκοτώσει την Γκόλφω και θα τη σκοτώσει γιατί είναι επικίνδυνη για την κοινωνία. «Αυτές οι ψυχές δεν αλλάζουν, μόνο ξεκάνονται, αν μπορείς να ξεκάνεις τις ψυχές», θα πει ο Σεφέρης.
Ο κόσμος της Γκόλφως «ξανα-καινουργιώνεται» μέσα από μια μοντέρνα σκηνοθεσία, σε μια παράσταση συνόλου. Το μαγικά τελετουργικό πλαίσιο του έργου, όπως λειτουργεί στο λαϊκό φαντασιακό και το συλλογικό μας ασυνείδητο «ζωντανεύει», βρίσκει σύγχρονες αντιστοιχίες και φέρνει μπροστά στα μάτια μας μια κοινωνία που πριν φάνταζε τόσο μακρινή. Ένας πολυμελής θίασος υπό τους ήχους των κρουστών, της πρωτότυπης μουσικής, του τραγουδιού ανασυνθέτει τον θρύλο της «Γκόλφως» και ορκίζεται στα φοβερά ύδατα της Στυγός πως ο καθένας από εμάς θα βρει σ’ αυτόν κάτι από την ψυχή του.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βασιλική Δούφα, Θοδωρής Κανάκης, Κωνσταντίνος Μπίσαλας, Έλενα Γράβαλου, Δημήτρης Τσατσανάκος, Βάνα Καταραχιά, Γιάννης Γαλάνης, Αποστόλης Δεδούσης.
ΠΑΡΑΓΩΓΗ-2022: «ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΩΝ»-ΛΑΡ. Τηλ.2410-534.313/6976-977.747 (Χρ. Δημητριάδης). E-MAIL: theatrotexnon1@yahoo.gr.
