Οι φυλαγμένες μνήμες μιας χαμένης παιδικότητας και μιας εποχής που η χαρά κυριαρχούσε παίζοντας σε αυτήν την πόλη, νομίζω πως την καθιστούν όντως «περιοχή των αναμνήσεων» και με οδήγησαν σε μία έκθεση αφιερωμένη σε όλα αυτά που μου χάρισε» τονίζει σήμερα σε συνέντευξή της στην «Ε» η Λαρισαία εικαστικός Αγλαΐα Χριστιανού, λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια της αναδρομικής της έκθεσης «Τerra memoria» που θα γίνουν το ερχόμενο Σάββατο στις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα «Ειρήνης Κατσίγρα» της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας-Μουσείου Γ.Ι. Κατσίγρα. Η Αγλαΐα Χριστιανού που εκθέτει ξανά στη Λάρισα μετά από 41 χρόνια, μιλάει για την ανάγκη της να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, το συναίσθημα τιμής που συνοδεύει την επιστροφή της αυτή, τον θεατή που θα ανακαλύψει και θα ερμηνεύσει τα εκθέματα ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα, αλλά και το τι σημαίνει για την ίδια η μνήμη. Η Λαρισαία εικαστικός θα αναφέρει χαρακτηριστικά ότι: «Για εμένα, η μνήμη είναι ουσιαστικός όρος της ανθρώπινης ύπαρξης, αναπόσπαστο κομμάτι μας, είναι το αποτύπωμά μας στον κόσμο...».Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
• Κυρία Χριστιανού, ατομική έκθεση στη Λάρισα μετά από 41 χρόνια, μεγάλο διάστημα...
- Η αλήθεια είναι ότι άργησα... Τελειώνοντας τις καλλιτεχνικές σπουδές μου στο εξωτερικό όπου έζησα 8 χρόνια, και επιστρέφοντας στην Ελλάδα, με φιλοξένησε με μια ατομική μου έκθεση το 1981 στην γκαλερί της η Ειρήνη Λύτρα, κόρη του μεγάλου συλλέκτη και ιατρού Γ. Κατσίγρα. Από τότε, η καλλιτεχνική μου δραστηριότητα ήταν στην Αθήνα, όπου ζω έως και σήμερα, εργαζόμενη στη μέση εκπαίδευση, δουλεύοντας συγχρόνως στο εργαστήριό μου και κάνοντας εκθέσεις σε διάφορες γκαλερί. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, είχα την ανάγκη να επιστρέψω στα πάτρια εδάφη και να εκθέσω ξανά στην πόλη μου.• Πώς αισθάνεστε που εκθέτετε στη γενέτειρά σας;
- Πάντα είχα την ανάμνηση αυτής της πόλης. Τώρα μου έκανε την τιμή ο Δήμος της Λάρισας να συμπεριλάβει στις εκθέσεις του στη Δημοτική Πινακοθήκη – Μουσείο Γ. Κατσίγρα μια αναδρομική μου έκθεση. Χαίρομαι ιδιαίτερα που εκθέτω στην πόλη που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, που τα θυμάμαι με συγκίνηση. Μιλάω για εποχές 1954-1964, τότε που ένιωθα τις χαρές της αθωότητας, με πολύ παιχνίδι στα δρομάκια της Λάρισας, που όμως την αποχωρίστηκα ξαφνικά στα 10 μου χρόνια.
•Ποιο είναι το αφήγημα της έκθεσής σας;
- Στα έργα μου υπάρχει ένα μέρος της βιογραφίας μου. Διαπραγματεύομαι την έννοια του σπιτιού, που είναι η κύρια θεματολογία σε πολλές ενότητες έργων μου. Κάνω εικόνες – κατασκευές που αποτελούν χώρους, κατοικίες, καταφύγια ανθρώπων και ζώων. Αυτούς τους χώρους τους ονομάζω καταφύγια συναισθημάτων. Είναι οι μέσα μας χώροι, η μέσα μας κατοικία.
Υπάρχει μια αφήγηση σε θέματα που διερευνώ, όπως η απώλεια, η μετατόπιση, η μετοίκιση, η παρουσία του μύθου, η αναφορά στον χώρο, στο αντικείμενο και την ποιητική του. Μιας ανάγκης για ένα καταφύγιο, για χώρους όπου νιώθουμε ασφάλεια. Χώρους που συνδέονται με ένα ταξίδι της ψυχής. Πιστεύω στη δύναμη του χιούμορ, της σάτιρας και του kitsch.
Η σχέση μου με τα υλικά είναι αυτή που δημιουργεί το εικαστικό αποτέλεσμα. Μου αρέσει η φθορά που υπάρχει στο κάθε υλικό που χρησιμοποιώ, με ενδιαφέρει η υφή τους, το χρώμα, οι μνήμες που περιέχει, καθώς και οι αναφορές που γίνονται μέσα από αυτό. Χρησιμοποιώ ξύλα, χαρτόνια συσκευασίας, πηλό, άμμο, μέταλλο, άχυρο, objets trouves - γήινα πτωχά υλικά και συνήθως ευρήματα που έχω περισυλλέξει εδώ κι εκεί, τα οποία εδώ και πολλά χρόνια τα έχω εντάξει στη δουλειά μου.
Είναι συνολικά ένα διαδραστικό έργο, που ο θεατής θα ανακαλύψει και θα ερμηνεύσει ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα.
• Είναι μια έκθεση αφιερωμένη στη Λάρισα όπως μαρτυρά και ο τίτλος «Τerra memoria»; Ή «η περιοχή των αναμνήσεων» αναφέρεται κάπου αλλού, στα παιδικά σας όνειρα ίσως...
- Διανύουμε τη δυσμενέστερη εποχή που όλα τρίζουν, υπονομεύονται... Οι φυλαγμένες μνήμες μιας χαμένης παιδικότητας και μιας εποχής που η χαρά κυριαρχούσε παίζοντας σε αυτήν την πόλη, νομίζω πως την καθιστούν όντως «περιοχή των αναμνήσεων» και με οδήγησαν σε μία έκθεση αφιερωμένη σε όλα αυτά που μου χάρισε.
Τα τελευταία χρόνια, η μνήμη στον εικαστικό χώρο λαμβάνεται σαν μια θεματολογία τετριμμένη. Γίνεται όμως η μνήμη να μην είναι αντικείμενο αναφοράς, έμπνευσης και δημιουργίας; Για εμένα, η μνήμη είναι ουσιαστικός όρος της ανθρώπινης ύπαρξης, αναπόσπαστο κομμάτι μας, είναι το αποτύπωμά μας στον κόσμο.
• Θα εκθέσετε έργα τα οποία έχετε δημιουργήσει με χρονική απόσταση 25 χρόνων (1996-2021). Πόσο έχει αλλάξει η Αγλαΐα Χριστιανού σ’ αυτά τα 25 χρόνια, αλλά και από την έκθεσή σας στη Λάρισα το 1981...
- Τα παλαιότερα έργα μου αφορούσαν σύμβολα-εικόνες του σπιτιού, της φωλιάς, ευτυχισμένων χώρων και θαλπωρής. Στην τελευταία μου δουλειά, που έχει τον τίτλο «Χάρτινοι Πύργοι», δηλώνω τις ανασφάλειες και το ανεκπλήρωτο όνειρο μιας εστίας, με αφορμή την κρίση, την πανδημία και τώρα τον πόλεμο. Γεγονότα που εξωθούν έναν μεγάλο πληθυσμό να ζει χωρίς στέγη, να μεταναστεύει, και να ζει με το όνειρο ενός καταφυγίου, μέσα στο οποίο βλέπει τον εαυτό του προφυλαγμένο από την πείνα και το κρύο. Πάντοτε το σπίτι θα είναι το καταφύγιό μας μέσα στον κόσμο, ο οικείος μας χώρος και θα το αναζητούμε για να στεγάσει τα όνειρά μας.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΛΑΪΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ
Γεννήθηκε στη Λάρισα στις 13 Αυγούστου του 1954. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παρίσι στο Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts (Σπουδές Σχεδίου), στην Accademia delle Belle Arti-Φλωρεντία (Δίπλωμα Ζωγραφικής), στο Piccola Accademia di Pittura «Lo Sprone» στη Φλωρεντία (Δίπλωμα Συντήρησης Έργων Τέχνης) και έκανε το μεταπτυχιακό της D.E.Α. στη Φιλοσοφία της Τέχνης στο Universite De Paris I Sorbonne με θέμα «Το κιτς στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, και ειδικότερα στα αντικείμενα».
Από το 1985 έως το 2010 εργάστηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και από το 2003 έως το 2004 εργάστηκε ως βοηθός στην ΑΣΚΤ στο εργαστήριο γλυπτικής του καθηγητή Θεόδωρου Παπαγιάννη.
Διακρίσεις: Το 2003 κέρδισε το Β’ Βραβείο στον καλλιτεχνικό διαγωνισμό των ΗΣΑΠ για την εικαστική παρέμβαση στον ηλεκτρικό σταθμό «Αττικής» σε συνεργασία με τον γλύπτη Nikolay Stoychev.
Εκθέσεις: Από το 1979 έως σήμερα έχει στο ενεργητικό της πάνω από δέκα ατομικές εκθέσεις, καθώς επίσης συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στο πλαίσιο της έκθεσης έχει εκδοθεί ομότιτλος δίγλωσσος κατάλογος. Επιμέλεια έκθεσης: Μάγδα Κουμπαρέλου, ιστορικός της Τέχνης. Διάρκεια έκθεσης: 9 Απριλίου – 5 Ιουνίου 2022 Είσοδος ελεύθερη.
