Η συναυλία αυτή θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Απριλίου στην Αίθουσα Συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας.
Η Μαρία Φαραντούρη γεννήθηκε στην Αθήνα και έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο ως «ιδεώδης ερμηνεύτρια» του Μίκη Θεοδωράκη, παίζοντας, συγχρόνως, σπουδαίο ρόλο στο κίνημα για την αναβίωση της ελληνικής μουσικής. Θεωρείται η πιο αυθεντική έκφραση του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Η πλούσια κοντράλτο φωνή της με την τεράστια γκάμα και τη μελωδική ποιότητα, σε συνδυασμό με την εξαιρετική δραματική της έκφραση, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της τέχνης της.
Το 1967 εγκαταλείπει την Ελλάδα και αγωνίζεται ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, δίνοντας χιλιάδες συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο και στα μεγαλύτερα θέατρα. Παντού οι κριτικές είναι ενθουσιώδεις.
Μερικές από τις μεγαλύτερες ερμηνείες της σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη είναι το «Canto General» σε ποίηση Pablo Neruda, το «Romancero Gitano» σε ποίηση F.G.Lorca, η «Κατάσταση Πολιορκίας», το «Πνευματικό Εμβατήριο» και η «Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν», υπό τη διεύθυνση του μεγάλου μαέστρου Zubin Mehta. Η Μαρία ερμήνευσε επίσης, κύκλους τραγουδιών που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις ειδικά για τη φωνή της, όπως τον κύκλο τα Παράλογα «Περσεφόνη», τον κύκλο «Σκοτεινή Μητέρα» σε ποίηση Νίκου Γκάτσου και η «Εποχή της Μελισσάνθης» σε ποίηση του ίδιου του συνθέτη και την Καντάτα Αμοργός βασισμένη στο ποίημα του Νίκου Γκάτσου.
Το διεθνές της ρεπερτόριο περιλαμβάνει τραγούδια του Bertold Brecht, του Τούρκου συνθέτη Zülfü Livaneli, του Lucio Dalla, καθώς και τα LP «Τραγούδια Διαμαρτυρίας» (Χρυσός Δίσκος το 1977) και «17 Τραγούδια» (μεταξύ των οποίων και τρία τραγούδια του Βαγγέλη Παπαθανασίου ειδικά γι’ αυτήν), τα οποία της ενορχήστρωσε ο Κουβανός συνθέτης Leo Brouwer.
Τα πιο πρόσφατά της CD είναι: «Ένας αιώνας ελληνικό τραγούδι» - ζωντανή ηχογράφηση στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2001, «Του φεγγαριού τα πάθη» - αφιέρωμα στον Λόρκα, ένα κοινό CD σε ρεπερτόριο Θεοδωράκη / Χατζιδάκι και «Η Μνήμη του Νερού» (2005).
Ο διεθνής Τύπος την ονόμασε Μαρία Κάλλας του λαού, ενώ χαρακτήρισε τη φωνή της Δώρο των Θεών του Ολύμπου, αφιερώνοντάς της εκτενείς διθυραμβικές κριτικές, που εξήραν όχι μόνο τα φωνητικά προσόντα και τη σεμνή σκηνική της παρουσία, αλλά, επίσης, το ήθος και την κοινωνική δραστηριοποίησή της.