Τον διαγωνισμό διεξήγαγε το Ίδρυμα Writers Capital στο πλαίσιο του φεστιβάλ Panorama International Arts και Sculpture και συμμετείχαν εκατοντάδες καλλιτέχνες. Ο Θεσσαλός Δημοσθένης Τσίντζας συμμετείχε στον διαγωνισμό εικονογραφώντας την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, εικόνα που του έδωσε και την πρώτη θέση.
Μιλώντας στην «Ε» ο Δημοσθένης Τσίντζας σημείωσε ότι ο διαγωνισμός «απευθυνόταν σε καλλιτέχνες επαγγελματίες και ανερχόμενους στην ιερά τέχνη της αγιογραφίας απ’ όλο τον κόσμο. Ο καθένας συμμετείχε με δύο έργα και έτσι συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες έργα, τα οποία κρίθηκαν και βαθμολογήθηκαν για το σχέδιο, το χρώμα, και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες».
Το έργο σας τι αναπαριστά, ρωτήσαμε τον κ. Τσίντζα που ανέφερε ότι «Η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας είναι ιστορικά η πρώτη εικόνα της εκκλησίας. Ιστορήθη από τον ευαγγελιστή Λουκά, που φιλοτέχνησε την εικόνα όσο η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν εν ζωή. Η πρωτότυπη εικόνα βρίσκεται στη Μονή Ξενοφώντος στο Άγιο Όρος. Η οδηγήτρια είναι εικονογραφικός τύπος της Παναγίας κατά τον οποίο απεικονίζεται η Παναγία η βρεφοκρατούσα, ελαφρώς στραμμένη δεξιά προς τον θεατή. Κρατά με το αριστερό χέρι τον Ιησού ενώ συγχρόνως υψώνει το δεξί χέρι σε ευλογία.
Στις άνω γωνίες της εικόνας εικονίζονται οι άγγελοι σε πολύ μικρότερη κλίμακα γυρισμένοι προς τη Θεοτόκο με το κεφάλι σκυφτά ελαφρώς. Οι διαστάσεις του έργου μου είναι 1 μέτρο ύψος επί 70 πλάτος. Το ξύλο είναι φλαμούρι και είναι δουλεμένη με αυγοτέμπερα Κρητικής σχολής» θα τονίσει ο Καρδιτσιώτης αγιογράφος. Είναι η αγιογραφία μια τέχνη που φθίνει θα τον ρωτήσουμε «Δεν θα το έλεγα ότι είναι μία τέχνη που φθίνει. Βασικά όσο υπάρχει πίστη δεν θα φθίνει» τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Τσίντζας για να συνεχίσει λέγοντας ότι «Αντιθέτως υπάρχει ενδιαφέρον περί της ίδιας της τέχνης και της τεχνικής. Βρίσκομαι στον χώρο εδώ και 30 χρόνια όπου τα τελευταία 10 χρόνια διδάσκω στους μαθητές μου και προσπαθώ να περάσω την τεχνική αλλά και τη θεολογική αξία μιας εικόνας». Εσείς πώς ασχοληθήκατε με την τέχνη της αγιογραφίας, ήταν η επόμενη ερώτηση, «Είχα τη χαρά και την ευκαιρία να γνωρίσω από πολύ μικρή ηλικία αυτή τη σπουδαία τέχνη. Τη διδάχτηκα από τον δάσκαλο και πατέρα μου Χρήστο Τσίντζα. Τα πρώτα μου βήματα ήταν καθοριστικά πάνω στην ιερή τέχνη της φορητής εικόνας, αλλά και της τοιχογραφίας εντός των ναών σε όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Εχω κάνει τις σπουδές μου σε εργαστήρια μεγάλων μαστόρων, και προσωπικές αναζητήσεις. Έχω πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδος και διατηρώ εργαστήριο στην Καρδίτσα, ένα από τα πιο παλιά εργαστήρια της Θεσσαλίας με ιστορία 60 χρόνων». Σε μια τέχνη με αυστηρούς κανόνες όπως η αγιογραφία, η ματιά σας είναι ιδιαίτερα «ανανεωτική» θα του επισημάνουμε, για να απαντήσει ότι: «Καταρχάς η αγιογραφία δεν είναι μόνο λατρευτικό μέσο αλλά είναι και τέχνη που θα πρέπει ο κάθε δημιουργός να τον απασχολούν θέματα καλλιτεχνίας και αισθητικής και να μην περιορίζεται μόνο στην αντιγραφή παλαιών προτύπων. Αν καταφέρουμε και το πετύχουμε και τα εντάξουμε στο έργο μας δημιουργικά, θα βγάλουμε ένα προσωπικό τρόπο έκφρασης. Γεγονός που μπορεί να χαρακτηρίσει τον ίδιο τον δημιουργό και να τον βοηθήσει να αποκτήσει την ταυτότητά του. Ανάλογα με την εποχή ακόμα και η ίδια η τέχνη της αγιογραφίας μέσα στους αιώνες αλλάζει, όπως αλλάζει ο ίδιος ο κόσμος. Οι άγιοι μας μιλούν, απλά να έχουμε τη δύναμη να τους ακούμε» θα σημειώσει καταληκτικά ο Δημοσθένης Τσίντζας.
