«Digger» του Τζώρτζη Γρηγοράκη

ΜΙΑ ΕΞΟΧΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ

Το «Digger» αποτελεί προπαντός ένα εξαίσιο καλλιτεχνικό επίτευγμα και επίσης την ελληνική πρόταση για Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας. Με δραματ(ουργ)ική «βάση» ένα «ρεαλιστικό» σενάριο που «πραγματεύεται» στη μυθοπλασία «καταστάσεις καθημερινών συνθηκών», ο Τζώρτζης Γρηγοράκης εμψυχώνει τα πλάνα του με μοναδική ποιητική ζωτικότητα. Η (κάθε) εικόνα κινείται στην αέναη ροή της πολύπτυχης υφής της σε ένα σπάνιο αμάλγαμα καταλυτικής αμεσότητας και απαράμιλλης δύναμης, που αναδεικνύεται γόνιμα στο θεσπέσιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα και με την υπέροχη διεύθυνση φωτογραφίας του Γιώργου Καρβέλα. Η αμοιβαιότητα στην κινηματογραφική σχέση φόρμας και περιεχομένου είναι συνταρακτική.

Με την πιο αμιγή (και) ακριβή σημασία των λέξεων, αν μη τι άλλο, ο Τζώρτζης Γρηγοράκης καταδεικνύεται σκηνοθετικά ως σοβαρός κινηματογραφικός δημιουργός με τούτο το υποδειγματικά λεπταίσθητο αριστούργημά του, που στις αρετές του περιλαμβάνεται και ένα άρτιο σύνολο ηθοποιών -στο οποίο πρωτοστατούν με τις συγκλονιστικές τους ερμηνείες ο Βαγγέλης Μουρίκης (Νικήτας), ο Αργύρης Πανταζάρας (Τζόνι) και η Σοφία Κόκκαλη (Μαίρη) και σε ισοδύναμη αρμονία μαζί τους ο Theo Alexander (Πέτρος), ο Μιχάλης Ιατρόπουλος (κουμπάρος του Νικήτα), ο Βασίλης Μπισμπίκης (Κώστας), η Μαριάνθη Παντελοπούλου (Θεοδώρα) και ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος (Θεμάκος)- μέχρι και στον πιο «μικρό» ρόλο της ταινίας, η οποία χτυπά φλέβα με κάθε δευτερόλεπτο της ανάσας της αγγίζοντας κάθε (συν)αίσθηση. Τα πρόσωπα -με πυρήνα στον άξονα της ιστορίας τη σχέση πατέρα και γιου- συγκρούονται με τον εαυτό τους και μεταξύ τους (ανα)ζητώντας τις ρίζες των καρπών τους στο έδαφος που καμιά φορά καταρρέει γύρω τους και κάθε τόσο (τουλάχιστο μοιάζει να) χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Όπως π.χ. σε κάθε σημείο που μπορεί να ψάχνουν (με τον πόνο των σπλάχνων) στη γη που φτάνει έως τον ουρανό. Σε σημεία όπως και (από) εκείνο που μπορούν (και πάλι) να (χαμο)γελούν (όπως λ.χ.) με το χιούμορ (humor=πνεύμα) της ζωής (τους) μετά το (κάθε) τέλος πριν από την (κάθε) αρχή. Με δύο (άλλα) λόγια, αναμφισβήτητα μία έξοχη, σπουδαία ταινία, με καίρια σημασία στην Ιστορία του (καταρχάς) Ελληνικού Κινηματογράφου.
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας
Ηθοποιός