Το Διαχρονικό στο Λούβρο

ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΑ ΕΚΤΕΘΟΥΝ ΣΤΟ ΦΗΜΙΣΜΕΝΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Η επιτύμβια στήλη της Κόρης με αλάβαστρο

Του Θανάση Αραμπατζή

Με δύο εκθέματα που μαρτυρούν το πλούσιο πολιτισμικό υπόβαθρο τόσο της Λάρισας όσο και της Θεσσαλίας γενικότερα, αλλά και τον πλούτο των ευρημάτων του που προσφέρουν ένα πανόραμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού από τις αρχές της προϊστορίας έως την οθωμανική περίοδο, θα συμμετέχει το Διαχρονικό Μουσείο της πόλης σε εκθέσεις που θα εγκαινιαστούν τις προσεχείς ημέρες.

Το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας δάνεισε δύο εκθέματά του προκειμένου να εκτεθούν σε δύο σπουδαίες διεθνείς εκθέσεις: η πρώτη στο διασημότερο μουσείο του κόσμου, το Λούβρο και η δεύτερη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα. «Παρίσι-Αθήνα: Η Γέννηση της Νεότερης Ελλάδας (1675-1919)» είναι το όνομα της έκθεσης που θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη στο φημισμένο παριζιάνικο μουσείο και «Κάλλος. Η υπέρτατη ομορφιά» είναι η ονομασία της έκθεσης που θα εγκαινιαστεί αύριο στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Το Μουσείο του Λούβρου υπέβαλε πριν λίγο καιρό αίτηση δανεισμού στο Διαχρονικό Μουσείο που αφορούσε την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, με το Μουσείο της πόλης να απαντά καταφατικά και την εικόνα να ταξιδεύει στη Γαλλία για να εκτεθεί στις προθήκες του παριζιάνικου μουσείου. Η έκθεση «Παρίσι-Αθήνα: Η Γέννηση της Νεότερης Ελλάδας (1675-1919)» πραγματοποιείται με δύο αφορμές: από τη μία η επέτειος των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση και από την άλλη η συμπλήρωση δύο αιώνων από τη μεταφορά στο παρισινό μουσείο ενός από τα πιο δημοφιλή και προβεβλημένα εκθέματά του, της Αφροδίτης της Μήλου -το γλυπτό παρεδόθη στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ’ από τον Γάλλο πρέσβη στην Αθήνα την 1η Μαρτίου του 1821. Ετσι στην αίθουσα Hall Napoleon, στους χώρους περιοδικών εκθέσεων του πιο γνωστού μουσείου του κόσμου, η εικόνα του Αγίου Γεωργίου θα είναι ανάμεσα στα 356 εκθέματα της έκθεσης, δίπλα στην υπέροχη «Αράχνη» (1884), πίνακα του Νικολάου Γύζη από την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, αλλά και έργα όπως «Η Ελλάδα στα Ερείπια του Μεσολογγίου» του Ευγένιου Ντελακρουά από το Μουσείο Καλών Τεχνών του Μπορντό, ελαιογραφία την οποία ο Φιλέλληνας Γάλλος ζωγράφος είχε πρωτοπαρουσιάσει σε μια έκθεση στην γκαλερί Lebrun στο Παρίσι το 1826. Σκοπός της έκθεσης είναι να αναδειχθούν οι ιστορικοί, πολιτιστικοί και καλλιτεχνικοί δεσμοί ανάμεσα στις δύο χώρες που τελικά επηρέασαν και καθόρισαν τον ορισμό της μοντέρνας Ελλάδας.
Η εικόνα εικονίζει τον Άγιο Γεώργιο έφιππο, σε θριαμβευτική πορεία προς τα δεξιά, αφού έχει σκοτώσει το θηρίο που εκφόβιζε την πόλη Αλαγία, σύμφωνα με τον βίο του. Η στάση του Αγίου, τα πλούσια διακοσμητικά στοιχεία και το τοπίο προέρχονται από τον εικονογραφικό Τύπο που καθιερώθηκε από τους Κρητικούς ζωγράφους ήδη από τον 15ο αιώνα. Η εικόνα αυτή χρονολογείται στις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα και προέρχεται από τον ναό Αγίων Αποστόλων Τσαγκαράδας.
ΚΟΡΗ ΜΕ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ
Η επιτύμβια στήλη της Κόρης με αλάβαστρο που βρέθηκε εντοιχισμένη στο Μπουρμαλί τζαμί στην οδό Λάμπρου Κατσώνη 20 και φιλοξενείται στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, είναι μέσα στις 300 εμβληματικές αρχαιότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που συνθέτουν την έκθεση «Κάλλος. Η Υπέρτατη Ομορφιά» και θα εγκαινιαστεί αύριο στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική και μεγάλη σε έκταση έκθεση που καταλαμβάνει όλους τους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου, με σκοπό να παρουσιαστούν οι διάφορες πτυχές της έννοιας του «Κάλλους» στην καθημερινή ζωή και τη φιλοσοφική σκέψη της αρχαίας Ελλάδας. Οι 300 αρχαιότητες προέρχονται από Μουσεία και Συλλογές της Ελλάδας, της Ιταλίας και του Βατικανού και διαρθρώνεται σε δύο μεγάλες ενότητες, τον Καλλωπισμό και το Κάλλος.
Η επιτύμβια στήλη της Κόρης με αλάβαστρο είναι έργο κάποιου εξαιρετικού τοπικού καλλιτέχνη με μεγάλη έμφαση στην πλαστικότητα. Ανήκει στην κλασική εποχή 480 π.Χ.- 450 π.Χ. Η κόρη πρέπει να ανήκε στην αριστοκρατία της πόλης όπως μας δείχνουν τα περίτεχνα και πλούσια κοσμήματά της. Κρατά στο αριστερό χέρι αλάβαστρο, αγγείο συνδεδεμένο με τον γυναικείο καλλωπισμό και τη λατρεία των νεκρών. Στο δεξί χέρι κρατάει ένα μεγάλο στρογγυλό αντικείμενο, ίσως τόπι, που δείχνει ότι ο ξαφνικός θάνατος σταμάτησε στη μέση το παιχνίδι της κόρης και δεν την άφησε να γνωρίσει τις χαρές του γάμου.
Η στάση της και τα αντικείμενα που κρατεί μπορούν να συνδεθούν με τελετές μύησης είτε για την αφιέρωση στη θεά, είτε για το πέρασμα στην ωριμότητα.