Κύριε Τζαφέτα, πώς προέκυψε η ιδέα αυτών των παραστάσεων;
Φέτος για εμάς ήταν μία χρονιά πρόκληση όπως και για πολλούς συναδέλφους στον χώρο των τεχνών, κυρίως για όσους έχουν δικούς τους ανεξάρτητους χώρους. Μετά το περσινό πρώτο lockdown ήρθε ένας Σεπτέμβρης που αποφασίσαμε να ανοίξουμε τους νέους κύκλους εκπαίδευσης τόσο για το τμήμα της Υποκριτικής όσο και του Σύγχρονου Χορού. Υποδεχτήκαμε λοιπόν τα νέα μέλη και αυτή η χαρά κράτησε μόλις έναν μήνα, καθώς τέλη Οκτώβρη κλείσαμε ξανά. Μετέωροι, ένα βήμα πριν την ολική απογοήτευση ξεκινήσαμε ιντερνετικές συναντήσεις με τα τμήματα και ταυτόχρονα διαμορφώσαμε το υπόγειο ούτως ώστε να υποδεχτεί βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών και λοιπές πολιτιστικές εκδηλώσεις, φτιάξαμε ένα βεστιάριο με τη βοήθεια δεκάδων πολιτών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας (ευχαριστούμε την εφημερίδα «Ελευθερία» που συνέβαλε σε αυτήν την προσπάθεια) και τέλος φτιάξαμε κερκίδες για το κοινό με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ανταμώσουμε και πάλι. Φτάσαμε έτσι σε ένα σημείο, αρχές Μαΐου, να βρισκόμαστε ξανά από κοντά με όλες τις απαραίτητες άδειες και μέτρα προστασίας όπως είχαν οριστεί από τις αρμόδιες αρχές, και άρχισε να μπαίνει το μικρόβιο της διά ζώσης συνάντησης με το κοινό.
Το Κ.Ε.Θε.Χο. +ΠΛΗΝ κάθε χρόνο παρουσιάζει τη δουλειά του ενώπιον κοινού ως μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχουμε ορίσει και για αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει εισιτήριο. Καθώς πέρυσι δεν καταφέραμε να κάνουμε τις παρουσιάσεις και καθώς επίσης οι κλειστοί χώροι (θέατρα κλπ) φέτος δεν άνοιξαν για το κοινό, ψάχναμε έναν τρόπο να παρουσιάσουμε με οποιοδήποτε κόστος φέτος τη δουλειά μας σε εξωτερικό χώρο. Μετά από 15 μήνες παύσης και σιωπής η ανυπομονησία ήταν τεράστια και η δυσκολία του στόχου σαφώς μεγαλύτερη σε αυτό το «εκτός έδρας» πλάνο. Σκεφτήκαμε λοιπόν τη Σκεπαστή Αγορά Νεάπολης θεωρώντας πως είναι πρώτον σιδηροκατασκευή και αντέχει στους σεισμούς, είναι ανοιχτός χώρος και ο κορονοϊός δεν αποτελεί τόσο μεγάλη απειλή και τέλος είναι και σκεπαστή προστατεύοντάς μας από τη βροχή. Η ανταπόκριση του κ. Σάπκα από την Αντιδημαρχία Πολιτισμού ήταν άμεση και θετική και σε συνεργασία με όλους τους εργαζομένους της μπήκαμε στη διαδικασία υλοποίησης.
Επί 13 μέρες λοιπόν πηγαίναμε και στήναμε και ξεστήναμε κάθε μέρα όλον μας τον εξοπλισμό, μετακομίζοντας ουσιαστικά από τη Λογιωτάτου και Σμολένσκι (η έδρα του +ΠΛΗΝ).Πώς βιώσατε την επανασύνδεση με το κοινό;
Στις 10 μέρες παρουσιάσεων πέρασαν από τη Σκεπαστή 526 άνθρωποι. Όσο και αν συζητούσαμε μέσα σε αυτούς τους 15 μήνες καραντίνας και μέτρων για το πώς θα είναι η πρώτη επαφή ξανά με το κοινό, συνειδητοποίησα ότι ούτε καν το αγγίξαμε το συναίσθημα αυτό. Κάθε μέρα υπήρχε μία αμηχανία περίεργη, ένα άγχος, μία ανυπομονησία. Ακόμα και όταν ξεκινήσαμε τις διά ζώσης δοκιμές, η μάσκα και οι αποστάσεις άλλαξαν κατά πολύ τη διαδικασία που γνωρίζαμε. Δεν υπήρχε επαφή, δεν υπήρχαν φωνές, ανάσες. Υπήρχε φόβος και πάνω σε όλα αυτά τα συναισθήματα δομήθηκαν οι παρουσιάσεις μας. Αντλήσαμε υλικό από όλα αυτά που παρατηρήσαμε να συμβαίνουν και αυτά μοιραστήκαμε. Κάποιοι ήρθαν και δεύτερη και τρίτη φορά. Αυτό που κρατάμε εμείς από όλο αυτό το δεκαήμερο είναι ότι κρατηθήκαμε όρθιοι πηγαίνοντας κόντρα στις δυσκολίες που προέκυπταν. Γυρίσαμε στην ουσία των τεχνών του χορού και του θεάτρου, ότι δηλαδή οι τέχνες αυτές επιβιώνουν χάρη στον κόσμο. Ο χορός και το θέατρο γεννιούνται από την ίδια την κοινωνία και χάρη σε αυτήν επιβιώνουν.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για την επόμενη σεζόν;
Από εδώ και πέρα, το Κ.Ε.Θε.Χο. +ΠΛΗΝ τον Σεπτέμβρη (5ος χρόνος λειτουργίας) θα ανοίξει και πάλι τις πόρτες του να υποδεχτεί τα νέα μέλη για τα τμήματα Υποκριτικής και Σύγχρονου Χορού, όσον αφορά το εκπαιδευτικό σκέλος. Επίσης για πρώτη χρονιά θα εγκαινιάσουμε και το καλλιτεχνικό/επαγγελματικό σκέλος με την πρώτη θεατρική παραγωγή του +ΠΛΗΝ για την οποία θα υπάρξει εκτενής ανακοίνωση το φθινόπωρο.
Από τη μεριά μας, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον καθένα και την καθεμία που ήρθε και στήριξε αυτήν την προσπάθεια, στον κ. Πάνο Σάπκα και όλους και όλες τους εργαζόμενους/ες της Αντιδημαρχίας που βοήθησαν για να έρθει εις πέρας αυτό το πείραμα. Ραντεβού στους χώρους πολιτισμού λοιπόν.
Συνέντευξη: Χαρίκλεια Βλαχάκη
