Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Η Φυσιογνωμική-Από τον Αριστοτέλη έως τον Λασκαράτο». Όπως εξηγεί στον πρόλογό του ο συγγραφέας, η σκέψη του να καταπιαστεί με μεγάλους συγγραφείς της φυσιογνωμικής, τον Λασκαράτο, τον Αριστοτέλη, τον Θεόφραστο, τον Adler τον βασάνιζε καιρό.
Ο εγκλεισμός όμως λόγω της πανδημίας του πρόσφερε τον χρόνο και η αναδίφηση των παλαιών σημειώσεων και αναμνήσεων από τα χρόνια των σπουδών του, του έδωσαν το υλικό. Στον πρόλογό του σημειώνει επίσης μεταξύ άλλων, «ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΚΗ λοιπόν.
Από τις εκφραστικές κινήσεις των διαφόρων οργάνων μας, μπορούμε να διαγνώσουμε τα πάθη της ψυχής. Από την έκφραση του προσώπου μας και μάλιστα του στόματος, των ματιών και των χειλέων μας, όχι μόνον αλλά και από τη διάπλαση του σώματός μας, μπορούμε να διαγνώσουμε τη διάνοια και το ήθος του ανθρώπου.
Έτσι δημιουργήθηκε η καλουμένη Φυσιογνωμική, δηλ. η δυνατότητα να γνωρίσουμε έναν άνθρωπο από τα χαρακτηριστικά του.
Πρώτοι οι Αρχαίοι Ελληνες, όπως άλλωστε συνέβη και σε πολλούς άλλους τομείς, Φιλοσοφία, Θέατρο, Αστρονομία, Υγιεινή, κ.α., ασχολήθηκαν με τη Φυσιογνωμική. Ο Πυθαγόρας, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Θεόφραστος και πολλοί άλλοι, αναφέρονται σ’ αυτήν.
Ο Σωκράτης μάλιστα, αναφέρεται σ’ έναν διάλογο μεταξύ του Ξενοφώντα και του Παράσιου, που συνομιλούν: «Αλλά μην και το μεγαλοπρεπές τε τον ελευθέριον, το ταπεινόν τε και ανελεύθερον, τον φρόνιμον και τον υβριστήν τε και τον απειρόκαλον, άπαντα ταύτα δια του προσώπου και δια των σχημάτων εστώτων και κινουμένων ανθρώπων διαφαίνει;» Δηλ. όχι μόνον το μεγαλοπρεπές, τον φρόνιμον και τον υβριστικό αλλά όλα αυτά μόνιμα ή μεταλλασσόμενα σχήματα του προσώπου, φανερώνουν τον άνθρωπο.
Ο άφθαστος Πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης υμνεί την αξίαν της φυσιογνωμικής, λέγοντάς μας καθαρά «Οπόσοι την Ιατρικήν ασκέοντες, φυσιογνωμονίης αμοιρέουσι τούτων η γνώμη, ανά σκότος καλινδουμένη, νωθρή γηράσκει». Δηλ. Όποιοι ασκούν το επάγγελμα της Ιατρικής, και είναι άμοιροι ή άσχετοι της φυσιογνωμικής, η γνώμη τους βρίσκεται στο σκοτάδι και πεθαίνει άχρηστη».
Οι χαρακτήρες και η διάγνωση των χαρακτηριστικών του Λασκαράτου, του Θεόφραστου, του Adler, του Αριστοτέλη ξεδιπλώνονται στις 103 σελίδες του βιβλίου, δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες στον αναγνώστη. Το βιβλίο του ο συγγραφέας το αφιερώνει στη σύζυγό του Άλκηστη που την ευχαριστεί για τη βοήθειά της, όπως ευχαριστεί και τις δύο του κόρες Μυρτώ και Ιωάννα για την πολύτιμη προσφορά τους.
