Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή θα ερχόταν μια μέρα πετώντας μέσα από το παράθυρο του διαμερίσματός του... Μια μέλισσα που μπήκε στο δωμάτιό του κάπου στα τέλη της άνοιξης του 2008 μάγεψε τόσο πολύ αυτόν τον καλλιτέχνη τοιχογραφιών που έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη που τον έκανε να αναλάβει την αποστολή να επισημάνει στους ανθρώπους τις αυξανόμενες απειλές που αντιμετωπίζουν αυτά τα έντομα επικονιαστές, ζωγραφίζοντας 50.000 μέλισσες σε κτίρια σε όλον τον κόσμο.
Έχοντας απεικονίσει περισσότερες από 5.500 μέλισσες σε 30 τοιχογραφίες και εγκαταστάσεις τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Γουίλεϊ λέει τώρα ότι η κοινή εμπειρία της πανδημίας του νέου κορονοϊού έχει κάνει τους ανθρώπους πιο δεκτικούς στο αίσθημα της αλληλεξάρτησης που έχει ως στόχο του να αφυπνίσει.
«Από την κατάθλιψη ή τον εθισμό ως την κλιματική αλλαγή, τη ρύπανση από τα πλαστικά στον ωκεανό και τον συστημικό ρατσισμό, είναι επιλογή μας να κατακερματίζουμε όλα αυτά τα αλληλένδετα προβλήματα κάτι το οποίο καθιστά πιο δύσκολο να τα λύσουμε», σημειώνει ο Γουίλεϊ. «Μια μέλισσα σκέφτεται πάντα το καλό της κυψέλης της. Είναι προγραμματισμένη γι’ αυτό. Όμως οι άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι να επιλέγουν. Άρα πρέπει να επιλέγουμε να βλέπουμε πόσο συνδέονται μεταξύ τους όλα μας τα προβλήματα», συνεχίζει. Ο Γουίλεϊ, ο οποίος κάποτε επικεντρωνόταν πρωτίστως στη δημιουργία τοιχογραφιών σε σικ νυχτερινά κέντρα, αθλητικές εγκαταστάσεις ή πολυτελή σπίτια, ζωγράφισε την πρώτη του τοιχογραφία με μέλισσες σε ένα κτίριο στη Λαμπέλ της Φλόριντα το 2015. Οι περαστικοί άρχισαν να κάνουν δωρεές χρημάτων, τροφίμων και καφέ για να υποστηρίξουν το πρότζεκτ του διάρκειας 10 εβδομάδων. Έκτοτε, ο Γουίλεϊ έχει φέρει το βουητό των μελισσών του σε σχολεία, μουσεία και δημοτικά κτίρια από το Σαν Ντιέγκο ως την Ουάσινγκτον. Τον Οκτώβριο, ολοκλήρωσε το πρώτο διεθνές του πρότζεκτ σε ένα σχολείο στη νότια Αγγλία, μετά το μήνυμα που του έγραψε ένας 15χρονος μαθητής που ανακάλυψε τον ιστότοπο του πρότζεκτ του Good of the Hive (Το Καλό της Κυψέλης).
Με τις μέλισσες και τα άλλα έντομα, που βρίσκονται αντιμέτωπα με την πίεση που τους ασκούν διάφοροι παράγοντες από τη χρήση εντομοκτόνων ως την απώλεια του φυσικού τους περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή, ο Γουίλεϊ ελπίζει τα προγραμματισμένα πρότζεκτ του σε διάφορες χώρες από την Ιταλία ως την Ινδία να παρακινήσουν περισσότερους ανθρώπους να συλλογιστούν ξανά τη σχέση τους με τη φύση και με τους άλλους. «Δεν ζωγραφίζω μέλισσες», λέει ο Γουίλεϊ. «Εμάς ζωγραφίζω».
