Η «γέρικη ελιά...» της ζωγράφου Θωμαής Κόντου στη Ζυρίχη

ΝΕΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΑΣΣΟΝΙΤΙΣΣΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

ΕΛΑΣΣΟΝΑ(Γραφείο «Ε»)
Του Γιάννη Μουκίδη
Νέα σημαντική διάκριση για την Ελασσονίτισσα ζωγράφο Θωμαή Κόντου, αφού δημιουργία της επιλέχθηκε και εκτέθηκε πρόσφατα στο «ARTBOX.PROJECT ZÜRICH 2020», που πραγματοποιήθηκε από την ARTBOX Gallery στη Ζυρίχη της Ελβετίας, από τις

20 έως και τις 24 Αυγούστου του 2020, στο SBB Event Hall στον Κεντρικό Σταθμό της Ζυρίχης.
Το SWISSARTEXPO είναι ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή forum της τέχνης, που κάθε χρόνο φιλοξενεί τις εκθέσεις των πιο σημαντικών gallery παγκοσμίως.
Η ARTBOX Gallery συμμετέχει με το καθιερωμένο πλέον ARTBOX.PROJECT. Πρόκειται για ένα διεθνές project, πρωτοποριακό, σύγχρονο, ανοιχτό, καθώς όλα τα έργα των συμμετεχόντων προβλήθηκαν ψηφιακά σε δύο μεγάλες (κατακόρυφες και οριζόντιες) 86 « υψηλής ανάλυσης οθόνες 4K, 2Χ2 m.
Τα έργα των καλλιτεχνών προβάλλονται παράλληλα στην εικαστική πλατφόρμα ARTSY (www.artsy.net) που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πλατφόρμα τέχνης στον κόσμο, μετά το Sotheby’s και που μόνο γκαλερί επιτρέπεται να δημοσιεύουν έργα τέχνης.
Σ’ αυτή την κορυφαία πολιτιστική διοργάνωση έδωσε το «παρών» και η Ελασσονίτισσα ζωγράφος Θωμαή Κόντου με το έργο της «I dreamed an old olive tree weeping. - Ονειρεύτηκα μια γέρικη ελιά να κλαίει». Είναι έργο, λάδι σε μουσαμά με μεικτή τεχνική, σε διάσταση 60x70 cm.
Στην εικαστική πλατφόρμα ARTSY (www.artsy.net), το έργο της Θωμαής Κόντου εμφανίζεται στη διεύθυνση: https://www.artsy.net/.../thomai-kontou-i-dreamed-an-old-oliv...
Χαρακτηριστικά τα όσα «κατέθεσε» στην «Ε» για τη θεματική της με τις ελιές η γνωστή και καταξιωμένη Ελασσονίτισσα δημιουργός Θωμαή Κόντου, με αφορμή την πρόσφατη εικαστική παρουσία της στη μεγάλη διοργάνωση της Ζυρίχης:
«Γεννήθηκα σε μια οικογένεια που αυτό που την χαρακτήριζε ήταν ένα πατρογονικό κτήμα με ελιές. Έπαιξα σαν παιδί ανάμεσα σ΄ αυτά τα δένδρα και αργότερα συχνά χάθηκα στα χρώματα που ασήμιζαν και άλλαζαν στα φύλλα τους. Μεγάλωσα θεωρώντας φυσική την μυρωδιά του φρέσκου λαδιού. Για πάρα πολλά χρόνια όμως δεν τα άγγιξα εικαστικά.
Η αφορμή ήταν μια έκθεση που διοργανώθηκε και κλήθηκα να συμμετάσχω, από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, πριν κάποια χρόνια και με τίτλο «Ο αρχαίος ελαιώνας της Κρήτης στο βάθος του χρόνου».
Τότε ήρθα αντιμέτωπη με το άβατό μου, που όπως φαίνεται ήταν η γη και τα δένδρα της. Χρόνια ζωγράφιζα ό,τι γεννούσε η θάλασσα, το νερό και ο αέρας. Μάλλον δεν ήθελα να αγγίξω τις ρίζες μου.
Και τότε ξεκίνησε μια μεγάλη ενότητα που αφορά τα δέντρα, τις ρίζες τους, τους καρπούς τους, κυρίως τις ελιές και τη διαδρομή τους στην αιωνιότητα και το χρόνο. Πάντα άλλωστε με συγκινούσε αφόρητα ο στίχος του Γιάννη Ρίτσου: «Όλο – όλο τ’ όνειρό μας ήταν μικρό και στρογγυλό σαν ένα ψωμί, ήσυχο και λυπημένο σα μια σταγόνα λάδι». Τέλος, δεν περνά απαρατήρητο ότι μόλις πριν ένα χρόνο (17 – 31 Αυγούστου του 2019) η γνωστή δημιουργός είχε πάρει μέρος με έργο της πάλι στη Ζυρίχη σε διεθνή έκθεση, που διοργάνωσε τότε ο θεσμός «Watercolor Art Zurich, Switzerland 2019».