CINE ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Από τη Δέσποινα Τριανταφυλλίδου,
Δρ. Κινηματογράφου του Α.Π.Θ.,
μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας
Κινηματογράφου και της
Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών
Κινηματογράφου

 

Ενοικιάζεται!

Όταν, τα όχι και τόσο αθώα, θύματα έπεσαν στην παγίδα και νοίκιασαν το σπίτι, δεν φαντάστηκαν πως οι δύο ημέρες ξεκούρασης θα αποτελούσαν «Το Σαββατοκύριακο των Μυστικών». Η ταινία έρχεται στη μεγάλη οθόνη και δεν θα σας τρομάξει με τα ακριβά ενοίκια της αγοράς, αλλά με έναν «νοικάρη» λίγο διαφορετικό από τους άλλους.

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ
(The Rental)
Τρόμου-Έγχρωμη-Διάρκεια: 88’– Παραγωγή: Η.Π.Α., 2020- Σκηνοθεσία: Ντέιβ Φράνκο-Σενάριο: Ντέιβ Φράνκο, Τζόι Σουόνμπεργκ- Πρωταγωνιστούν: Νταν Στίβενς, Άλισον Μπρι, Σίλα Βαντ, Τζέρεμυ Άλλεν Ουάιτ, Τόμπι Χας-Κατάλληλη για άνω των 18 ετών.

Ο Τσάρλι (Νταν Στίβενς) και η σύζυγός του Μισέλ (Άλισον Μπρι) φεύγουν για ένα Σαββατοκύριακο μαζί με τον Τζος (Τζέρεμι Άλλεν Ουάιτ), αδερφό του Τσάρλι, και την κοπέλα του Μίνα (Σίλα Βαντ). Το σπίτι που έχουν νοικιάσει βρίσκεται μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, ψηλά σε έναν λόφο. Και ενώ ονειρεύονται ένα χαλαρό διήμερο, τα σχέδιά τους ανατρέπονται, όταν αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι οι μοναδικοί ένοικοί του.
Η αλήθεια είναι ότι η ταινία ξεκινά σαν να επρόκειτο να παρακολουθήσουμε ένα αλά Τόλμη και Γοητεία Σαββατοκύριακο της τετράδας. Βλέπεις την καταιγίδα να έρχεται, γιατί ο Τσάρλι θαυμάζει λίγο παραπάνω τη Μίνα, ο Τζος παλεύει με το αποτυχημένο του παρελθόν και η Μισέλ πασχίζει για τις τέλειες διακοπές. Σκέφτεσαι πως κάτι θα γίνει και θα «σπάσει» αυτήν τη χαρούμενη παρέα, μετατρέποντας το ένα μέλος της σε αιμοσταγή εκδικητή. Το σενάριο, όμως, επιλέγει έναν άλλο δρόμο με τον οποίο έχουμε μια ανάλογη κατάληξη.
Ξεκινώντας από την ηδονοβλεπτική διάσταση του ίδιου του κινηματογράφου, όπως αυτή εκφράζεται στις ταινίες «Σιωπηλός Μάρτυρας» (1954) και «Ψυχώ» (1960) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, η παρακολούθηση της ζωής των επισκεπτών του απομονωμένου σπιτιού από έναν άγνωστο γίνεται η «σκηνοθέτης» του σκηνικού τρόμου. Τα μελλοντικά θύματα αποπροσανατολίζονται και θεωρούν ως απειλή τον άνθρωπο που τους νοίκιασε την εξοχική κατοικία. Δεν γνωρίζουν, όμως, εκείνο που ξέρει ο θεατής, ότι, δηλαδή, δύο άλλα μάτια τούς έχουν βάλει στον στόχο και ο κίνδυνος είναι δίπλα τους. Τα πελώρια τζάμια που περιβάλλουν το σπίτι επιτρέπουν στον άνδρα με τη μάσκα να παραφυλά κάθε τους κίνηση.
Ωστόσο, η παραμονή μέσα στο σπίτι δεν εξασφαλίζει την ασφάλειά τους. Τα νέα μέσα παρακολούθησης μπορούν να γίνουν τόσο μικροσκοπικά έτσι ώστε ένα ζευγάρι κιάλια, ένα τηλεσκόπιο ή μια τρύπα στον τοίχο να δείχνουν πλέον αθώα. Δημιουργούν, επίσης, νέου τύπου εγκληματίες που ικανοποιούν την αρρωστημένη τους φαντασία με τις ευλογίες της τεχνολογίας. Μέσα, λοιπόν, στο σπίτι κυκλοφορεί πατώντας στις μύτες των ποδιών του ο φονικός κίνδυνος. Έξω από αυτό, το ειδυλλιακό τοπίο και η ωραία θέα απέχουν μόνο λίγα βήματα από γκρεμούς, απότομα μονοπάτια και αδιέξοδους δρόμους. Οι συνθήκες, λοιπόν, λειτουργούν υπέρ του δράστη, αλλά και τα μυστικά και οι φόβοι των ζευγαριών βοηθούν στην εκπλήρωση του σχεδίου του. Έτσι, εκμεταλλεύεται τις πληροφορίες που έχει για αυτούς και καταστρέφει ό,τι τους ενώνει. Και όταν η μεταξύ τους εμπιστοσύνη κλονίζεται, εμφανίζεται μπροστά τους.
Οι Ντέιβ Φράνκο και Τζόι Σουόνμπεργκ δημιούργησαν έναν δολοφόνο που έχει άξιους προγόνους στην κινηματογραφική μυθοπλασία. Από τους χαρακτήρες του Χίτσκοκ μέχρι την περιβόητη ταινία του Τζον Κάρπεντερ «Η Νύχτα με τις Μάσκες» (1978), ο τρόμος, η απογύμνωση του θύματος μέσα από τον ηδονοβλεπτικό φακό του δράστη πριν από τον φόνο και η λειτουργία των ρούχων και της μάσκας ως φορέων της παρανοϊκής φύσης του είναι στοιχεία που δανείζονται οι σεναριογράφοι. Παρόλα αυτά, αν και η απειλή ελλοχεύει αρκετά νωρίς στην πλοκή, κορυφώνεται σταδιακά.
Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του ηθοποιού Ντέιβ Φράνκο στέφεται με επιτυχία,  οφείλοντας πολλά στη διεύθυνση φωτογραφίας του Κρίστιαν Σπρένγκερ που μεταχειρίζεται εξαιρετικά τις σκιές, το φως και το χρώμα που δημιουργούν οι ώρες τις ημέρας, αλλά και της νύχτας, καθώς και το τεχνητό φως στις εσωτερικές σκηνές. Εξαιρετικά ατμοσφαιρική είναι και η μουσική του διδύμου Ντανιέλ Μπένσι και Σάουντερ Γιούριανς. Γνωστοί από τη μουσική επένδυση της τηλεοπτικής σειράς «Ozark» (2017-σήμερα), συνέθεσαν κομμάτια που ανατριχιάζουν στο άκουσμά τους, καθώς μοιάζουν με δαιμονικές χορδές που «στριγγλίζουν», βγαλμένες από το αυτοσχέδιο όργανο ενός κατά συρροήν δολοφόνου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ανατριχιαστικός ήχος θα επανέλθει, διότι ο Φράνκο επιθυμεί ο άνδρας με τη μάσκα να επιστρέψει σε ένα ή περισσότερα σίκουελ. Αφήνοντας ανοιχτό το τέλος, ίσως πιστεύει πως γεννιέται ένας μοντέρνος Τζέισον, ο οποίος θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια ή τουλάχιστον θα τρομάξει όσους κάνουν διακοπές νοικιάζοντας απομονωμένες κατοικίες. Όπως και να έχει η κατάσταση, η ταινία έχει μια αρκετά καλή ματιά σε ένα είδος που εξελίσσεται ανάλογα με την εποχή του. Δείτε την, για να έχετε τουλάχιστον μια ιδέα τι μας επιφυλάσσει κινηματογραφικά το μέλλον!
**½/5