λένε μείνε και να επιμένεις φεύγω, τ’ όνειρό μου φίλε είναι μυστικό» τραγουδάει ο Μανώλης Μητσιάς στο τραγούδι του «Βαλίτσα». Και κάπως έτσι πετύχαμε και τη Μαριάννα Ζάχου: να ετοιμάζει βαλίτσες για να κυνηγήσει το όνειρό της στην Αθήνα. Βέβαια το όνειρο της Λαρισαίας καλλιτέχνη δεν είναι μυστικό όπως στους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά «Να δοκιμαστώ γενικότερα, αφού εκεί θα είναι πιο ανταγωνιστικά τα πράγματα, σε ένα προσωπικό στοίχημα για το πώς μπορώ να αντεπεξέλθω στα πιο δύσκολα» όπως λέει σήμερα σε συνέντευξή της στην «Ε». Η Μαριάννα Ζάχου, που σήμερα αναχωρεί για την πρωτεύουσα, μιλάει για το «μαγικό ραβδάκι» που τη βοήθησε στην αρχή της καριέρας της, το τραγούδι και τη νομική «τα δύο καρπούζια που δεν χωράνε στην ίδια μασχάλη», τα μελλοντικά σχέδιά της, την πρωτοβουλία στήριξης των Λαρισαίων καλλιτεχνών του Δήμου Λαρισαίων και τον «Θερισμό», το πρώτο της προσωπικό τραγούδι που αναμένεται σε λίγο καιρό. Στην ερώτηση δε πώς φαντάζεται τον εαυτό της σε δέκα χρόνια η Μαριάννα Ζάχου τονίζει ότι «Κάθε τι θα πρέπει να έχει την κατάλληλη δοσολογία στη ζωή μου, ώστε να διασφαλίσω ότι θα ασχολούμαι με τη μουσική και μελλοντικώς, επειδή την αγαπώ κι όχι από αγγαρεία...».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή Φωτ. Αλέξανδρος Παπαγεωργίου
• Μαριάννα Ζάχου, πώς ξεκίνησαν όλα;
- Η μουσική ασφαλώς υπήρχε στη ζωή μου ανέκαθεν. Ωδείο, χορωδία, τα πρώτα live ως φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη... Εκεί κάπου ξεκίνησαν και οι πρώτες συναυλίες. Είχα συνεργαστεί τότε με καλλιτέχνες όπως ο Γαϊτάνος, η Δήμου, η Μουτσάτσου, η Πέτα, ο Βαλτινός... Επιστρέφοντας στη Λάρισα μετά τις σπουδές μου στη Νομική, πήγα κάποια στιγμή σε ένα live, όπου τραγουδούσε ο Λουδοβίκος των Ανωγείων. Εγώ -φυσικά- τραγουδούσα χαμηλόφωνα, με άκουσε ωστόσο μια κυρία και φεύγοντας με ρώτησε «Εσύ τραγουδούσες κορίτσι μου τόσο όμορφα;», το ακούει αυτό ο Λουδοβίκος και μου λέει «τραγουδάς;» απαντάω «ναι» και μου λέει «μάθε αυτά τα τραγούδια μέχρι αύριο και έλα να τραγουδήσουμε παρέα». Έτσι κι έγινε και εκτός των τραγουδιών που έμαθα, συμμετείχα και σε όλο το υπόλοιπο live κάνοντας φωνητικά αυτοσχεδιαστικά, αξέχαστη βραδιά! Έκτοτε συνεργαστήκαμε για περίπου ένα χρόνο. Μετά ήρθε μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με περίπου 40 παραστάσεις, εμφανίσεις στην ΕΡΤ, συνεντεύξεις, μια πολύ ωραία εμπειρία που ήρθε στη ζωή μου τότε με «ένα μαγικό ραβδάκι»!
• Τραγουδάς επαγγελματικά και ταυτόχρονα δικηγορείς. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
- Τα τελευταία χρόνια συνειδητά αποφάσισα να απέχω λίγο περισσότερο από το κομμάτι της ενεργούς δικηγορίας, γιατί όπως είναι λογικό δεν μπορείς να αφοσιωθείς όσο πρέπει αν κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Πήρα την απόφαση έτσι να έχω μεγαλύτερη στοχοπροσήλωση στο βασικό πράγμα που αγαπώ, δηλαδή τη μουσική. Η νομική είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστήμη, ομολογώ όμως ότι η δικηγορία δεν με έκανε ποτέ να παθιαστώ. Ο στόχος πια για μένα είναι μόνο η μουσική. Άλλωστε πιστεύω πως ό,τι αποφασίζει να κάνει κανείς στη ζωή του, πρέπει να το κάνει με πάθος κι αφοσίωση!
• Αυτές τις ημέρες ήσουν στο Μεγαλόβρυσο και ηχογραφούσες, μίλησέ μας λίγο γι’ αυτό...
- Ετοιμάζουμε δύο διασκευές αυτό τον καιρό, το ένα της Λένας Πλάτωνος παρέα με τον Σπύρο Καβαλλιεράτο και τον Αποστόλη Γιάγκο και το άλλο του Δήμου Μούτση. Συνεργαζόμαστε εσχάτως με τον Αποστόλη που είναι ένα «διαμάντι» για την πόλη με πρωτοποριακές και καινοτόμες ιδέες, στοιχεία που μετουσιώνονται στην ιδιαίτερη ενορχήστρωσή του. Θα ακούσετε δύο τραγούδια διασκευασμένα που δεν θυμίζουν καθόλου τα πρωτότυπα. Όλα αυτά ντύνονται με τα εξαιρετικά βίντεο του Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου. Μια πανέμορφη συνεργασία με εξαιρετική χημεία: λες και υπήρχε η τέλεια συνταγή. Εντός του επόμενου μήνα θα δείτε πολύ όμορφα αποτελέσματα.
• Κινείσαι συνεχώς: Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λάρισα...
- Η αλήθεια είναι ότι έχει τραβήξει πολλή κούραση αυτό το έρημο το κορμί (σ.σ. γέλια). Στην καραντίνα κατάλαβα -επειδή ήταν η πρώτη φορά μετά από 9 χρόνια που έμεινα σταθερή σε έναν τόπο- ότι η συνεχής μετακίνηση δεν σε αφήνει να χτίσεις όπως πρέπει. Αν ζεις λίγο πιο σταθερά, χτίζεις με πιο σωστά βήματα. Οπότε πήρα την απόφαση να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου πια στην Αθήνα. Τη Λάρισα δεν την αφήνω φυσικά, γιατί εδώ είναι μουσικοί που συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια κι έχουμε γίνει πια μια οικογένεια, απλώς υπάρχει η πρόκληση της νέας αρένας.
• Αθήνα λοιπόν...
- Αθήνα λοιπόν. Το βασικό σε μια άλλη σκηνή, σε μια άλλη πόλη είναι να αποκτήσεις νέες εμπειρίες κι αλληλεπιδράσεις με περισσότερους μουσικούς γιατί απ’ όλους έχεις να μάθεις: και να δώσεις και να πάρεις. Επειδή καλλιτεχνικά στην Αθήνα -καλώς ή κακώς- υπάρχει μια πιο έντονη δραστηριότητα απ’ ό,τι στην επαρχία, φυσικά καλοί μουσικοί υπάρχουν κι εδώ και στη Θεσσαλονίκη, ίσως εκεί να γίνονται δράσεις και πιο οργανωμένα και πιο συχνά. Αυτό που προσδοκώ από την Αθήνα είναι περισσότερες αλληλεπιδράσεις, μια σταθερή εδραίωση στον χώρο μου και ενδεχομένως να συναντήσω και ένα μεγαλύτερο και αριθμητικά κοινό στο μουσικό είδος που εκπροσωπώ. Να δοκιμαστώ γενικότερα, αφού εκεί θα είναι πιο ανταγωνιστικά τα πράγματα, σε ένα προσωπικό στοίχημα για το πώς μπορώ να αντεπεξέλθω στα πιο δύσκολα.
• Πριν λίγο καιρό ο Δήμος Λαρισαίων ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα στήριξης των Λαρισαίων καλλιτεχνών, πρόγραμμα που βρίσκεται σε φάση υλοποίησης...
- Αν μη τι άλλο, μια αξιέπαινη πρωτοβουλία του Δήμου Λαρισαίων και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού. Πέρα από την οικονομική ενίσχυση, είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία του καλλιτέχνη που νιώθει έναν μαρασμό σε μια περίοδο αδράνειας όπως ήταν αυτή του κορονοϊού. Δίνει ένα βήμα στους καλλιτέχνες να εκφραστούν και να παρουσιάσουν την τέχνη τους. Χαίρομαι επειδή συμμετέχει η πλειονότητα των καλλιτεχνών της πόλης, οι δράσεις τους θα βιντεοσκοπηθούν, οπότε θα μείνουν ως αρχείο και θα υπάρχουν, και θα μπορεί ο καθένας να μπει, να δει και να γνωρίσει ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην πόλη και μέχρι τώρα δεν τους ήξερε.
• Εσείς θα συμμετάσχετε;
- Στη μία πρόσκληση, στην οποία συμμετέχω, είναι μία εκδήλωση - αφιέρωμα στον Μ. Καραγάτση, που επικεντρώνεται στο έργο του «Συνταγματάρχης Λιάπκιν», οπότε εκτός από το αναλόγιο με τις αναγνώσεις που το σκηνοθετεί και το διοργανώνει ο Βαγγέλης Κολώνας, εμείς πλαισιώνουμε μουσικά την εκδήλωση με τραγούδια προπολεμικά και με κάποια ρωσικά που ανάγονται στον χρόνο δράσης του ήρωα του μυθιστορήματος. Την ομάδα που θα πλαισιώσει μουσικά την εκδήλωση του Βαγγέλη Κολώνα αποτελούν ο Αλέξανδρος Τσιωνάς κι εγώ στο τραγούδι, ο Σπύρος Καβαλλιεράτος στην κιθάρα, ο Βαγγέλης Τσιαπλές στο μπουζούκι και το μαντολίνο και ο Γιώργος Αγγελάκης στο ακορντεόν. Επίσης στις 24 Ιουλίου θα είμαστε στην «Αυλή του Μύλου» με τον Αποστόλη Γιάγκο και τον Σπύρο Καβαλλιεράτο σε διασκευές τραγουδιών δοσμένες με το δικό μας ηχόχρωμα.
• Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια;
- Είμαι της άποψης ότι κάθε τι θα πρέπει να έχει την κατάλληλη δοσολογία στη ζωή μου, ώστε να διασφαλίσω ότι θα ασχολούμαι με τη μουσική και μελλοντικώς, επειδή την αγαπώ κι όχι από αγγαρεία. Σε 10 χρόνια θα ήθελα να σταθεροποιήσω τις καλές συνεργασίες με μουσικούς -μια καλή ομάδα- που να μοιραζόμαστε μια κοινή στάση ζωής για τα πράγματα και τη μουσική, καλούς χώρους και συνθήκες, αξιόλογες παραγωγές, μια μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα στο έργο μου, γι’ αυτό άλλωστε θα ήθελα να πω και δικό μου υλικό, κάτι που ετοιμάζω σταδιακά αυτό τον καιρό. Ίσως αργότερα, η μουσική να συνδυαστεί και με ένα άλλο κομμάτι που αγαπώ πολύ, την εκπαίδευση, αλλά όπως προείπα, όλα με τη σωστή δοσολογία.
• Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα της Αθήνας;
- Το καλοκαίρι θα έχω μια συνεργασία με τον Δήμο Περιστερίου, θα κάνουμε μικρές συναυλίες με ευέλικτα σχήματα σε διάφορες περιοχές του άλσους του Περιστερίου, τηρώντας φυσικά όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Συνεργάζομαι επίσης -σε μια συνεργασία που προέκυψε πολύ πρόσφατα- με έναν πολυγραφότατο συνθέτη στην Αθήνα, τον Αλέξανδρο Καψοκαβάδη. Είχα τη χαρά και την τιμή να μου γράψει και να ετοιμάζουμε το πρώτο μας τραγούδι που λέγεται «Ο θερισμός», σε στίχους της Βίκυς Λαμπίρη. Συμβολικός ο τίτλος, αφού τόσα χρόνια με κόπο και δυσκολία έσπερνα και τώρα είμαι έτοιμη να θερίσω. Επίσης μία δισκογραφική πρόταση που αφορά σε μελοποίηση ανέκδοτων ποιημάτων της Μαρίας Πολυδούρη, μελοποιημένα από τον συνθέτη Χρυσόστομο Καραντωνίου. Τέλος, ετοιμάζουμε μια πολύ ξεχωριστή δουλειά με τον εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο συνθέτη Σταύρο Σταυρίδη, σε ποίηση μιας ιδιαίτερης ποιητικής φυσιογνωμίας με το ψευδώνυμο Μιράντα Παπαδοπούλου, η οποία αναμένουμε να κυκλοφορήσει από Σεπτέμβριο.
