Εμπνευστής της πρωτοβουλίας αυτής είναι η ομάδα «Covid-19: Κανένας μόνος/Καμία μόνη» στη Λάρισα, ενώ την τοιχογραφία δημιούργησε η Λαρισαία καλλιτέχνης Μαρία - Ελένη Θαλασσινού. Η «Ε» συνομίλησε με τα μέλη της ομάδας για τη σκέψη που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του mural, για τις ομοιότητες μεταξύ της ελληνικής και αμερικανικής κοινωνίας, για την πρωτοβουλία «Covid-19: Κανένας μόνος/Καμία μόνη» που αν και δημιουργήθηκε εν καιρώ κορονοϊού ωστόσο συνεχίζει τη δράση της, αλλά και τον φόβο ότι μέτρα που πάρθηκαν κατά τον εγκλεισμό λόγω Covid-19 ήρθαν για να μείνουν. Στη συζήτηση με την «Ε» συμμετείχαν ο γεωπόνος Κώστας Τσιφής, ο αγρότης Νίκος Τσαμπαλής, ο οικονομολόγος Αντρέας Νταής, η παιδαγωγός Δημοτικής Εκπαιδευσης Εύα Αρζομανίδου, η καλλιτέχνιδα/εκπαιδευτικός Μαρία - Ελένη Θαλασσινού, ο δημοσιογράφος/βιοχημικός Δημήτρης Κυριακόπουλος, ο λογιστής Αχιλλέας Κυρίτσης, ο πολιτικός μηχανικός Θοδωρής Μπουλασίκης και ο ηθοποιός/αρχαιολόγος Γιώργος Παπαδόπουλος.
*Ο Τζορτζ Φλόιντ στη Λάρισα, κάτω από τη γέφυρα του Πηνειού. Ποιες σκέψεις κρύβονται πίσω από αυτήν την κίνηση;
- Πρόσφατα ο Αφροαμερικανός Τζορτζ Φλόιντ άφησε την τελευταία του πνοή κάτω από το γόνατο ενός αστυνομικού. Κατευθείαν ξέσπασαν τεράστιες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις των Η.Π.Α. ζητώντας πραγματική ισότητα και το οριστικό τέλος της απρόκλητης αστυνομικής βίας προς τη μαύρη κοινότητα, γιατί το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εμείς εδώ νιώσαμε την ανάγκη να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην άλλη μεριά του ατλαντικού. Παρά την απόσταση, οι κοινωνίες μας αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Ο Φλόιντ λοιπόν είναι στη γέφυρα του Πηνειού για να μας θυμίζει ότι αφενός ο ρατσισμός και η αδικία μπορούν να σκοτώσουν, αλλά αφετέρου όλοι και όλες μαζί μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό.
*«Από την Ελλάδα μέχρι τις ΗΠΑ. Αγώνας για μία ΑΝΑΣΑ» το μότο που συνοδεύει το βίντεο από τη δημιουργία της τοιχογραφίας. Πιστεύετε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε την «ανάσα» μας και στην Ελλάδα;
-Αν ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πως ο αγώνας για μια ανάσα, ουσιαστικά, δεν σταμάτησε ποτέ. Από τις δολοφονίες των Κουμή και Κανελλόπουλου τη δεκαετία του ’80 μέχρι τις πιο πρόσφατες του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008 και του Ζακ Κωστόπουλου μόλις το 2018, για άλλη μια φορά συνειδητοποιούμε ότι ο αγώνας για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας είναι πάντα επίκαιρος. Ακόμα και αν η Αμερική είναι μακριά μας, το σύνθημα στον τοίχο είναι εκεί, για να θυμίζει σε όλους κι όλες ότι η κρατική βία και η καταστολή είναι παντού ίδια. Και μάλιστα εκφράζεται με τους ίδιους τρόπους και για τους ίδιους λόγους. Και δυστυχώς, η ιστορία, μέχρι στιγμής μας επιβεβαιώνει.
* «Covid-19: Κανένας μόνος/Καμία μόνη». Τι σας οδήγησε σ’ αυτήν την πρωτοβουλία;
-Από τις πρώτες μέρες τις πανδημίας καταλάβαμε ότι αυτές οι μέρες θα είναι πρωτόγνωρες. Θα άλλαζε τελείως ο τρόπος που επικοινωνούμε και δρούμε. Έτσι είπαμε κάποιοι Άνθρωποι που βρισκόμαστε σε διάφορες συλλογικότητες της Αριστεράς να κάνουμε κάτι με διαφορετικό τρόπο. Μια πανελλαδική καμπάνια που να παρεμβαίνει στον δημόσιο λόγο με γνώμονες την αλληλεγγύη και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων όλων μας, που υποχωρούν σε τέτοιες κρίσεις. Στην αρχή ασχοληθήκαμε κυρίως με το κομμάτι της υγείας, γιατί αυτό ήταν το πιο επείγον, ενώ οι ίδιοι οι υγειονομικοί διεκδίκησαν ουσιαστικές ενισχύσεις του ΕΣΥ. Σιγά-σιγά όσο περνούσε ο καιρός, βλέπαμε πως αλλάζει η δυναμική της κοινωνίας και κινηθήκαμε ανάλογα. Από διαδικτυακές συναυλίες με τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Tiny Jackal, τη Μάρθα Φριτζήλα και άλλες, μέχρι το «Καραντίνα Social» τη διαδικτυακή μας εκπομπή. Είδαμε ανθρώπους που δεν είχαν καμία ορατότητα και προσπαθήσαμε να τους δώσουμε φωνή, γιατί ήταν εντελώς αποκλεισμένοι.
*Αν και το «Covid-19: Κανένας μόνος/Καμία μόνη» δημιουργήθηκε τον καιρό του εγκλεισμού (όπως μαρτυρά και το όνομα) λόγω κορονοϊού, ωστόσο συνεχίζει τη δράση του και στη μετά κορονοϊού εποχή. Τι είναι αυτό που σας «αναγκάζει» να το κάνετε αυτό;
-Πράγματι! Η καμπάνια «Covid-19 Κανένας μόνος/Καμία μόνη» ξεκίνησε τις πρώτες μέρες της πανδημίας. Συνειδητοποιήσαμε ότι ξαφνικά άλλαξε ο τρόπος που επικοινωνούσαμε, δρούσαμε και διεκδικούσαμε. Οι αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων μεγάλωσαν. Πλέον, στην αρχή της «επόμενης μέρας» πιστεύουμε πως είναι αναγκαίο να συνεχιστεί η δράση μας. Από τη μία ο κίνδυνος της πανδημίας δεν έχει περάσει. Από την άλλη, για μας η επιστροφή στην πρότερη πραγματικότητα δεν είναι η λύση. Η αυταρχικοποίηση του κρατικού μηχανισμού και η νέα λιτότητα μας περιμένουν στη γωνία. Τα Ματ είναι συνέχεια στον δρόμο και αν κοιτάξεις στην παρέα σου σίγουρα θα έχεις άνεργους φίλους και άνεργες φίλες. Η επιλογή της κυβέρνησης να μην προετοιμάσει ουσιαστικά το ΕΣΥ και ο εκφυλισμός του δημόσιου σχολείου είναι μόνο μερικά απ’ όσα προσπαθούμε να αλλάξουν. Αυτά τα προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε μεγαλύτερο βαθμό μετά την πανδημία. Το σύνθημά μας ήταν - κατά τη διάρκεια της καραντίνας- και συνεχίζει να είναι «Να νικήσει η ζωή» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
*Φοβάστε ότι τα μέτρα που πάρθηκαν εν καιρώ κορονοϊού, ήρθαν για να μείνουν;
-Ο κίνδυνος της πανδημίας δεν έχει αποσοβηθεί, με λίγα λόγια περάσαμε το πρώτο ημίχρονο μόνο. Πολλά διεθνή Μέσα αναδεικνύουν ότι ο νούμερο ένα κίνδυνος μετά την πανδημία είναι η μονιμοποίηση των μέτρων που πάρθηκαν τώρα και μειώνουν τις ελευθερίες μας. Το παρατηρήσαμε και μέσα στο lockdown. Όλα τα μέτρα πέρασαν με τη μέθοδο της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), χωρίς κοινοβουλευτικό διάλογο και κοινωνικό έλεγχο. Πιστεύουμε ότι Δημοκρατία χωρίς διαβούλευση και συζήτηση με την κοινωνία είναι κατ’ επίφαση Δημοκρατία. Είναι δυνατόν το νομοσχέδιο για το περιβάλλον να ψηφίζεται μέσα στην πανδημία με απαγόρευση διαδηλώσεων ή να χτυπάς παιδιά που απλώς αράζουν σε μια πλατεία με πρόσχημα τα μέτρα αποστασιοποίησης; Όπως και να έχει όμως, αυτός είναι και ο λόγος που «η επόμενη μέρα» πρέπει να μας βρει ενεργούς και ενεργές για να διεκδικήσουμε μια καλύτερη καθημερινότητα όσο πιο δημιουργικά και αποτελεσματικά γίνεται! Θα ήθελα εξ άλλου να προσθέσω ότι πληροφορίες για την καμπάνια όποιος θέλει μπορεί να αναζητήσει στην ιστοσελίδα της: https://kanenasmonos.org/ και από εκεί σε Facebook, Instagram και Twitter.
